24
1 چرا خدا وقتی را برای داوری تعیین نمی‌کند؟
تا به کی بندگان او انتظار بکشند؟
2 مردم شریر حدودِ زمین را تغییر می‌دهند تا زمین زیادتری به دست آورند.
گلّهٔ مردم را می‌دزدند و به چراگاهِ خود می‌برند.
3 الاغانِ یتیمان را می‌ربایند
و گاو بیوه زنان را گرو می‌گیرند.
4 مردم مسکین را از حق خود محروم می‌سازند
و نیازمندان از ترس آنها خود را مخفی می‌کنند.
5 مردم فقیر، مانند الاغهای وحشی
به‌خاطر به دست آوردن خوراک برای خود و فرزندان خود،
در بیابان زحمت می‌کشند.
6 در کشتزاری که مال خودشان نیست درو می‌کنند
و در تاکستان شریران خوشه می‌چینند.
7 شبها برهنه و بدون لباس در سرما می‌خوابند.
8 در زیر بارانِ کوهستان خیس می‌شوند
و در بین صخره‌‌ها پناه می‌برند.
9 اشخاص ظالم، کودکان یتیم را از آغوش مادرانشان می‌ربایند
و اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می‌گیرند.
10 این مردم مسکین، برهنه و با شکم گرسنه
محصول دیگران را حمل می‌کنند.
11 در کارخانه‌ها روغنِ زیتون می‌کشند و شراب می‌سازند،
بدون آن که خودشان مزهٔ آن را بچشند.
12 صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ، از شهر به گوش می‌رسد که کمک می‌طلبند،
امّا خدا به نالهٔ آنها توجّه نمی‌کند.
13 کسانی هستند که برضد نور طغیان می‌کنند!
راه آن را نمی‌شناسند و در آن راه نمی‌روند.
14 آدمکشان، صبح زود برمی‌خیزند
تا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند،
و در شب دزدی می‌کنند
15 زانیان منتظر سپیده‌دَم هستند
و صورت خود را می‌پوشانند، بنابراین هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را ببیند.
16 شبها برای دزدی به خانه‌های مردم نقب می‌زنند
و هنگام روز خود را پنهان می‌کنند و روی روشنی را نمی‌بینند.
17 شب تاریک برای آنها همچون روشنی صبح است،
زیرا سر و کارشان با وحشتِ تاریکی است.
صوفر
18 شخص شریر دستخوش سیل و توفان می‌شود
و زمین او مورد لعنت خدا قرار می‌گیرد
و بی‌ثمر می‌ماند.
19 خشکی و گرما، آب برف را تبخیر می‌کند
و گناهکاران در کام مرگ فرو می‌روند.
20 حتّی مادرانشان هم آنها را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند؛
و آنها همچون درختی شکسته، توسط کرمها خورده می‌شوند.
21 به زنان بدون فرزند آزار می‌رسانند
و به بیوه زنان احسان نمی‌کنند.
22 خدا با قدرت خود ظالمان را نابود می‌سازد.
آنها ظاهراً موفّق به نظر می‌رسند، امّا در واقع امیدی در زندگی ندارند.
23 شاید خدا به آنها در زندگی امنیّت ببخشد
و از آنها حمایت کند، ولی همیشه مراقب رفتار آنهاست.
24 برای مدّتی موفّق می‌شوند،
لیکن بزودی مثل علف، پژمرده می‌شوند
و مانند خوشه‌های گندم، قطع می‌گردند.
25 چه کسی می‌تواند سخنان مرا تکذیب کند؟