พระ_เยซู_รักษา_ชาย_ที่_ถูก_ผี_ชั่ว_สิง
(มธ. 8:28-34; ลก. 8:26-39)
๕
๑ พวก_เขา_มา_ถึง_อีก_ฝั่ง_หนึ่ง_ของ_ทะเล_สาบ ซึ่ง_เป็น_ที่_อยู่_ของ_ชาว_เมือง_เกราซา
๒ เมื่อ_พระ_เยซู_ลง_จาก_เรือ_ก็_มี_ชาย_คน_หนึ่ง_ที่_ถูก_ผี_ชั่ว_สิง_อยู่_วิ่ง_จาก_อุโมงค์_ฝัง_ศพ_ตรง_เข้า_มาหา_พระองค์_ทัน_ที
๓ ชาย_คน_นี้_อาศัย_อยู่_ตาม_อุโมงค์_ฝัง_ศพ ไม่_มี_ใคร_จับ_เขา_ไว้_ได้ แม้แต่_โซ่_ก็_ล่าม_ไม่_อยู่
๔ เพราะ_เขา_ถูก_ล่าม_โซ่_ที่_มือ_และ_เท้า_อยู่_บ่อยๆ_แต่_เขา_ก็_กระชาก_มัน_ขาด_ทุก_ครั้ง จน_ไม่_มี_ใคร_ควบ_คุม_เขา_ได้_อีก_แล้ว
๕ เขา_จะ_เดิน_ไป_เดิน_มา_ตาม_อุโมงค์_ฝัง_ศพ_และ_ตาม_ภูเขา_ต่างๆ_ทั้ง_วัน_ทั้ง_คืน ร้อง_ตะโกน_อย่าง_บ้า_คลั่ง_และ_เอา_หิน_กรีด_ตาม_เนื้อตัว
๖ เมื่อ_เขา_เห็น_พระ_เยซู_แต่_ไกล_ก็_วิ่ง_เข้า_มา_ก้ม_กราบ_พระองค์
๗ แล้ว_ร้อง_ตะโกน_สุด_เสียง_ว่า “เยซู บุตร_ของ_พระเจ้า_สูงสุด มา_ยุ่ง_กับ_ผม_ทำ_ไม ช่วย_สัญญา_ต่อ_พระเจ้า_หน่อย_ว่า_จะ_ไม่_ทรมาน_ผม”
๘ ผี_พูด_อย่าง_นี้_เพราะ_พระ_เยซู_บอก_มัน_ว่า “ไอ้_ผี_ชั่ว ออก_จาก_คน_นั้น_ซะ”
๙ พระ_เยซู_ถาม_มัน_ว่า “เอ็ง_ชื่อ_อะไร” มัน_ตอบ_ว่า “ชื่อ_กอง ครับ เพราะ_เรา_มี_กัน_หลาย_ตน_อยู่_ใน_ร่าง_นี้”
๑๐ มัน_ได้_อ้อน_วอน_พระองค์_ครั้ง_แล้ว_ครั้ง_เล่า ไม่_ให้_พระองค์_ไล่_มัน_ไป_จาก_บริเวณ_นั้น
๑๑ มี_หมู_ฝูง_ใหญ่_ถูก_ปล่อย_ให้_หา_กิน_อยู่_ตาม_ไหล่_เขา_แถวๆ_นั้น
๑๒ พวก_ผี_ชั่ว_ขอ_ร้อง_พระ_เยซู_ว่า “ช่วย_ส่ง_เรา_เข้า_ไป_ใน_หมู_ฝูง_นั้น_เถอะ ขอ_ให้_เรา_ไป_สิง_พวก_มัน_แทน”
๑๓ พระองค์_ก็_ยอม_ให้_พวก_มัน_ทำ_อย่าง_นั้น พวก_ผี_ชั่ว_จึง_ออก_จาก_ร่าง_ชาย_คน_นี้_ไป_เข้า_สิง_ฝูง_หมู_แทน หมู_ทั้ง_ฝูง_ซึ่ง_มี_ประมาณ_สอง_พัน_ตัว_ก็_วิ่ง_กรู_กัน_จาก_ไหล่_เขา_สูง_ชัน_ลง_สู่_ทะเล_สาบ_และ_จม_น้ำ_ตาย_หมด
๑๔ พวก_คน_เลี้ยง_หมู_วิ่ง_เข้า_ไป_เล่า_เรื่อง_นี้_ให้_คน_ใน_เมือง_และ_ใน_ชนบท_ฟัง พวก_เขา_ออก_มา_ดู_ว่า_เกิด_อะไร_ขึ้น
