พระ_เยซู_เลือก_ลูกศิษย์
(มธ. 4:18-22; มก. 1:16-20)
๕
๑ วัน_หนึ่ง เมื่อ_พระ_เยซู_ยืน_อยู่_ที่_ริม_ฝั่ง_ทะเล_สาบ_เยนเนซาเรท มี_คน_เป็น_จำนวน_มาก_เบียด_เสียด_พระองค์ เพื่อ_ฟัง_คำ_สอน_ของ_พระเจ้า
๒ พระองค์_เห็น_เรือ_สอง_ลำ_ที่_ชาว_ประมง_จอด_ทิ้ง_ไว้_บน_ฝั่ง_เพื่อ_ล้าง_อวน
๓ พระ_เยซู_จึง_ขึ้น_ไป_บน_เรือ_ลำ_หนึ่ง_ที่_เป็น_ของ_ซีโมน และ_ขอ_ให้_เขา_เอา_เรือ_ออก_ห่าง_จาก_ฝั่ง_เล็กน้อย แล้ว_พระองค์_ก็_นั่ง_ลง_สอน_คน_จาก_เรือ_ลำ_นั้น
๔ เมื่อ_พระองค์_สอน_เสร็จ_แล้ว_ก็_พูด_กับ_ซีโมน_ว่า “ออก_ไป_ที่_น้ำ_ลึก_หน่อย จะ_ได้_หย่อน_อวน_ลง_จับ_ปลา”
๕ แต่_ซีโมน_ตอบ_ว่า “อาจารย์_ครับ พวก_เรา_ตรากตรำ_ลาก_อวน_กัน_มา_ทั้ง_คืน_แล้ว ก็_ยัง_จับ_ไม่_ได้_อะไร_เลย แต่_ถ้า_อาจารย์_บอก_ให้_ทำ ผม_ก็_จะ_ลอง_ใหม่”
๖ เมื่อ_พวก_เขา_ทำ_ตาม_ที่_พระ_เยซู_บอก ก็_จับ_ปลา_ได้_เยอะ_มาก_จน_อวน_เกือบ_ขาด
๗ พวก_เขา_ก็_เลย_ต้อง_ส่ง_สัญญาณ เรียก_เพื่อน_ร่วม_งาน_ใน_เรือ_อีก_ลำ_หนึ่ง_ให้_มา_ช่วย ปรากฏ_ว่า_พวก_เขา_ได้_ปลา_มา_เต็ม_สอง_ลำ_เรือ_จน_เรือ_เกือบ_จะ_จม
๘ เมื่อ_ซีโมน_เห็น_อย่าง_นั้น_จึง_ก้ม_ลง_กราบ_ที่_เข่า_ของ_พระ_เยซู_และ_พูด_ว่า “อาจารย์ ไป_ให้_ห่าง_จาก_ผม_เถิด เพราะ_ผม_มัน_คน_บาป”
๙ ที่_พูด_อย่าง_นั้น_เพราะ_ตัว_เขา_และ_เพื่อนๆ_ รู้สึก_ตก_ตะลึง_ที่_จับ_ปลา_ได้_มาก_ขนาด_นั้น
๑๐ ยากอบ_และ_ยอห์น ลูกชาย_ของ_เศเบดี_ที่_เป็น_เพื่อน_ร่วม_งาน_กับ_ซีโมน_เอง_ก็_ตก_ตะลึง_เหมือน_กัน แล้ว_พระ_เยซู_ก็_พูด_กับ_ซีโมน_ว่า “ไม่_ต้อง_กลัว ต่อ_ไป_นี้_คุณ_จะ_เป็น_ผู้_จับ_คน”
๑๑ เมื่อ_พวก_เขา_ลาก_เรือ_มา_ถึง_ฝั่ง พวก_เขา_ก็_ละทิ้ง_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_แล้ว_ติด_ตาม_พระ_เยซู_ไป
พระ_เยซู_รักษา_คน_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง
(มธ. 8:1-4; มก. 1:40-45)
๑๒ เมื่อ_พระ_เยซู_อยู่_ใน_เมือง_หนึ่ง มี_ชาย_คน_หนึ่ง_ที่_เป็น_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง_ทั่ว_ทั้ง_ตัว เมื่อ_เขา_เห็น_พระ_เยซู ก็_มา_ก้ม_กราบ_อ้อน_วอน_ว่า “นาย_ท่าน ถ้า_ท่าน_อยาก_ช่วย ท่าน_ก็_ทำ_ให้_ผม_หาย_ได้”
๑๓ พระ_เยซู_จึง_ยื่น_มือ_ออก_ไป_แตะ_ตัว_เขา_แล้ว_พูด_ว่า “เรา_อยาก_ช่วย หาย_จาก_โรค_เถิด” เขา_ก็_หาย_จาก_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง_ทัน_ที
