พระ_เยซู_รักษา_คน_อัมพาต
(มก. 2:1-12; ลก. 5:17-26)
๙
๑ แล้ว_พระ_เยซู_ได้_ลง_เรือ_ข้าม_ฟาก_กลับ_ไป_เมือง_ของ_พระองค์
๒ มี_คน_หาม_คน_เป็น_อัมพาต_นอน_อยู่_บน_เปล_มา_หา_พระองค์ เมื่อ_พระ_เยซู_เห็น_ความ_เชื่อ_ของ_พวก_เขา ก็_พูด_กับ_คน_ที่_เป็น_อัมพาต_ว่า “ลูกเอ๋ย สบายใจ_ได้_แล้ว เพราะ_บาป_ของ_ลูก_ได้_รับ_การ_อภัย_แล้ว”
๓ ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_บางคน_ก็_คิด_ใน_ใจ_ว่า “ไอ้_หมอ_นี่ พูดจา_ดู_หมิ่น_พระเจ้า_ชัดๆ”
๔ พระ_เยซู_รู้_ว่า_พวก_เขา_คิด_อะไร_อยู่ จึง_พูด_ขึ้น_ว่า “ทำ_ไม_พวก_คุณ_ถึง_คิด_ชั่ว_ร้าย_อย่าง_นี้_ใน_ใจ
๕ จะ_ให้_เรา_พูด_ว่า ‘ความ_บาป_ของ_คุณ_ได้_รับ_การ_อภัย_แล้ว’ หรือ ‘ลุก_ขึ้น_เดิน_ซะ’ อัน_ไหน_จะ_ง่าย_กว่า_กัน
๖ เดี๋ยว_เรา_จะ_พิสูจน์_ให้_เห็น_ว่า บุตร_มนุษย์^ มี_สิทธิ_อำนาจ_ใน_โลก_นี้_ที่_จะ_อภัย_บาป_ได้” แล้ว_พระ_เยซู_ก็_พูด_กับ_คน_ง่อย_ว่า “ลุก_ขึ้น เก็บ_ที่_นอน แล้ว_กลับ_ไป_บ้าน_ได้_แล้ว”
๗ ชาย_คน_นั้น_ก็_ลุก_ขึ้น_เดิน_กลับ_บ้าน
๘ เมื่อ_เห็น_อย่าง_นั้น ทุก_คน_ก็_ตก_ตะลึง และ_พา_กัน_สรรเสริญ_พระเจ้า_ที่_ให้_มนุษย์_มี_สิทธิ_อำนาจ_ทำ_อย่าง_นั้น_ได้
พระ_เยซู_เลือก_มัทธิว
(มก. 2:13-17; ลก. 5:27-32)
๙ เมื่อ_พระ_เยซู_ออก_มา_จาก_ที่_นั่น ก็_เห็น_ชาย_คน_หนึ่ง_ชื่อ_มัทธิว นั่ง_อยู่_ที่_ด่าน_เก็บ_ภาษี พระองค์_บอก_เขา_ว่า “ตาม_เรา_มา” มัทธิว_ก็_ลุก_ขึ้น_ตาม_พระองค์_ไป
๑๐ เมื่อ_พระ_เยซู_กิน_อาหาร_อยู่_ที่_บ้าน_ของ_มัทธิว มี_คน_เก็บ_ภาษี^ และ_คน_บาป_หลาย_คน_มา_กิน_อาหาร_ร่วม_กับ_พระ_เยซู_และ_พวก_ศิษย์_ของ_พระองค์
๑๑ เมื่อ_พวก_ฟาริสี^ เห็น_อย่าง_นั้น ก็_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ของ_พระองค์_ว่า “ทำ_ไม_อาจารย์_ของ_คุณ_ถึง_กิน_อาหาร_กับ_พวก_คน_เก็บ_ภาษี_และ_พวก_คน_บาป”
๑๒ เมื่อ_พระ_เยซู_ได้_ยิน จึง_ตอบ_ว่า “คน_ที่_สบาย_ดี_ไม่_ต้อง_การ_หมอ แต่_คน_เจ็บ_ป่วย_ต่าง_หาก_ที่_ต้อง_การ
๑๓ พวก_คุณ_ไป_ศึกษา_ดู_สิ_ว่า พระคัมภีร์_ข้อ_นี้_หมาย_ถึง_อะไร ที่_ว่า ‘เรา_อยาก_จะ_เห็น_ความ_เมตตา ไม่_ใช่_เครื่อง_บูชา’ เพราะ_เรา_ไม่_ได้_มา_เพื่อ_เรียก_คนดี แต่_มา_เพื่อ_เรียก_คน_บาป”