๑๕ เขา_พา_กัน_มา_หา_พระ_เยซู และ_เห็น_ชาย_คน_ที่_เคย_ถูก_ผี_ชั่ว_สิง นั่ง_อยู่_ที่_นั่น ใส่_เสื้อผ้า_เรียบร้อย_และ_สงบ_สติ_ดี พวก_เขา_ก็_กลัว_มาก
๑๖ คน_ที่_เห็น_เหตุการณ์ ได้_เล่า_ให้_พวก_นั้น_ฟัง_ว่า_เกิด_อะไร_ขึ้น_กับ_คน_ที่_ถูก_ผี_ชั่ว_สิง_และ_กับ_ฝูง_หมู
๑๗ พวก_นั้น_จึง_ขอ_ร้อง_ให้_พระองค์_ไป_จาก_เขต_เมือง_ของ_เขา
๑๘ ใน_ขณะ_ที่_พระองค์_ลง_เรือ ชาย_คน_ที่_เคย_ถูก_ผี_ชั่ว_สิง_ก็_ขอ_ตาม_พระองค์_ไป_ด้วย
๑๙ พระองค์_ไม่_ยอม_ให้_เขา_ไป_ด้วย แต่_บอก_เขา_ว่า “กลับ_บ้าน_ไปหา_ครอบ_ครัว_สิ แล้ว_เล่า_ให้_พวก_เขา_ฟัง_ว่า_องค์_เจ้า_ชีวิต_ทำ_อะไร_ให้_คุณ_บ้าง และ_พระองค์_ดี_กับ_คุณ_ขนาด_ไหน”
๒๐ ชาย_คน_นั้น_จาก_ไป และ_เริ่ม_เล่า_ให้_ใคร_ต่อ_ใคร_ใน_แคว้น_เดคาโปลิศ ฟัง_ว่า พระ_เยซู_ได้_ทำ_อะไร_ให้_กับ_เขา_บ้าง และ_คน_เหล่า_นั้น_ก็_ประหลาดใจ_อย่าง_มาก
เด็ก_หญิง_ที่_ตาย_แล้ว_กับ_ผู้หญิง_ที่_ป่วย
(มธ. 9:18-26; ลก. 8:40-56)
๒๑ พระ_เยซู_ลง_เรือ_ข้าม_กลับ_ไป_อีก_ฝั่ง_ของ_ทะเล_สาบ ฝูงชน_จำนวน_มาก_มา_ห้อม_ล้อม_พระองค์_ที่_ริม_ฝั่ง_ทะเล_สาบ_นั้น
๒๒ มี_หัวหน้า_ของ_ที่_ประชุม_ชาว_ยิว_คน_หนึ่ง_ชื่อ ไยรัส เข้า_มา_กราบ_ที่_เท้า_ของ_พระ_เยซู
๒๓ อ้อน_วอน_พระองค์_อย่าง_หนัก_ว่า “ลูกสาว_เล็กๆ_ของ_ผม_กำลัง_จะ_ตาย ช่วย_ไป_วางมือ_บน_เธอ_ด้วย_เถิด เธอ_จะ_ได้_หาย_และ_มี_ชีวิต_อยู่_ต่อ_ไป”
๒๔ พระองค์_จึง_ตาม_ไยรัส_ไป แล้ว_ผู้คน_ก็_เดิน_เบียด_เสียด_ตาม_พระ_เยซู
๒๕ ใน_ฝูง_คน_นั้น_มี_ผู้หญิง_คน_หนึ่ง_ที่_ทน_ทุกข์_เพราะ_ตก_เลือด^_มา_สิบ_สอง_ปี_แล้ว
๒๖ เธอ_ทน_ทุกข์_ทรมาน_มาก_จาก_การ_ไป_รักษา_กับ_หมอ_หลาย_คน และ_จ่าย_ค่า_รักษา_จน_หมดตัว แต่_ก็_ยัง_ไม่_ดี_ขึ้น ซ้ำ_ร้าย_กลับ_แย่_ลง_ไป_อีก
๒๗ เมื่อ_เธอ_ได้_ยิน_เรื่อง_ของ_พระ_เยซู เธอ_ก็_เบียด_คน_เข้า_มา_อยู่_หลัง_พระองค์ และ_แตะ_เสื้อคลุม_ของ_พระองค์
๒๘ เพราะ_เธอ_คิด_ใน_ใจ_ว่า “ถ้า_ฉัน_แค่_แตะ_เสื้อผ้า_ของ_เขา_เท่า_นั้น ฉัน_ก็_จะ_หาย_จาก_โรค”
๒๙ เลือด_ที่_ไหล_อยู่_ก็_หยุด_ทัน_ที และ_เธอ_ก็_รู้ตัว_ว่า_หาย_แล้ว