๑๔ แล้ว_พระ_เยซู_สั่ง_ว่า “อย่า_ไป_เล่า_ให้_ใคร_ฟัง แต่_ไป_ให้_นักบวช_ตรวจ_ดู และ_ถวาย_เครื่อง_บูชา_ตาม_ที่_โมเสส_สั่ง_ไว้_ให้_คน_ที่_หาย_จาก_โรค_ผิวหนัง_ร้ายแรง_ต้อง_ทำ เพื่อ_คน_อื่น_จะ_ได้_รู้_ว่า_คุณ_หาย_แล้ว”
๑๕ ถึง_แม้ว่า_พระองค์_จะ_สั่ง_ห้าม_ไม่_ให้_เขา_พูด แต่_ข่าว_เกี่ยว_กับ_พระองค์_ก็_ยิ่ง_แพร่_กระจาย_ออก_ไป_มาก_ขึ้น ดัง_นั้น_ชาว_บ้าน_มาก_มาย_จึง_พา_กัน_มา_ฟัง_พระองค์_สั่งสอน และ_มา_รับ_การ_รักษา_ให้_หาย_จาก_โรค_ต่างๆ
๑๖ แต่_บ่อย_ครั้ง_ที่_พระ_เยซู_หลบ_ไป_ที่_สงบ_เงียบ_เพื่อ_อธิษฐาน
พระ_เยซู_รักษา_คน_ง่อย
(มธ. 9:1-8; มก. 2:1-12)
๑๗ อยู่_มา_วัน_หนึ่ง ใน_ขณะ_ที่_พระ_เยซู_กำลัง_สอน_อยู่ มี_พวก_ฟาริสี^ และ_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_ที่_เดิน_ทาง_มา_จาก_ทุก_หมู่บ้าน_ใน_แคว้น_กาลิลี แคว้น_ยูเดีย และ_เมือง_เยรูซาเล็ม_นั่ง_อยู่_ที่_นั่น_ด้วย และ_องค์_เจ้า_ชีวิต_ให้_ฤทธิ์_อำนาจ_กับ_พระ_เยซู_เพื่อ_จะ_รักษา_โรค_ได้
๑๘ มี_บางคน_หาม_คน_เป็น_อัมพาต_ที่_นอน_อยู่_บน_เปล_มา และ_พยายาม_ที่_จะ_พา_เขา_เข้า_ไป_ใน_บ้าน_เพื่อ_วาง_ไว้_ต่อหน้า_พระ_เยซู
๑๙ แต่_ก็_ไม่_สำเร็จ_เพราะ_คน_แน่น_มาก พวก_เขา_จึง_พา_กัน_ขึ้น_ไป_บน_ดาด_ฟ้า_หลังคา_บ้าน รื้อ_หลังคา_ออก_เป็น_ช่อง แล้ว_หย่อน_ชาย_ที่_นอน_บน_เปล_นั้น_ลง_ไป_กลาง_ฝูงชน_ตรง_หน้า_พระ_เยซู
๒๐ เมื่อ_พระ_เยซู_เห็น_ความ_เชื่อ_ของ_พวก_เขา พระองค์_ก็_พูด_ว่า “เพื่อน_เอ่ย บาป_ของ_คุณ_ได้_รับ_การ_อภัย_แล้ว”
๒๑ พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_และ_พวก_ฟาริสี_ก็_คิด_ใน_ใจ_ว่า “คน_นี้_เป็น_ใคร_กัน บังอาจ_พูดจา_ดู_หมิ่น_พระเจ้า มี_แต่_พระเจ้า_เท่า_นั้น_ที่_ให้_อภัย_บาป_ได้”
๒๒ แต่_พระ_เยซู_รู้_ถึง_ความ_คิด_เหล่า_นั้น ก็_เลย_ตอบ_พวก_เขา_ไป_ว่า “ทำ_ไม_คุณ_ถึง_คิด_อย่าง_นั้น
๒๓ ระหว่าง_พูด_ว่า ‘บาป_ของ_คุณ_ได้_รับ_การ_อภัย_แล้ว’ หรือ_พูด_ว่า ‘ลุก_ขึ้น_เดิน’ อย่าง_ไหน_จะ_ง่าย_กว่า_กัน
๒๔ แต่_เพื่อ_จะ_ให้_พวก_คุณ_รู้_ว่า ใน_โลก_นี้ บุตร_มนุษย์^ มี_สิทธิ_อำนาจ_ที่_จะ_ให้_อภัย_บาป_ได้” แล้ว_พระองค์_จึง_พูด_กับ_ชาย_ที่_เป็น_อัมพาต_ว่า “เรา_ขอ_สั่ง_คุณ_ให้_ลุก_ขึ้น เก็บ_เปล_แล้ว_กลับ_บ้าน_ไป_เถอะ”
๒๕ ชาย_คน_นั้น_ก็_ลุก_ขึ้น_ทัน_ที_ต่อหน้า_คน_ทั้ง_หมด เขา_ยก_เปล_ที่_เขา_เคย_นอน_กลับ_ไป_บ้าน_และ_สรรเสริญ_พระเจ้า
