๑ ​ณ​ ริมฝั่งแม่น้ำของบาบิ​โลน​ พวกเรานั่งร้องไห้

๒ พวกเราแขวนพิณเล็กของเรา

๓ เพราะที่นั่นคือที่ซึ่งผู้จั​บก​ุมตัวเราสั่งให้เราร้องเพลง

๔ เราจะร้องเพลงของ​พระผู้เป็นเจ้า​

๕ ​โอ​ เยรูซาเล็มเอ๋ย ถ้าข้าพเจ้าลืมเจ้า

๖ ​ให้​ลิ้นของข้าพเจ้าติ​ดอย​ู่กับเพดานปาก

ถ้าข้าพเจ้าไม่นับว่าเยรูซาเล็มสูงส่ง

๗ ​โอ​ ​พระผู้เป็นเจ้า​ โปรดระลึกว่าชาวเอโดมทำอะไรไปบ้าง

ระลึกถึงพวกที่​พูดว่า​ “เอาให้ย่อยยับลงไป

๘ ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย ​เจ้​าถูกกำหนดให้ถึงซึ่งความพินาศ

๙ ​ผู้​เป็นสุขคือผู้เอาตัวเด็กน้อยของพวกเจ้าไป