2
هُدائے بادشاهَ کئیت، پادانی کپێت
1 آ دگه کئوم په چے شۆرشَ کننت و
راج چیا مُپت و ناهودگێن پندلَ* 2:1 پَندَل، بزان رِپک، مَندر، مَکر. سازنت؟
2 جهانئے بادشاه تئیارَ بنت و هاکم یکجاه مُچّ،
هُداوند و آییئے مَسیهئے هِلاپا اۆشتنت:
3 «بیاێت تان آیانی ساد و بندان ببُرّێن و زمزیلانِش بسندێن.»
4 هُداوند که آسمانا بادشاهیَ کنت کندیت و
آیان مَسکرا کنت.
5 آ وهدا وتی هِژمئے تها گۆن آیان هبرَ کنت،
وتی گَزبئے تها آیانَ تُرسێنیت:
6 «من وتی بادشاه، وتی پاک و گچێنیێن کۆه، سَهیونئے سرا نندارێنتگ.»
7 نون هُداوندئے هُکما درشانَ کنان که منا گوَشتی:
«تئو منی بچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.
8 چه من بلۆٹ تان کئومان تئیی میراس بکنان و
زمینئے چارێن کُنڈانی راجان تئیی سئوگات.
9 گۆن آسنێن اَساے آیان پرۆشَ دئیئے و
کونزگانی پئیما هورت هورتِشَ کنئے.»
10 پمێشکا، او بادشاهان! اَگلمند ببێت.
اَنچش او جهانئے هاکمان! اَدب بزورێت.
11 په تُرس، هُداوندئے هِزمتا بکنێت و
په درَهَگ پادانی کپێت.
12 چُکّا بچُکّێت چۆ مبیت که زهر بگیپت و
شما راهئے نێما گار و بێگواه ببێت،
چیا که آ اَناگت بْرانزَ گیپت.
بَهتاور هما اَنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بنت.