๓๐ พระ_เยซู_รู้ทัน_ที_ว่า_ฤทธิ์_ใน_ตัว_ของ_พระองค์_ได้_แผ่ซ่าน_ออก_ไป จึง_หัน_ไป_ถาม_ฝูงชน_ว่า “ใคร_แตะ_เสื้อ_เรา”
๓๑ พวก_ศิษย์_ก็_ตอบ_ว่า “อาจารย์ ดู_สิ มี_คน_มาก_ขนาด_ไหน_ที่_เบียด_เสียด_อาจารย์_อยู่ แล้ว_อาจารย์_ยัง_จะ_มา_ถาม_อีก_ว่า ‘ใคร_แตะ_ตัว_เรา’”
๓๒ แต่_พระองค์_ยัง_คง_มอง_ไป_รอบๆ_เพื่อ_จะ_หา_คน_ทำ
๓๓ ฝ่าย_หญิง_นั้น_ก็_กลัว_จน_ตัว_สั่น เพราะ_เธอ_รู้_ว่า_เกิด_อะไร_ขึ้น_กับ_เธอ เธอ_จึง_ออก_มา_ก้ม_ลง_กราบ_พระ_องค์_และ_เล่า_ความ_จริง_ที่_เกิด_ขึ้น_ทั้ง_หมด_ให้_พระองค์_ฟัง
๓๔ พระ_เยซู_จึง_พูด_กับ_เธอ_ว่า “ลูก_เอ๋ย ความ_เชื่อ_ของ_เจ้า_ทำ_ให้_เจ้า_หาย_แล้ว ไป_เป็น_สุข_เถิด ไม่_ต้อง_ทรมาน_อีก_ต่อ_ไป”
๓๕ ขณะ_ที่_พระองค์_ยัง_พูด_อยู่_นั้น_มี_คน_จาก_บ้าน_ของ_ไยรัส_มา_บอก_เขา_ว่า “ลูกสาว_ของ_ท่าน_ตาย_แล้ว ไม่ต้อง_รบกวน_อาจารย์_อีก_ต่อ_ไป_แล้ว”
๓๖ พระ_เยซู_ได้_ยิน_ที่_พวก_เขา_คุย_กัน_จึง_บอก_ไยรัส_ว่า “ไม่_ต้อง_กลัว_หรอก ขอ_ให้_เชื่อ_เท่า_นั้น”
๓๗ พระองค์_ไม่_ให้_คน_ตาม_พระองค์_ไป_นอก_จาก_เปโตร ยากอบ และ_ยอห์น น้อง_ชาย_ของ_ยากอบ
๓๘ เมื่อ_พวก_เขา_มา_ถึง_บ้าน_ของ_ไยรัส พระองค์_ก็_เห็น_ความ_ชุลมุน_วุ่นวาย_และ_ผู้คน_ร้องไห้_คร่ำ_ครวญ_ดัง_ลั่น_ไป_หมด
๓๙ พระองค์_เข้า_ไป_ใน_บ้าน_และ_บอก_กับ_พวก_เขา_ว่า “ทำ_ไม_พวก_คุณ_ถึง_ร้องห่ม_ร้องไห้_เสียง_ดัง_วุ่นวาย_กัน_ไป_หมด เด็ก_คน_นั้น_ยัง_ไม่_ตาย_แต่_กำลัง_นอน_หลับ_อยู่”
๔๐ แต่_พวก_เขา_กลับ_หัวเราะเยาะ_พระองค์ พระองค์_จึง_สั่ง_ให้_ทุก_คน_ออก_ไป แล้ว_พา_พ่อ_แม่_ของ_เด็ก_กับ_ศิษย์_ตาม_พระองค์_เข้า_ไป_ใน_ห้อง_ที่_เด็ก_คน_นั้น_อยู่
๔๑ พระองค์_จับ_มือ_ของ_เด็ก_แล้ว_พูด_ว่า “ทาลิธา คูม” (แปล_ว่า “หนู_จ๋า เรา_บอก_ให้_หนู_ลุก_ขึ้น”)
๔๒ เด็ก_หญิง_ก็_ลุก_ขึ้น_มา_ทัน_ที และ_เดิน_ไป_รอบๆ_ห้อง (เด็ก_หญิง_คน_นี้_อายุ_สิบ_สอง_ปี) ทุก_คน_ต่าง_ตก_ตะลึง
๔๓ พระ_เยซู_สั่ง_พวก_เขา_ไม่_ให้_เล่า_เรื่อง_นี้_ให้_ใคร_ฟัง และ_บอก_ให้_หา_อะไร_มา_ให้_เด็ก_กิน_ด้วย