๒๖ คน_ทั้งหลาย_ต่าง_ประหลาดใจ_และ_พา_กัน_สรรเสริญ_พระเจ้า พวก_เขา_รู้สึก_เกรง_กลัว_และ_พา_กัน_พูด_ว่า “วันนี้_พวก_เรา_ได้_เห็น_สิ่ง_มหัศจรรย์_จริงๆ”
พระ_เยซู_เรียก_เลวี
(มธ. 9:9-13; มก. 2:13-17)
๒๗ หลัง_จาก_นั้น_พระ_เยซู_ก็_เดิน_ออก_ไป และ_พบ_คน_เก็บ_ภาษี^ ชื่อ เลวี นั่ง_อยู่_ที่_ด่าน_เก็บ_ภาษี พระ_เยซู_พูด_กับ_เขา_ว่า “ตาม_เรา_มา”
๒๘ เลวี_จึง_ทิ้ง_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง และ_ตาม_พระองค์_ไป
๒๙ แล้ว_เลวี_ก็_จัด_งาน_เลี้ยง_ใหญ่_ให้_กับ_พระ_เยซู_ที่_บ้าน_ของ_เขา มี_พวก_คน_เก็บ_ภาษี_เป็น_จำนวน_มาก และ_คน_อื่นๆ_มา_ร่วม_งาน_ด้วย
๓๐ พวก_ฟาริสี^ และ_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ บ่น_กับ_ลูกศิษย์_ของ_พระองค์_ว่า “ทำ_ไม_พวก_คุณ_ถึง_กิน_และ_ดื่ม_กับ_พวก_คน_เก็บ_ภาษี และ_พวก_คน_บาป_แบบ_นี้”
๓๑ พระ_เยซู_ก็_ตอบ_กลับ_ไป_ว่า “คน_ที่_สบาย_ดี_ไม่_ต้อง_การ_หมอ แต่_คน_เจ็บ_ป่วย_ต้อง_การ_หมอ
๓๒ เรา_ไม่_ได้_มา_เพื่อ_เรียก_คน_ดี แต่_มา_เพื่อ_เรียก_คน_บาป_ให้_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ”
พระ_เยซู_ตอบ_คำ_ถาม_
เกี่ยว_กับ_การ_อด_อาหาร
(มธ. 9:14-17; มก. 2:18-22)
๓๓ พวก_เขา_พูด_กับ_พระองค์_ว่า “ลูกศิษย์_ของ_ยอห์น_ถือ_ศีล_อด_อาหาร_และ_อธิษฐาน_บ่อยๆ_ลูกศิษย์_ของ_พวก_ฟาริสี_ก็_เหมือน_กัน แต่_ทำ_ไม_ลูกศิษย์_ของ_อาจารย์_ถึง_ทั้ง_กิน_ทั้ง_ดื่ม_อยู่_เรื่อย”
๓๔ พระ_เยซู_พูด_กับ_เขา_เหล่า_นั้น_ว่า “เพื่อน_เจ้า_บ่าว_จะ_อด_อาหาร_ตอน_ที่_เลี้ยง_ฉลอง_อยู่_กับ_เจ้า_บ่าว_ได้_หรือ
๓๕ แต่_เมื่อ_ถึง_วัน_นั้น_ที่_เจ้า_บ่าว_ถูก_พราก_ไป_จาก_พวก_เขา ใน_วันนั้น_แหละ_พวก_เขา_จะ_อด_อาหาร”
๓๖ พระองค์_เล่า_เรื่อง_เปรียบ_เทียบ_นี้_ให้_ฟัง “คง_ไม่_มี_ใคร_ฉีก_ผ้า_จาก_เสื้อ_ใหม่_ไป_ปะ_รู_เสื้อ_เก่า_หรอก เพราะ_ถ้า_ทำ_อย่าง_นั้น เสื้อ_ใหม่_ก็_จะ_ฉีก_ขาด_และ_ชิ้น_ผ้า_ใหม่_ก็_ไม่_เข้า_กับ_เสื้อ_เก่า
๓๗ แล้ว_คง_ไม่_มี_ใคร_เอา_เหล้า_องุ่น_ใหม่_ไป_ใส่_ไว้_ใน_ถุง_หนัง_เก่า_หรอก ถ้า_ทำ_อย่าง_นั้น_เหล้า_องุ่น_ใหม่_จะ_ทำ_ให้_ถุง_หนัง_นั้น_แตก เหล้า_ก็_จะ_ไหล_ออก_มา_หมด และ_ถุง_หนัง_ก็_จะ_พัง_ไป_ด้วย
๓๘ แต่_เหล้า_องุ่น_ใหม่ ต้อง_ใส่_ใน_ถุง_หนัง_ใหม่
๓๙ ไม่_มี_ใคร_ที่_ดื่ม_เหล้า_องุ่น_เก่า_แล้ว_ยัง_อยาก_ดื่ม_เหล้า_องุ่น_ใหม่_อีก เพราะ_เขา_จะ_บอก_ว่า ‘เหล้า_องุ่น_เก่า_ดี_กว่า’”