هوشع اسرائیل را به توبه دعوت می‌کند
14
1 ای اسرائیل، به سوی خداوند خدایت بازگرد، زیرا گناهانت باعث لغزش تو شده‌اند.
2 به سوی خداوند بازگردید و بگذارید تا این دعا هدیه‌‌ای برای او باشد: «همهٔ گناهان ما را ببخش و دعای ما را بپذیر و ما تو را همان‌گونه که قول داده‌ایم، ستایش خواهیم کرد.
3 آشوری‌‌ها هرگز ما را نجات نخواهند داد و اسبهای جنگی نمی‌‌توانند از ما محافظت کنند. ما هرگز به بُتها نخواهیم گفت که آنها خدایان ما هستند. ای خداوند، به کسانی‌که به جز تو کسی را ندارند رحم کن.»
وعدهٔ خدا برای حیات تازهٔ اسرائیل
4 خداوند می‌فرماید:
«من قوم خود را به سوی خود بازمی‌گردانم.
آنها را از صمیم قلب دوست خواهم داشت،
دیگر از ایشان خشمگین نیستم.
5 من برای بنی‌اسرائیل،
چون باران در بیابان خواهم بود.
ایشان چون گُل شکوفا خواهند شد،
چون درختان سدر لبنان، با استحکام، ریشه خواهند دواند.
6 با جوانه‌های تازه، زنده
و چون درخت زیتون زیبا خواهند شد.
همچون درختان سدر لبنان
عطرآگین خواهند گشت.
7 بار دیگر تحت حفاظت من خواهند زیست.
محصولات غلّه خواهند کاشت
و چون تاکستان بارور خواهند گردید،
چون شراب لبنان مشهور خواهند شد.
8 مردم افرایم دیگر با بتها سروکاری نخواهند داشت
و من دعاهای آنها را خواهم شنید.
من از آنها مثل یک درخت همیشه‌بهار مراقبت خواهم کرد.
من منشاء تمام برکات آنها هستم.»
خاتمه
9 کسانی‌که دانا و خردمند هستند معنی این سخنان را درک می‌کنند و آنهایی که صاحب دانش و بینش هستند گوش می‌دهند، زیرا راههای خداوند راست است و مردمان صادق و نیک آن راهها را می‌پیمایند، امّا اشخاص خطاکار می‌لغزند و می‌افتند.