ลาซารัส_ตาย
๑๑
๑ มี_ชาย_คน_หนึ่ง_ชื่อ_ลาซารัส_ล้ม_ป่วย เขา_มา_จาก_หมู่บ้าน_เบธานี ที่_มารีย์_และ_มารธา_พี่สาว_สอง_คน_ของ_เขา_อาศัย_อยู่
๒ (มารีย์_คน_นี้ เป็น_ผู้หญิง_ที่_ต่อมา_ได้_เท_น้ำมัน_หอม_ลง_บน_เท้า_ของ_พระ_เยซู แล้ว_เอา_ผม_ของ_เธอ_เช็ด_เท้า_ให้_พระองค์ ลาซารัส_คน_ที่_ป่วย_นี้_เป็น_น้อง_ชาย_ของ_เธอ)
๓ พี่สาว_ทั้ง_สอง_ก็_เลย_ส่ง_คน_ไป_บอก_พระ_เยซู_ว่า “ท่าน_อาจารย์ คน_ที่_อาจารย์_รัก_กำลัง_ล้ม_ป่วย_อยู่”
๔ เมื่อ_พระ_เยซู_ได้_ยิน_อย่าง_นั้น พระองค์_ก็_บอก_ว่า “ใน_ที่_สุด_แล้ว ผล_จาก_การ_ป่วย_นี้_จะ_ไม่_ใช่_ความ_ตาย แต่_จะ_ทำ_ให้_คน_เห็น_ถึง_ความ_ยิ่ง_ใหญ่_ของ_พระเจ้า_และ_ของ_พระบุตร_ของ_พระเจ้า_ด้วย”
๕ พระ_เยซู_รัก_มารธา รวม_ทั้ง_น้อง_สาว_ของ_เธอ_และ_ลาซารัส
๖ แต่_เมื่อ_พระองค์_ได้_ยิน_ว่า_ลาซารัส_กำลัง_ล้ม_ป่วย_อยู่ พระองค์_ก็_ยัง_คง_อยู่_ที่_เดิม_ต่อ_ไป_อีก_สอง_วัน
๗ หลัง_จาก_นั้น พระองค์_จึง_บอก_พวก_ศิษย์_ว่า “กลับ_ไป_แคว้น_ยูเดีย_กัน_เถอะ”
๘ พวก_ศิษย์_พูด_กับ_พระองค์_ว่า “อาจารย์_ครับ เมื่อ_ไม่_กี่_วัน_ก่อน_พวก_ยิว_ที่_นั่น_พยายาม_เอา_หิน_ขว้าง_อาจารย์_ให้_ตาย อาจารย์_ยัง_จะ_กลับ_ไป_อีก_หรือ”
๙ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “กลาง_วัน_มี_สิบ_สอง_ชั่วโมง_ไม่_ใช่_หรือ ถ้า_ใคร_เดิน_ตอน_กลาง_วัน ก็_จะ_ไม่_สะดุด_ล้ม เพราะ_มี_แสงสว่าง_จาก_โลก_นี้
๑๐ แต่_ถ้า_ใคร_เดิน_ใน_ตอน_กลาง_คืน_ก็_จะ_สะดุด_ล้ม_เพราะ_ไม่_มี_แสงสว่าง”
๑๑ หลัง_จาก_ที่_พระองค์_พูด_อย่าง_นั้น_แล้ว_ก็_บอก_พวก_ศิษย์_ว่า “ลาซารัส_เพื่อน_ของ_พวก_เรา_กำลัง_หลับ_อยู่ แต่_เรา_จะ_ไป_ที่_นั่น_เพื่อ_ปลุก_เขา_ขึ้น_มา”
๑๒ พวก_ศิษย์_บอก_ว่า “อาจารย์ ถ้า_เขา_หลับ_อยู่_ก็_คง_จะ_ดี_ขึ้น”
๑๓ พระ_เยซู_หมาย_ความ_ว่า_ลาซารัส_ตาย_แล้ว แต่_พวก_ศิษย์_คิด_ว่า_พระองค์_หมายถึง_การ_นอน_หลับ_ตาม_ปกติ
๑๔ พระ_เยซู_จึง_ต้อง_บอก_พวก_เขา_ตรงๆ_ว่า “ลาซารัส_ตาย_แล้ว
๑๕ และ_เพราะ_เห็นแก่_พวก_คุณ เรา_ถึง_ดีใจ_ที่_ไม่_ได้_อยู่_ที่_นั่น เพื่อ_คุณ_จะ_ได้_ไว้วางใจ_เรา พวก_เรา_ไปหา_เขา_กัน_เถอะ”
