เฮโรด_ได้_ยิน_เรื่อง_ของ_พระ_เยซู
(มก. 6:14-29; ลก. 9:7-9)
๑๔
๑ เมื่อ_กษัตริย์_เฮโรด^_ผู้_ปก_ครอง_แคว้น_กาลิลี_ได้_ยิน_เรื่อง_ราว_เกี่ยว_กับ_พระ_เยซู
๒ ก็_พูด_กับ_ที่_ปรึกษา_ของ_เขา_ว่า “ต้อง_เป็น_ยอห์น_คน_ที่_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย_แน่ๆ เขา_ถึง_ทำ_การ_อัศจรรย์_พวก_นี้_ได้”
ยอห์น คน_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_ตาย_อย่าง_ไร
๓ ก่อน_หน้า_นี้ เฮโรด_ได้_จับ_ยอห์น_ล่าม_โซ่_และ_ขัง_คุก_ไว้ เพราะ_เห็น_แก่_นาง_เฮโรเดียส_ภรรยา_ของ_ฟีลิป_น้อง_ชาย_ของ_เฮโรด_เอง
๔ เพราะ_ยอห์น_บอก_เขา_เสมอ_ว่า “มัน_ผิด_ที่_ท่าน_เอา_เฮโรเดียส_มา_เป็น_ภรรยา”
๕ เฮโรด_จึง_อยาก_จะ_ฆ่า_ยอห์น แต่_เขา_ก็_กลัว_ประชาชน เพราะ_ประชาชน_ถือ_ว่า_ยอห์น_เป็น_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า
๖ ใน_งาน_วัน_เกิด_ของ_เฮโรด ลูกสาว_ของ_เฮโรเดียส ได้_ออก_มา_เต้นรำ_ให้_เฮโรด_และ_แขก_ของ_เขา_ดู เธอ_ทำ_ให้_เฮโรด_ถูก_อก_ถูก_ใจ_มาก
๗ เฮโรด_สาบาน_ที่_จะ_ให้_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_ที่_เธอ_ขอ
๘ เธอ_ขอ_เฮโรด_ตาม_ที่_แม่_ของ_เธอ_บอก_ให้_ขอ คือ “ดิฉัน_ขอ_หัว_ของ_ยอห์น คน_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_ใส่_ถาด_มา_ให้_ที่_นี่_ค่ะ”
๙ กษัตริย์_เฮโรด_เสียใจ_มาก แต่_เพราะ_เขา_ได้_สาบาน_ไว้_แล้ว_ต่อ_หน้า_แขก_ของ_เขา เฮโรด_จึง_สั่ง_ให้_ทำ_ตาม_ที่_เธอ_ต้อง_การ
๑๐ เฮโรด_ใช้_ให้_คน_ไป_ตัด_หัว_ยอห์น_ใน_คุก
๑๑ แล้ว_เอา_ใส่_ถาด_มา_ให้_เธอ แล้ว_เธอ_ก็_เอา_ไป_ให้_แม่_ของ_เธอ
๑๒ พวก_ศิษย์_ของ_ยอห์น มา_เอา_ร่าง_ของ_ยอห์น_ไป_ฝัง และ_ไป_เล่า_เรื่อง_นี้_ให้_พระ_เยซู_ฟัง
พระ_เยซู_เลี้ยง_คน_มาก_กว่า_ห้า_พัน_คน
(มก. 6:30-44; ลก. 9:10-17; ยน. 6:1-14)
๑๓ เมื่อ_พระ_เยซู_ได้_ยิน_เรื่อง_ที่_เกิด_ขึ้น_กับ_ยอห์น พระองค์_ได้_ลง_เรือ_ไป_ยัง_ที่_เปลี่ยว_เพียง_คน_เดียว เมื่อ_ผู้คน_จาก_หมู่บ้าน_ต่างๆ_ได้_ยิน_เรื่อง_นี้ พวก_เขา_ก็_เดิน_เท้า_ติด_ตาม_พระองค์
๑๔ เมื่อ_พระองค์_มา_ถึง_ฝั่ง_ก็_เห็น_ฝูงชน_เป็น_จำนวน_มาก_รอ_อยู่_ก่อน_แล้ว พระองค์_รู้สึก_สงสาร_และ_ได้_รักษา_โรค_ให้_กับ_คน_ป่วย
๑๕ เมื่อ_ถึง_ตอน_เย็น พวก_ศิษย์_มา_บอก_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์ ที่_นี่_ก็_เปลี่ยว_มาก_และ_นี่_ก็_เย็น_มาก_แล้ว ส่ง_ฝูงชน_พวก_นี้_กลับ_ไป_เถอะ พวก_เขา_จะ_ได้_เข้า_ไป_ตาม_หมู่บ้าน_ต่างๆ_หา_ซื้อ_อาหาร_กิน_กัน”
๑๖ แต่_พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “พวก_เขา_ไม่_ต้อง_ไป_ไหน_หรอก_อยู่_นี่_แหละ พวก_คุณ_ไป_หา_อาหาร_มา_เลี้ยง_พวก_เขา_สิ”
