1 RABbi seviyorum,
Çünkü O feryadımı duyar. 2 Bana kulak verdiği için,
Yaşadığım sürece Ona sesleneceğim. 3 Ölüm iplerine dolaşmıştım,
Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı,
Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm. 4 O zaman RABbi adıyla çağırdım,
‹‹Aman, ya RAB, kurtar canımı!›› dedim. 5 RAB lütufkâr ve adildir,
Sevecendir Tanrımız. 6 RAB saf insanları korur,
Tükendiğim zaman beni kurtardı. 7 Ey canım, yine huzura kavuş,
Çünkü RAB sana iyilik etti. 8 Sen, ya RAB, canımı ölümden,
Gözlerimi yaştan,
Ayaklarımı sürçmekten kurtardın. 9 Yaşayanların diyarında,
RABbin huzurunda yürüyeceğim. 10 İman ettim,
‹‹Büyük acı çekiyorum›› dediğim zaman bile. bile›› ya da ‹‹İman ettim, bu nedenle konuştum. Büyük acı çekiyorum›› (bkz. 2Ko.4:13). 11 Şaşkınlık içinde,
‹‹Bütün insanlar yalancı›› dedim. 12 Ne karşılık verebilirim RABbe,
Bana yaptığı onca iyilik için? 13 Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp
RABbi adıyla çağıracağım. 14 Bütün halkının önünde,
RABbe adadıklarımı yerine getireceğim. 15 RABbin gözünde değerlidir
Sadık kullarının ölümü. 16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum;
Kulun, hizmetçinin oğluyum,
Sen çözdün bağlarımı. 17 Ya RAB, seni adınla çağırıp
Şükran kurbanı sunacağım. 18 RABbe adadıklarımı yerine getireceğim
Bütün halkının önünde, 19 RAB'bin Tapınağı'nın avlularında,
Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!