๑๖ โธมัส (ที่_ใครๆ_เรียกว่า “แฝด”) จึง_พูด_กับ_ศิษย์_คน_อื่นๆ_ว่า “ไป_พวก_เรา ไป_ตาย_ด้วย_กัน_กับ_อาจารย์_กัน”
พระ_เยซู_อยู่_ใน_เบธานี
๑๗ เมื่อ_พระ_เยซู_ไป_ถึง_เบธานี ก็_พบ_ว่า_ลาซารัส_ถูก_ฝัง_ใน_อุโมงค์_ได้_สี่_วัน_แล้ว
๑๘ หมู่บ้าน_เบธานี_อยู่_ห่าง_จาก_เมือง_เยรูซาเล็ม_แค่_สาม_กิโลเมตร
๑๙ พวก_ยิว_หลาย_คน_ก็_มา_ปลอบ_ใจ_มารธา_และ_มารีย์_ที่_ต้อง_สูญเสีย_น้อง_ชาย_ไป
๒๐ เมื่อ_มารธา_ได้_ยิน_ว่า_พระ_เยซู_มา เธอ_ออก_ไป_หา_พระองค์_โดย_ที่_มารีย์_ยัง_อยู่_ที่_บ้าน
๒๑ แล้ว
มารธา_ได้_พูด_กับ_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์_คะ ถ้า_อาจารย์_อยู่_ที่_นี่ น้อง_ชาย_ของ_พวก_เรา_ก็_คง_ไม่_ตาย
๒๒ แต่_ถึง_เดี๋ยว_นี้_แล้ว_ดิฉัน_ก็_ยัง_รู้_ว่า_พระเจ้า_จะ_ให้_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_ที่_อาจารย์_ขอ”
๒๓ พระ_เยซู_พูด_ว่า “น้อง_ชาย_ของ_คุณ_จะ_ฟื้น_ขึ้น_มา_มี_ชีวิต_อีก”
๒๔ มารธา_พูด_ว่า “ดิฉัน_รู้_ว่า_เขา_จะ_ฟื้น_ขึ้น_มา_ใหม่_และ_มี_ชีวิต_อีก_ใน_วัน_สุด_ท้าย_ที่_ทุก_คน_จะ_ฟื้น_ขึ้น_มา”
๒๕ พระ_เยซู_พูด_อีก_ว่า “เรา_เป็น_คน_ที่_ทำ_ให้_คน_ทั้งหลาย_ฟื้น_ขึ้น_มา_ใหม่_และ_ให้_ชีวิต_กับ_เขา ทุก_คน_ที่_ไว้วางใจ_เรา_แม้_จะ_ตาย_ไป_แล้ว_ก็_จะ_กลับ_มี_ชีวิต_ขึ้น_มา_ใหม่_อีก
๒๖ และ_ทุก_คน_ที่_ยัง_มี_ชีวิต_อยู่_และ_ไว้วางใจ_ใน_เรา_ก็_จะ_ไม่_มี_วัน_ตาย มารธา_เชื่อ_อย่าง_นั้น_ไหม”
๒๗ มารธา_ตอบ_พระองค์_ว่า “ค่ะ_ท่าน ดิฉัน_เชื่อ_ว่า_ท่าน_คือ_พระคริสต์_พระบุตร_ของ_พระเจ้า ท่าน_คือ_ผู้_นั้น_ที่_ผู้คน_กำลัง_คอย_กัน_ว่า_จะ_เข้า_มา_ใน_โลก_นี้”
พระ_เยซู_ร้องไห้
๒๘ หลัง_จาก_ที่_มารธา_พูด_อย่าง_นี้_แล้ว เธอ_ก็_กลับ_ไป_บอก_มารีย์_น้อง_สาว_ของ_เธอ_เป็น_การ_ส่วน_ตัว “อาจารย์_มา_แล้ว และ_ถาม_หา_น้อง_อยู่”
๒๙ เมื่อ_มารีย์_ได้_ยิน_ว่า พระ_เยซู_มา เธอ_ก็_รีบ_ไป_หา_พระองค์
๓๐ (พระ_เยซู_ยัง_ไม่_ได้_เข้า_มา_ใน_หมู่บ้าน แต่_ยัง_คง_อยู่_ที่_เดิม_ที่_มารธา_ไป_หา)
๓๑ เมื่อ_พวก_ยิว_ที่_ปลอบ_ใจ_มารีย์_อยู่_ใน_บ้าน_เห็น_มารีย์_รีบ_ลุก_ขึ้น_ออก_ไป พวกเขา_ก็_ตาม_เธอ_ไป เพราะ_คิด_ว่า_เธอ_จะ_ไป_ร้องไห้_ที่_หลุม_ฝังศพ
