37
1 از این سبب دل من به لرزه می‌آید و بشدّت تکان می‌خورد.
2 غرّش صدای خدا را بشنوید
و به زمزمه‌ای که از دهان او خارج می‌شود گوش بدهید.
3 او برق را به سراسر آسمان می‌فرستد
و هر گوشهٔ زمین را روشن می‌کند.
4 بعد غرّش صدای او همچون آواز با هیبت رعد به گوش می‌رسد
و با صدای او تیرهای برق پیاپی رها می‌شوند.
5 به فرمان خدا کارهای عجیبی رخ می‌دهد
که عقل ما از درک آنها عاجز است.
6 به برف امر می‌کند که بر زمین ببارد
و وقتی‌که بارش باران بر زمین شروع می‌شود،
7 مردم دست از کار می‌کشند
و متوجّه قدرت او می‌شوند.
8 حیوانات وحشی به بیشهٔ خود می‌شتابند و در آنجا پناه می‌برند.
9 توفان از جنوب می‌آید
و باد سرد از شمال.
10 خدا بر آب دریاهای وسیع می‌دمد
و آن را منجمد می‌سازد.
11 ابرها را از رطوبت پُر می‌کند و برق خود را به وسیلهٔ آنها به هر سو می‌فرستد.
12 به فرمان او به همه‌جا حرکت می‌کنند
و آنچه را که خدا اراده می‌فرماید، بجا می‌آورند.
13 او باران را برای مجازات مردم،
یا به عنوان رحمت برای انسان
و آبیاری زمین می‌فرستد.
14 لحظه‌ای صبر کن و گوش بده
و لحظه‌ای دربارهٔ کارهای عجیب خدا تأمل کن.
15 آیا می‌دانی که خدا چگونه ارادهٔ خود را عملی می‌سازد
و برق را در بین ابرها تولید می‌کند؟
16 آیا می‌دانی که چطور ابرها در هوا معلّق می‌مانند؟
اینها همه کارهای شگفت‌آور خدایی است که در دانش و حکمت کامل است.
17 وقتی زمین در اثر باد جنوب داغ می‌شود
و لباسهایت از گرمی به تنت می‌چسبند،
18 آیا می‌توانی خدا را کمک کنی که آسمان را گسترش بدهد
و آن را مثل آهن صیقل داده شده، سخت بگرداند؟
19 به ما یاد بده که به او چه بگوییم،
زیرا فکر ما نارساست و نمی‌دانیم که چگونه با او صحبت کنیم.
20 من جرأت آن را ندارم که با خدا حرف بزنم،
زیرا می‌ترسم که کشته شوم.
21 همان‌طور که نمی‌توانیم در آسمان صاف و بی‌ابر،
به نور خورشید نگاه کنیم،
22 همچنین نیز نمی‌توانیم به جلال با هیبت خدا،
که با شکوه تمام بر ما می‌درخشد، خیره شویم.
23 خدای قادر مطلق آن‌قدر با عظمت است که ما حتّی نمی‌توانیم تصوّر کنیم.
او در قدرت و عدالت بزرگ است و نسبت به همه از روی انصاف رفتار می‌کند و بر کسی ظلم نمی‌کند.
24 بنابراین همهٔ انسانها از او می‌ترسند
و او به کسانی‌که ادّعای حکمت می‌کنند، توجّهی ندارد.