คน_ถาม_ถึง_เรื่อง_การ_อด_อาหาร
(มก. 2:18-22; ลก. 5:33-39)
๑๔ ลูกศิษย์_ของ_ยอห์น_ที่_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ^ เข้า_มา_ถาม_พระองค์_ว่า “พวก_เรา_และ_พวก_ฟาริสี_อด_อาหาร^ กัน_เป็น_ประ_จำ แต่_ทำ_ไม_ลูกศิษย์_ของ_ท่าน_ถึง_ไม่_ทำ_บ้าง_ล่ะ”
๑๕ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “จะ_ให้_เพื่อน_เจ้า_บ่าว_โศก_เศร้า_ได้_อย่าง_ไร ใน_เมื่อ_เจ้า_บ่าว_ยัง_อยู่ แต่_เมื่อ_ถึง_วัน_นั้น_ที่_เจ้า_บ่าว_ถูก_พราก_ไป_จาก_พวก_เขา แล้ว_เมื่อ_นั้น_พวก_เขา_จะ_อด_อาหาร^”
๑๖ “ไม่_มี_ใคร_เอา_ผ้า_ที่_ยัง_ไม่_หด_ไป_ปะ_เข้า_กับ_เสื้อผ้า_เก่า_หรอก เพราะ_เมื่อ_ผ้า_นั้น_หด_ก็_จะ_ดึง_เสื้อผ้า_เก่า_ให้_ขาด_มาก_ขึ้น
๑๗ คง_ไม่_มี_ใคร_เอา_เหล้า_องุ่น_ใหม่_เท_ใส่_ใน_ถุง_หนัง_เก่า_หรอก เพราะ_ถุง_หนัง_เก่า_จะ_แตก เหล้า_องุ่น_ก็_จะ_รั่ว_ไหล_ออก_มา_หมด และ_ถุง_หนัง_เก่า_ก็_จะ_เสีย_ด้วย แต่_ควร_จะ_เท_เหล้า_องุ่น_ใหม่_ลง_ใน_ถุง_หนัง_ใหม่ เพื่อ_จะ_ได้_รักษา_ทั้ง_เหล้า_องุ่น และ_ถุง_หนัง_นั้น_ไว้”
พระ_เยซู_ชุบ_ชีวิต_เด็ก_หญิง_
และ_รักษา_หญิง_ตกเลือด
(มก. 5:21-43; ลก. 8:40-56)
๑๘ เมื่อ_พระ_เยซู_กำลัง_พูด_เรื่อง_นี้_อยู่ ก็_มี_หัวหน้า_ที่_ประชุม_ชาว_ยิว^ คน_หนึ่ง_เข้า_มา_คุก_เข่า_ต่อ_หน้า_พระองค์_และ_พูด_ว่า “ลูกสาว_ของ_ผม_เพิ่ง_ตาย แต่_ถ้า_อาจารย์_ช่วย_ไป_วางมือ_บน_ตัว_เธอ เธอ_ก็_จะ_ฟื้น_ขึ้น_มา”
๑๙ พระ_เยซู_ลุก_ขึ้น_ตาม_เขา_ไป ศิษย์_ของ_พระองค์_ก็_ตาม_ไป_ด้วย
๒๐ ขณะ_นั้น มี_ผู้หญิง_คน_หนึ่ง_ที่_ทน_ทุกข์_ทรมาน_มาก_เพราะ_ตก_เลือด^ มา_สิบ_สอง_ปี_แล้ว เธอ_เบียด_คน_เข้า_มา_อยู่_ข้าง_หลัง_พระองค์_และ_แตะ_ชาย_เสื้อคลุม_พระองค์
๒๑ เธอ_คิด_ใน_ใจ_ว่า “ขอ_แค่_ได้_แตะ_เสื้อคลุม_ของ_เขา ฉัน_ก็_จะ_หาย”
๒๒ พระ_เยซู_หัน_มา_เห็น_เธอ แล้ว_พูด_ว่า “ลูก_เอ๋ย สบายใจ_ได้_แล้ว ความ_เชื่อ_ของ_เจ้า_ทำ_ให้_เจ้า_หาย_แล้ว” แล้ว_เธอ_ก็_หาย_ทัน_ที
๒๓ เมื่อ_พระ_เยซู_มา_ถึง_บ้าน_ของ_หัวหน้า_ที่_ประชุม_ชาว_ยิว^ ก็_เห็น_คน_เป่า_ปี่_และ_คน_มาก_มาย_กำลัง_ร้องไห้_กัน_อยู่