๓๒ เมื่อ_มารีย์_ไป_ถึง_ก็_เห็น_พระ_เยซู เธอ_ก้ม_ลง_กราบ_ที่_เท้า_ของ_พระองค์ และ_คร่ำ_ครวญ_ว่า “อาจารย์_คะ ถ้า_อาจารย์_อยู่_ที่_นี่ น้อง_ชาย_ของ_ดิฉัน_ก็_คง_ไม่_ตาย”
๓๓ เมื่อ_พระ_เยซู_เห็น_มารีย์_ร้องไห้ และ_พวก_ยิว_ที่_ตาม_เธอ_มา_ร้องไห้_ด้วย พระองค์_ก็_รู้สึก_โกรธ และ_เป็น_ทุกข์
๓๔ พระองค์_ถาม_ว่า “พวก_คุณ_เอา_ศพ_เขา_ไป_ฝัง_ไว้_ที่_ไหน” พวก_เขา_ตอบ_ว่า “ตาม_มา_ดู_สิ อาจารย์”
๓๕ พระ_เยซู_ร้องไห้
๓๖ พวก_ยิว_จึง_พูด_ว่า “ดู_สิ เขา_รัก_ลาซารัส_มาก_ขนาด_ไหน”
๓๗ แต่_บางคน_ก็_พูด_ว่า “ผู้ชาย_คน_นี้_ทำ_ให้_คน_ตาบอด_มอง_เห็น_ได้ แล้ว_ทำ_ไม_เขา_จะ_ช่วย_ให้_ลาซารัส_รอด_ตาย ไม่_ได้_ล่ะ”
พระ_เยซู_ทำ_ให้_ลาซารัส_ฟื้น_ขึ้น
๓๘ พระ_เยซู_รู้สึก_โกรธ_อีก และ_เมื่อ_มา_ถึง_อุโมงค์_ฝัง_ศพ_ของ_ลาซารัส_ก็_มี_หิน_ใหญ่_ปิด_ปาก_อุโมงค์_อยู่
๓๙ พระองค์_จึง_สั่ง_ว่า “เลื่อน_หิน_ออก_ไป_สิ”
มารธา_พี่สาว_ของ_ลาซารัส_จึง_บอก_พระองค์_ว่า “อาจารย์_คะ คง_เหม็น_แย่_แล้ว_ล่ะ เพราะ_เขา_ตาย_มา_สี่_วัน_แล้ว”
๔๐ พระ_เย_ซูบ_อก_เธอ_ว่า “คุณ_ลืม_แล้ว_หรือ_ที่_เรา_บอก_ว่า ถ้า_คุณ_ไว้วางใจ คุณ_จะ_ได้_เห็น_ความ_ยิ่ง_ใหญ่_ของ_พระเจ้า”
๔๑ พวก_เขา_จึง_เลื่อน_หิน_ออก แล้ว_พระ_เยซู_ก็_แหงน_หน้า_ขึ้น_พูด_ว่า “พระบิดา ลูก_ขอ_ขอบคุณ_พระองค์_ที่_ฟัง_ลูก
๔๒ ลูก_รู้_ว่า_พระองค์_ฟัง_ลูก_อยู่_เสมอ แต่_ที่_ลูก_พูด_ก็_เพื่อ_ว่า_ทุก_คน_ที่_อยู่_ที่_นี่_จะ_ได้_เชื่อ_ว่า_พระองค์_ส่ง_ลูก_มา”
๔๓ หลัง_จาก_พระ_เยซู_พูด_จบ พระองค์_ร้อง_ตะโกน_เสียง_ดัง_ว่า “ลาซารัส ออก_มา”
๔๔ ลาซารัส_ที่_ตาย_ไป_แล้ว_ก็_เดิน_ออก_มา โดย_ที่_ยัง_มี_ผ้า_ลินินพัน_มือ_พัน_เท้า ที่_หน้า_ก็_มี_ผ้า_พัน_อยู่_รอบ
พระ_เยซู_สั่ง_พวก_เขา_ว่า “เอา_ผ้า_พวก_นั้น_ออก_ให้_เขา_หน่อย เขา_จะ_ได้_เป็น_อิสระ”
พวก_ยิว_วางแผน_ฆ่า_พระ_เยซู
(มธ. 26:1-5; มก. 14:1-2; ลก. 22:1-2)
๔๕ เมื่อ_พวก_ยิว_หลาย_คน_ที่_มา_หา_มารีย์_ได้_เห็น_สิ่ง_ที่_พระ_เยซู_ทำ ก็_พา_กัน_ไว้วางใจ_พระองค์
๔๖ แต่_มี_บางคน_ใน_พวก_นั้น_ไป_เล่า_เรื่อง_นี้_ให้_พวก_ฟาริสี_ฟัง
