گناهكاری سدوم
19
1 در غروب آن روز وقتی آن دو فرشته وارد سدوم شدند، لوط بر دروازهٔ شهر نشسته بود. همین كه آنها را دید برخاست و به طرف آنها رفت تا از ایشان استقبال كند. او در مقابل آنان تعظیم كرد و گفت:
2 «ای آقایان، من در خدمت شما هستم. لطفاً به خانهٔ من بیایید. شما می‌توانید پاهای خود را بشویید و شب را بگذرانید. صبح زود بلند شوید و به راه خود بروید.» امّا آنها جواب دادند: «نه، ما شب را اینجا، در میدان شهر می‌گذرانیم.»
3 لوط به خواهش خود ادامه داد تا سرانجام آنها به خانهٔ او رفتند. پس برای مهمانان مقداری نان پخت و غذای خوبی تدارک دید. وقتی غذا حاضر شد، آنها خوردند.
4 قبل از اینكه مهمانان بخوابند، مردهای سدوم خانه را محاصره كردند. تمام مردهای شهر پیر و جوان در آنجا جمع شده بودند.
5 آنها لوط را صدا می‌كردند كه بیرون بیاید و می‌پرسیدند: «آن مردانی كه آمده‌اند تا امشب در خانهٔ تو بمانند، كجا هستند؟ آنها را بیرون بیاور.» آنها می‌خواستند با این مردان رابطهٔ جنسی داشته باشند.
6 لوط بیرون رفت و در را از پشت بست.
7 او به مردم گفت: «دوستان، من از شما خواهش می‌كنم این‌قدر شرارت نكنید.
8 ببینید، من دو دختر دارم كه هنوز باكره هستند. بگذارید آنها را نزد شما بیاورم و هرچه می‌خواهید با آنان انجام دهید ولی با این مردان كاری نداشته باشید. ایشان در خانهٔ من مهمان هستند و من باید از آنها مراقبت كنم.»
9 امّا آنها گفتند: «از سر راه ما كنار برو، ای اجنبی! تو كیستی كه به ما بگویی باید چه‌كار بكنیم؟ از سر راه ما كنار برو، وگرنه با تو از آنها بدتر می‌كنیم.» آنها بر لوط هجوم بردند و می‌خواستند در را بشكنند.
10 امّا آن دو مرد كه داخل خانه بودند بیرون آمدند و لوط را به داخل خانه كشیدند و در را بستند.
11 سپس تمام كسانی را كه بیرون در جمع شده بودند به كوری مبتلا كردند. پس آنها نمی‌توانستند در را پیدا كنند.
لوط سدوم را ترک می‌كند
12 آن دو مرد به لوط گفتند: «اگر تو كسی را در اینجا داری، یعنی پسر، دختر، داماد و هر قوم و خویشی كه در این شهر زندگی می‌كنند، آنها را از اینجا بیرون ببر،
13 زیرا ما می‌خواهیم اینجا را نابود كنیم. خداوند شكایتهای شدیدی را كه علیه مردم این شهر می‌شود، شنیده است و ما را فرستاده است تا سدوم را نابود كنیم.»
14 پس لوط به نزد دامادهای خود رفت و به ایشان گفت: «عجله كنید، از اینجا خارج شوید، خداوند می‌خواهد این مكان را نابود كند.» امّا آنها خیال كردند كه لوط شوخی می‌كند.
15 سپیده‌دم فرشته‌ها به لوط گفتند كه عجله كند. آنها گفتند: «زن و دو دختر خود را بردار و بیرون برو تا وقتی این شهر نابود می‌شود، تو زندگی خود را از دست ندهی.»
16 لوط دو دل بود ولی خداوند بر او رحمت كرده بود. پس آن مردان دست او و زنش و دو دخترش را گرفتند و از شهر بیرون كردند.
17 یكی از فرشته‌ها گفت: «به‌خاطر حفظ جان خودتان فرار كنید و پشت سر خود را نگاه نكنید و در دشت نایستید بلكه به كوهها فرار كنید تا هلاک نشوید.»
18 لوط در جواب گفت: «ای آقایان، از ما نخواهید كه این‌كار را بكنیم،
19 شما به من لطف بزرگی كرده‌اید و زندگی مرا نجات داده‌اید، امّا آن كوهها خیلی دور است و من نمی‌توانم خود را به آنجا برسانم و قبل از اینكه به آنجا برسم هلاک می‌شوم.
20 آن شهر كوچک را می‌بینید؟ آن خیلی نزدیک است. اجازه بدهید به آنجا بروم. همان‌طور كه می‌بینید آنجا خیلی كوچک است و من نجات خواهم یافت.»
21 فرشته جواب داد: «بسیار خوب، من موافقم. آن شهر را خراب نخواهم كرد.
22 عجله كن، تند برو، من قبل از اینكه تو به آن شهر برسی كاری نمی‌توانم بكنم.» چونكه لوط گفت آن شهر كوچک است، آن شهر صوغر نامیده شد.
ویران شدن سدوم و غموره
23 وقتی لوط به صوغر رسید آفتاب تازه طلوع می‌كرد.
24 ناگهان خداوند آتشی از گوگرد بر شهر سدوم و غموره بارانید.
25 خداوند سدوم و غموره و تمام دشتهای آن را با مردم و هر گیاهی كه در آنجا روییده می‌شد، ویران كرد.
26 امّا زن لوط به عقب نگاه كرد و به یک ستون نمک تبدیل شد.
27 صبح روز بعد ابراهیم بلند شد و با شتاب به جایی كه در مقابل خداوند ایستاده بود، رفت.
28 او به طرف سدوم و غموره و دشتهای آن نگاه كرد و دید كه از آن قسمت دودی مانند دود كورهٔ بزرگ به هوا بلند می‌شود.
29 امّا وقتی كه خداوند شهرهای آن دشتی را كه لوط در آنها زندگی می‌كرد ویران نمود، ابراهیم را به‌خاطر داشت و لوط را از آن بلا نجات داد.
نژاد موآبیان و عمونیان
30 لوط چون ترسید در صوغر زندگی كند، با دو دختر خود به طرف كوه رفت و در یک غار زندگی كردند.
31 دختر بزرگتر به خواهرش گفت: «پدر ما پیر شده و مرد دیگری در تمام دنیا نیست كه با ما ازدواج كند تا بچّه‌دار شویم.
32 بیا پدر خود را مست كنیم و با او همخواب شویم تا از او بچّه‌دار شویم.»
33 آن شب آنها آن‌قدر به او شراب دادند تا مست شد. سپس دختر بزرگتر با او همخواب شد. امّا لوط آن‌قدر مست بود كه نفهمید چه اتّفاقی افتاده است.
34 روز بعد دختر بزرگتر به خواهرش گفت: «من دیشب با پدرم همخواب شدم. بیا امشب هم او را مست كنیم و تو با او هم‌آغوش شو، به این ترتیب هریک از ما از پدرمان صاحب بچّه می‌شویم.»
35 پس آن شب هم او را مست كردند و دختر كوچک‌تر با او خوابید. باز هم او آن‌قدر مست بود كه چیزی نفهمید.
36 به این ترتیب هر دو دختر از پدر خود حامله شدند.
37 دختر بزرگ پسری زایید و اسم او را موآب گذاشت. این پسر جدّ موآبیان امروز است.
38 دختر كوچک هم پسری زایید و اسم او را بنی‌عَمی گذاشت. او جدّ عمونیان امروز است.