๒๔ พระองค์_บอก_ว่า “ออก_ไป_ให้_หมด เด็ก_คน_นี้_ยัง_ไม่_ตาย_แต่_กำลัง_หลับ_อยู่” พวก_นั้น_ต่าง_พา_กัน_หัวเราะ_เยาะ_พระองค์
๒๕ เมื่อ_คน_พวก_นั้น_ถูก_ไล่_ออก_ไป_หมด_แล้ว พระ_เยซู_เข้า_ไป_ใน_ห้อง_ของ_เด็ก จับ_มือ_เธอ แล้ว_เธอ_ก็_ลุก_ขึ้น_มา
๒๖ เรื่อง_นี้_ได้_เลื่องลือ_กัน_ไป_ทั่ว_แคว้น_นั้น
พระ_เยซู_รักษา_คน_ป่วย_มาก_ขึ้น
๒๗ เมื่อ_พระ_เยซู_ออก_มา_จาก_ที่_นั่น มี_ชาย_ตา_บอด_สอง_คน_เดิน_ตาม_มา_และ_ร้อง_ตะโกน_ว่า “บุตร_ดาวิด^ โปรด_สงสาร_พวก_ผม_ด้วย_เถิด”
๒๘ เมื่อ_พระ_เยซู_เข้า_ไป_ใน_บ้าน ชาย_ตาบอด_ก็_เข้า_ไป_หา_พระองค์ พระ_เยซู_ถาม_พวก_เขา_ว่า “เชื่อ_ไหม_ว่า เรา_ทำ_ให้_คุณ_มอง_เห็น_ได้” ชาย_ตาบอด_ตอบ_ว่า “เชื่อ_ครับ_ท่าน”
๒๙ พระ_เยซู_แตะ_ที่_ตา_ของ_พวก_เขา และ_พูด_ว่า “คุณ_เชื่อ_ยัง_ไง ก็_ขอ_ให้_เป็น_ไป_ตาม_นั้น”
๓๐ แล้ว_พวก_เขา_ก็_มอง_เห็น พระ_เยซู_สั่ง_พวก_เขา_ว่า “อย่า_บอก_เรื่อง_นี้_ให้_ใคร_รู้_เป็น_อัน_ขาด”
๓๑ แต่_พอ_พวก_เขา_ออก_มา ก็_ได้_กระจาย_ข่าว_ของ_พระ_เยซู_ไป_จน_ทั่ว_แคว้น_นั้น
๓๒ เมื่อ_ชาย_สอง_คน_นี้_ไป_แล้ว มี_คน_พา_ชาย_ที่_ถูก_ผี^_สิง_จน_ทำ_ให้_พูด_ไม่_ได้ เข้า_มา_หา_พระ_เยซู
๓๓ เมื่อ_พระ_เยซู_ไล่_ผี_ออก_ไป_แล้ว ชาย_คน_นั้น_ก็_พูด_ได้ ทำ_ให้_ชาว_บ้าน_แปลกใจ_มาก_และ_พูด_ว่า “ไม่_เคย_เห็น_เรื่อง_อะ_ไร_อย่าง_นี้_ใน_อิสราเอล_มา_ก่อน_เลย”
๓๔ แต่_พวก_ฟาริสี_กลับ_พูด_ว่า “เขา_ใช้_ฤทธิ์_อำนาจ_ของ_หัวหน้า_ผี_ขับ_ไล่_ผี_ออก_ไป”
พระ_เยซู_สงสาร_ประชาชน
๓๕ พระ_เยซู_เดิน_ทาง_ไป_ทั่ว_ทุก_เมือง_และ_ทุก_หมู่บ้าน ไป_สั่งสอน_ใน_ที่_ประชุม_ชาว_ยิว และ_ประกาศ_ข่าว_ดี_เกี่ยว_กับ_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า พร้อม_กับ_รักษา_โรคภัย_ไข้เจ็บ_ต่างๆ_ด้วย
๓๖ เมื่อ_พระองค์_เห็น_คน_มาก_มาย พระองค์_ก็_รู้สึก_สงสาร เพราะ_พวก_เขา_มี_ปัญหา_และ_ไม่_มี_ที่_พึ่ง เหมือน_ฝูง_แกะ_ที่_ไม่_มี_คน_เลี้ยง
๓๗ พระองค์_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “พืชผล_ที่_จะ_ให้_เก็บ_เกี่ยว_นั้น_มี_มาก_มาย แต่_คน_งาน_มี_น้อย
๓๘ ดัง_นั้น_ให้_อ้อน_วอน_ขอ_พระเจ้า_ผู้_เป็น_เจ้า_ของ_พืชผล ให้_ส่ง_คน_งาน_มา_ช่วย_เก็บ_เกี่ยว_พืชผล_ของ_พระองค์_ด้วย”