๔๗ พวก_หัวหน้า_นักบวช และ_พวก_ฟาริสี_จึง_เรียก_ประชุม_สมาชิก_สภา_แซนฮีดริน^ แล้ว_พูด_กัน_ว่า “พวก_เรา_จะ_ทำ_ยัง_ไง_ดี ชาย_คน_นี้_ได้_ทำ_สิ่ง_อัศจรรย์_หลาย_อย่าง
๔๘ ถ้า_เรา_ขืน_ปล่อย_ให้_เป็น_อย่าง_นี้_ต่อ_ไป ประชาชน_จะ_แห่_กัน_ไป_เชื่อ_เขา_หมด และ_พวก_โรมัน_ก็_จะ_มา_ทำลาย_วิหาร^_และ_ชาติ_ของ_เรา”
๔๙ แต่_มี_ชาย_คน_หนึ่ง_ใน_หมู่_พวก_เขา_ชื่อ คายาฟาส ซึ่ง_เป็น_หัวหน้า_สูงสุด_ของ_นักบวช_ใน_ปี_นั้น พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “พวก_คุณ_นี่_ช่าง_ไม่_รู้_เรื่อง_อะไร_เสีย_เลย
๕๐ แถม_ยัง_ไม่_เข้า_ใจ_อีก_ว่า การ_ที่_จะ_ให้_ชาย_คน_หนึ่ง_ตาย_แทน_ประชาชน ก็_ยัง_ดี_กว่า_ให้_คน_ทั้ง_ชาติ_ต้อง_มา_ถูก_ทำลาย”
๕๑ คายาฟาส_ไม่_ได้_คิด_ที่_จะ_พูด_ขึ้น_มา_เอง แต่_พระเจ้า_ทำ_ให้_เขา_พูด_อย่าง_นั้น เพราะ_เขา_เป็น_หัวหน้า_สูงสุด_ของ_นักบวช_ใน_ปี_นั้น พระเจ้า_ก็_เลย_ทำ_ให้_คายาฟาส_เป็น_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า^_ว่า พระ_เยซู_กำลัง_จะ_ตาย_แทน_ชนชาติ_ยิว
๕๒ พระ_เยซู_ไม่_ได้_ตาย_แทน_ชนชาติ_ยิว_เท่า_นั้น แต่_พระองค์_ตาย_เพื่อ_รวบรวม_ลูกๆ_ของ_พระเจ้า_ทุก_คน_ที่_กระจัด_กระจาย_ไป_ทั่ว_โลก ให้_มา_อยู่_รวม_กัน_เป็น_หนึ่ง_เดียว
๕๓ ตั้ง_แต่_นั้น_เป็น_ต้น_มา พวก_เขา_ก็_หา_ทาง_ที่_จะ_ฆ่า_พระ_เยซู
๕๔ พระ_เยซู_จึง_ไม่_ไป_ไหน_มา_ไหน_อย่าง_เปิดเผย_ใน_หมู่_คน_ยิว_อีก_เลย พระองค์_ออก_จาก_หมู่บ้าน_เบธานี_ไป_ที่_หมู่บ้าน_เอฟราอิม ซึ่ง_อยู่_ใกล้ๆ_กับ_ที่_เปล่า_เปลี่ยว_แห้ง_แล้ง แล้ว_พระองค์_กับ_พวก_ศิษย์_ก็_พัก_อยู่_ที่_นั่น
๕๕ เมื่อ_ใกล้_ถึง_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย มี_คน_มาก_มาย_จาก_ชนบท_หลั่งไหล_เข้า_มา_ใน_เมือง_เยรูซาเล็ม ก่อน_หน้า_เทศกาล_ไม่_กี่_วัน_เพื่อ_ชำระ_ตัว_ให้_บริสุทธิ์_สำหรับ_เทศกาล_นั้น
๕๖ ผู้คน_ได้_เที่ยว_มอง_หา_พระ_เยซู และ_เมื่อ_พวก_เขา_อยู่_ใน_บริเวณ_วิหาร ก็_ถาม_กัน_ว่า “เขา_จะมา_งาน_นี้_หรือ_เปล่า_นะ”
๕๗ พวก_หัวหน้า_นักบวช_และ_พวก_ฟาริสี^ สั่ง_ผู้คน_ว่า_ถ้า_ใคร_รู้_ว่า พระ_เยซู_อยู่_ไหน_ก็_ให้_มา_บอก เพื่อ_ว่า_พวก_เขา_จะ_ได้_ไป_จับ_พระองค์