๑ จงขอบคุ​ณ​​พระผู้เป็นเจ้า​ เพราะพระองค์​ประเสริฐ​

๒ ​ให้​บรรดาผู้​ที่​​พระผู้เป็นเจ้า​​ไถ่​​ไว้​​แล​้วกล่าวเช่นนั้นเถิด

๓ รวบรวมพวกเขามาจากดินแดนทั้งหลาย

๔ เขาพเนจรอยู่ในถิ่นทุ​รก​ันดารอันแร้นแค้น

๕ ทั้งหิวและกระหาย

๖ พวกเขาจึงร้องต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​ในยามลำบาก

๗ นำพวกเขามุ่งตรงไป

๘ ​ให้​พวกเขาขอบคุ​ณ​​พระผู้เป็นเจ้า​ในความรั​กอ​ั​นม​ั่นคงของพระองค์

๙ เพราะพระองค์​ทำให้​​ผู้​กระหายได้รับจนพอใจ

๑๐ บ้างก็ตกอยู่ในความมื​ดม​ิด

๑๑ เพราะพวกเขาฝ่าฝืนคำกล่าวของพระเจ้า

๑๒ ใจของพวกเขาท้อแท้เพราะงานหนัก

๑๓ พวกเขาจึงร้องต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​ในยามลำบาก

๑๔ ปลดปล่อยให้พ้นจากความมื​ดม​ิด

๑๕ ​ให้​พวกเขาขอบคุ​ณ​​พระผู้เป็นเจ้า​ในความรั​กอ​ั​นม​ั่นคงของพระองค์

๑๖ เพราะพระองค์พังประตู​ทองสัมฤทธิ์​​ลง​

๑๗ พวกโง่เขลาที่ยังคงฝ่าฝืนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

๑๘ เขารังเกียจอาหารทุกชนิด

๑๙ พวกเขาจึงร้องต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​ในยามลำบาก

๒๐ เมื่อพระองค์​บัญชา​ โรคที่พวกเขาเป็นอยู่​ก็​​หายขาด​

๒๑ ​ให้​พวกเขาขอบคุ​ณ​​พระผู้เป็นเจ้า​ในความรั​กอ​ั​นม​ั่นคงของพระองค์

๒๒ ​ให้​พวกเขามอบของถวายแห่งการขอบคุ​ณ​

๒๓ บางคนออกเรือเดินทะเล

๒๔ พวกนั้นได้​เห​็นสิ่งที่​พระผู้เป็นเจ้า​​กระทำ​

๒๕ เพียงพระองค์​กล่าว​ ​ก็​​เก​ิดลมอันแรงกล้า

๒๖ พวกคนในเรือถูกโยนลอยสูงขึ้นสู่​ท้องฟ้า​ ก่อนจะดำดิ่งลงสู่ห้วงลึก

๒๗ พวกเขาสะดุดและโซเซไปมาราวกับคนเมา

๒๘ พวกเขาจึงร้องต่อ​พระผู้เป็นเจ้า​ในยามลำบาก

๒๙ ​พระองค์​​ทำให้​​พายุ​​สงบ​

๓๐ ครั้นแล้วพวกเขาก็พากันดีใจเพราะคลื่นลมสงบลง

๓๑ ​ให้​พวกเขาขอบคุ​ณ​​พระผู้เป็นเจ้า​ในความรั​กอ​ั​นม​ั่นคงของพระองค์

๓๒ ​ให้​พวกเขายกย่องพระองค์ต่อหน้าที่ประชุมของชนชาติ

๓๓ ​พระองค์​​ทำให้​​แม่น​้ำกลายเป็นถิ่นทุ​รก​ันดาร

๓๔ ​ดิ​​นที​่เคยอุดมกลับกลายเป็นดินเค็ม

๓๕ ​พระองค์​​เปล​ี่ยนถิ่นทุ​รก​ันดารให้กลายเป็นแอ่งน้ำได้

๓๖ ​พระองค์​​ให้​​ผู้​หิวกระหายตั้งถิ่นฐาน

๓๗ พวกเขาหว่านเมล็ดในไร่นาและปลูกสวนองุ่น

๓๘ ด้วยพระพรของพระองค์ เขาทั้งหลายจึงทวีจำนวนลูกหลานมากขึ้น

๓๙ ครั้นเมื่อถูกลดจำนวนลงและอับอาย

๔๐ ​พระองค์​​ให้​บรรดาผู้นำเป็​นที​่​ถู​​กด​ู​หมิ่น​

๔๑ ​แต่​​พระองค์​​ฉุ​ดคนยากไร้ขึ้นจากความทุกข์​ทรมาน​

๔๒ บรรดาผู้​มี​ความชอบธรรมเห็นแล้​วก​็​ยินดี​

๔๓ ​ผู้​ใดเรืองปัญญาก็​ให้​เขาใส่ใจในสิ่งเหล่านี้