๓
ทุกสิ่งเป็นไปตามกำหนดเวลา 
 ๑ ด้วยว่าทุกสิ่งเป็นไปตามฤดูกาล และทุกเรื่องในโลกเป็นไปตามกำหนดเวลาคือ 
 ๒ เวลาเกิดและเวลาตาย 
เวลาปลูกและเวลาถอนสิ่งที่ปลูกไว้แล้ว 
 ๓ เวลาฆ่าและเวลารักษาให้หาย 
เวลาโค่นลงและเวลาก่อสร้างขึ้น 
 ๔ เวลาร้องไห้และเวลาหัวเราะ 
เวลาร้องคร่ำครวญและเวลาเต้นรำ 
 ๕ เวลาเหวี่ยงก้อนหินและเวลาเก็บรวบรวมก้อนหิน 
เวลาโอบกอดและเวลาหยุดโอบกอด 
 ๖ เวลาค้นหาและเวลาที่สูญเสีย 
เวลาเก็บรักษาและเวลาเหวี่ยงทิ้ง 
 ๗ เวลาฉีกให้ขาดและเวลาเย็บ 
เวลาเงียบเฉยและเวลาพูดจา 
 ๘ เวลารักใคร่และเวลาเกลียดชัง 
เวลาทำสงครามและเวลามีสันติ 
การงานที่พระเจ้ามอบหมาย 
 ๙ คนทำงานได้รับประโยชน์อะไรจากการงานของตนบ้าง  ๑๐ ข้าพเจ้าเคยเห็นการงานที่พระเจ้าได้มอบให้บรรดาบุตรของมนุษย์ลงมือทำ  ๑๑ พระองค์ทำให้ทุกสิ่งงดงามตามกาลเวลาของมัน พระองค์บันดาลให้มนุษย์ตระหนักถึงสิ่งอันยืนยงชั่วกาลนาน แต่ถึงกระนั้นมนุษย์ก็ยังไม่สามารถค้นพบได้ว่า พระเจ้าได้กระทำอะไรตั้งแต่แรกเริ่มจนจบ  ๑๒ ข้าพเจ้าทราบว่าไม่มีสิ่งใดดีสำหรับมนุษย์มากไปกว่าการมีความสุขและสนุกสนาน ตราบที่ยังมีชีวิตอยู่  ๑๓ อีกทั้งเป็นของประทานจากพระเจ้าแก่มนุษย์ด้วย ที่ทุกคนควรจะดื่ม กิน และมีความสุขกับการงานทุกอย่างที่เขาทำ 
 ๑๔ ข้าพเจ้าทราบว่า ไม่ว่าอะไรก็ตามที่พระเจ้ากระทำจะยืนยงชั่วกาลนาน ไม่ต้องเพิ่มเติมหรือตัดอะไรออกไป พระเจ้าได้กระทำตามนั้น มนุษย์จึงควรจะเกรงกลัวพระองค์  ๑๕ อะไรก็ตามที่เป็นอยู่เวลานี้ ก็เคยเป็นมาก่อนแล้ว อะไรที่จะเป็นต่อไป ก็เคยเป็นมาก่อนแล้ว และพระเจ้าห่วงใยสิ่งที่ผ่านไปแล้ว* ความหมายของประโยคนี้ไม่ชัดเจนในภาษาฮีบรู 
จากผงธุลีกลับไปเป็นผงธุลี 
 ๑๖ ยิ่งกว่านั้นอีก ข้าพเจ้าเห็นว่าในโลกนี้มีความชั่วร้ายอยู่ในที่ซึ่งมีความเที่ยงธรรม และแม้ในที่ซึ่งมีความชอบธรรม ก็ยังมีความชั่วร้ายปนอยู่ด้วย  ๑๗ ข้าพเจ้าคิดในใจว่า พระเจ้าจะตัดสินทั้งคนที่มีความชอบธรรมและคนชั่ว เพราะว่าพระองค์ได้ตั้งเวลาไว้สำหรับทุกเรื่องและงานทุกอย่าง  ๑๘ ข้าพเจ้านึกในใจเรื่องบรรดาบุตรของมนุษย์ว่า พระเจ้ากำลังทดสอบพวกเขา เพื่อให้รู้ว่าพวกเขาไม่ดีไปกว่าสัตว์ทั้งหลาย  ๑๙ เพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับบรรดาบุตรของมนุษย์และบรรดาสัตว์ ต่างก็เหมือนกัน มนุษย์ตายไป สัตว์ก็ตายเหมือนกัน ต่างก็มีลมหายใจเหมือนกัน และมนุษย์ไม่มีอะไรเหนือไปกว่าสัตว์ เพราะทุกสิ่งไร้ค่า  ๒๐ ทุกสิ่งจบลงสู่ที่เดียวกัน ต่างมาจากธุลีดินและต่างก็กลับลงสู่ธุลีดินอีก  ๒๑ ใครจะทราบได้ว่าวิญญาณมนุษย์ขึ้นไปสู่เบื้องบน และวิญญาณสัตว์ลงไปสู่โลกเบื้องล่าง  ๒๒ ข้าพเจ้าจึงเห็นว่า ไม่มีสิ่งใดดีไปกว่าที่มนุษย์จะมีความสุขกับการงานของตนเอง เพราะนั่นเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา ใครจะสามารถทำให้เขาล่วงรู้ได้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นหลังจากที่เขาตายไปแล้ว