๑๗ พวก_ศิษย์_ตอบ_ว่า “พวก_เรา_ไม่_มี_อะไร_เลย_นอก_จาก_ขนมปัง_ห้า_ก้อน กับ_ปลา_สอง_ตัว_เท่า_นั้น”
๑๘ พระ_เยซู_บอก_ว่า “เอา_มา_นี่_สิ”
๑๙ พระ_เยซู_สั่ง_ให้_ฝูงชน_นั่ง_ลง_บน_หญ้า แล้ว_พระองค์_หยิบ_ขนมปัง_ห้า_ก้อน_กับ_ปลา_สอง_ตัว_มา พระ_เยซู_มอง_ขึ้น_ไป_บน_สวรรค์ ขอบคุณ_พระเจ้า_แล้ว_พระองค์_แบ่ง_ขนมปัง_ให้_กับ_พวก_ศิษย์ แล้ว_พวก_ศิษย์_ก็_แจก_ขนมปัง_ให้_ประชาชน
๒๐ ทุก_คน_กิน_กัน_จน_อิ่ม และ_พวก_ศิษย์_ยัง_เก็บ_เศษ_อาหาร_ที่_เหลือ_ได้_จน_เต็ม_สิบ_สอง_เข่ง
๒๑ คน_ที่_กิน_อาหาร_อยู่_ที่_นั่น_มี_ผู้ชาย_ประมาณ_ห้า_พัน_คน ไม่_นับ_ผู้หญิง_และ_เด็ก
พระ_เยซู_เดิน_บน_น้ำ
(มก. 6:45-52; ยน 6:15-21)
๒๒ ทัน_ที_หลัง_จาก_กิน_กัน_เสร็จ_แล้ว พระ_เยซู_ให้_พวก_ศิษย์_ลง_เรือ_ข้าม_ฟาก_ไป_ก่อน_ล่วง_หน้า ส่วน_พระองค์_รอ_ส่ง_ประชาชน_อยู่_ที่_นั่น
๒๓ เมื่อ_พระองค์_ส่ง_ประชาชน_เสร็จ_แล้ว พระองค์_ขึ้น_ไป_บน_ภูเขา_ตาม_ลำพัง_เพื่อ_อธิษฐาน เมื่อ_ถึง_ตอน_ค่ำ พระองค์_ก็_ยัง_อยู่_ที่_นั่น_คน_เดียว
๒๔ ส่วน_เรือ_ได้_ออก_ไป_ไกล_จาก_ฝั่ง_มาก_แล้ว และ_ถูก_คลื่น_ซัด_เพราะ_แล่น_ทวน_ลม_อยู่
๒๕ ช่วง_ตี_สาม_ถึง_หก_โมง_เช้า พระ_เยซู_เดิน_บน_น้ำ_ไป_หา_พวก_เขา
๒๖ เมื่อ_พวก_ศิษย์_เห็น_พระองค์_เดิน_อยู่_บน_น้ำ ก็_ตกใจ_กลัว ร้อง_กัน_เสียง_หลง_ว่า “ผี”
๒๗ พระองค์_ก็_รีบ_บอก_กับ_พวก_เขา_ว่า “อย่า_ตกใจ เรา_เอง ไม่_ต้อง_กลัว”
๒๘ เปโตร_ก็_เลย_พูด_ว่า “อาจารย์ ถ้า_เป็น_อาจารย์_จริงๆ_เรียก_ให้_ผม_เดิน_บน_น้ำ_ไปหา_หน่อย_สิ_ครับ”
๒๙ พระ_เยซู_จึง_พูด_ว่า “มา_สิ” เปโตร_ก็_ออก_มา_จาก_เรือ เดิน_บน_น้ำ_ไป_หา_พระองค์
๓๐ แต่_เมื่อ_เปโตร_เห็น_คลื่น_ลม_พัด_แรง_ก็_กลัว และ_เริ่ม_จม_ลง_ไป_ใน_น้ำ เขา_ร้อง_ตะโกน_ว่า “อาจารย์ ช่วย_ด้วย”
๓๑ พระ_เยซู_ยื่น_มือ_จับ_ตัว_เขา_ไว้_ทัน_ที แล้ว_พูด_ว่า “ความ_เชื่อ_น้อย_จริงๆ_จะ_ไป_สงสัย_ทำ_ไม”
๓๒ เมื่อ_เปโตร_และ_พระ_เยซู_ขึ้น_มา_อยู่_บน_เรือ_แล้ว ลม_ก็_สงบ_ลง
๓๓ พวก_ศิษย์_ที่_อยู่_ใน_เรือ_ต่าง_มา_กราบ_ไหว้_พระองค์ และ_พูด_ว่า “อาจารย์_เป็น_พระบุตร_ของ_พระเจ้า_จริงๆ”
พระ_เยซู_รักษา_คน_ป่วย_เป็น_จำนวน_มาก
(มก. 6:53-56)
๓๔ เมื่อ_ข้าม_ฟาก_มา_ถึง_ฝั่ง_เยนเนซาเรท
๓๕ เมื่อ_ประชาชน_ที่_นั่น_จำ_พระ_เยซู_ได้ ก็_ส่ง_ข่าว_กัน_ไป_ทั่ว_บริเวณ_ที่_อยู่_ใกล้ๆ_นั้น_ว่า_พระ_เยซู_มา พวก_เขา_พา_พวก_คน_ป่วย_ทั้ง_หมด_มา_หา_พระองค์
๓๖ พวก_คน_ป่วย_ต่าง_อ้อน_วอน_ขอ_แตะ_แค่_ชาย_เสื้อคลุม_ของ_พระองค์ และ_ทุก_คน_ที่_ได้_แตะ_ก็_หาย_ป่วย_กัน_หมด