กรุง_บาบิโลน_ถูก_ทำลาย
๑๘
๑ หลัง_จาก_นั้น ผม_เห็น_ทูตสวรรค์_อีก_องค์_หนึ่ง_ลง_มา_จาก_สวรรค์ ทูตสวรรค์_องค์_นี้_มี_ฤทธิ์_อำนาจ_มาก รัศมี_จาก_ร่าง_ของ_ทูตสวรรค์_องค์_นี้_ทำ_ให้_แผ่นดิน_โลก_สว่างไสว
๒ เขา_ตะโกน_เสียง_ดัง_ว่า
“เธอ_ถูก_ทำลาย_ลง_แล้ว
นคร_บาบิโลน_ที่_ยิ่ง_ใหญ่ ได้_ถูก_ทำลาย_แล้ว
บาบิโลน_ได้_กลาย_เป็น_บ้าน_ของ_พวก_วิญญาณ_ชั่ว
นคร_นั้น_ได้_กลาย_เป็น_รัง_ของ_นก_ที่_ไม่_บริสุทธิ์_ทุก_ชนิด
และ_ได้_กลาย_เป็น_ที่_อยู่_ของ_สัตว์_ที่_น่า_รังเกียจ_และ_สกปรก
๓ พวก_ชนชาติ_ต่างๆ_ได้_ดื่ม_เหล้า_องุ่น_ที่_ทำ_ให้_เกิด_ความ_ใคร่_ไป_ทำ_บาป_ทาง_เพศ_กับ_เธอ
กษัตริย์_ทั้งหลาย_ใน_โลก_ได้_ทำ_ผิด_บาป_ทาง_เพศ_กับ_เธอ
พ่อค้า_ทั้งหลาย_ใน_โลก ก็_ร่ำรวย_มาก_จาก_ความ_มั่งคั่ง_และ_ความ_ฟุ่มเฟือย_ของ_เธอ_นั้น”
๔ ผม_ได้_ยิน_เสียง_อีก_เสียง_หนึ่ง_จาก_สวรรค์_พูด_ว่า
“ประชาชน_ของ_เรา ออก_มา_จาก_นคร_นั้น_เสีย
เจ้า_จะ_ได้_ไม่_ต้อง_มี_ส่วน_ร่วม_ใน_ความ_บาป_ต่างๆ_ของ_เธอ
และ_เจ้า_จะ_ได้_ไม่_ต้อง_ทรมาน_จาก_ภัยพิบัติ_ที่_กำลัง_จะ_เกิด_ขึ้น_กับ_นคร_นั้น
๕ เพราะ_ความ_บาป_ของ_นคร_นั้น_กอง_สูง_ถึง_สวรรค์
พระเจ้า_ไม่_เคย_ลืม_ความ_บาป_ต่างๆ_ที่_นคร_นั้น_ได้_ก่อ_ขึ้น
๖ ให้_ทำ_กับ_เธอ_เหมือน_กับ_ที่_เธอ_ทำ_กับ_คน_อื่น
และ_ตอบแทน_เธอ_เป็น_สอง_เท่า_กับ_สิ่ง_ที่_เธอ_ได้_ทำ_กับ_ผู้_อื่น
เตรียม_เหล้า_องุ่น_ที่_แรง_เป็น_สอง_เท่า_ของ_เหล้า_องุ่น_ที่_เธอ_ได้_ให้_กับ_คน_อื่น_นั้น_ไว้_ให้_เธอ
๗ เธอ_ให้_เกียรติ_ยศ_และ_ความ_ฟุ้งเฟ้อ_กับ_ตัวเอง_แค่_ไหน
ก็_ให้_ความ_ทุกข์_ทรมาน_และ_ความ_เศร้าโศก_กับ_เธอ_เท่า_นั้น
เพราะ_เธอ_คิด_ใน_ใจ_ว่า
‘ฉัน_นั่ง_อยู่_บน_บัลลังก์_เป็น_ราชินี
ฉัน_ไม่_ใช่_แม่ม่าย^
ฉัน_จะ_ไม่_มี_วัน_โศก_เศร้า’
๘ ดัง_นั้น ภัย_พิบัติ_พวก_นี้_จึง_ได้_เกิด_ขึ้น_กับ_เธอ_ภาย_ใน_วัน_เดียว คือ_โรค_ระบาด ความ_เศร้า_โศก_เสียใจ และ_ความ_อด_อยาก เธอ_จะ_ถูก_ไฟ_เผา_จน_วอดวาย เพราะ_องค์_เจ้า_ชีวิต พระเจ้า_ผู้_ที่_พิพากษา_เธอ_นั้น_มี_ฤทธิ์_อำนาจ”
๙ “กษัตริย์_ทั้งหลาย_บน_โลก ที่_ได้_ทำ_บาป_ทาง_เพศ_กับ_เธอ_และ_ร่วม_ใน_ความ_มั่งคั่ง_ฟุ้งเฟ้อ_กับ_เธอ_จะ_ร้องไห้_คร่ำ_ครวญ_ให้_เธอ เมื่อ_พวก_เขา_เห็น_ควัน_ไฟ_ที่_เผา_ไหม้_เธอ
๑๐ พวก_เขา_จะ_ยืน_อยู่_ห่างๆ_เธอ เพราะ_กลัว_จะ_ต้อง_ร่วม_ใน_ความ_เจ็บ_ปวด_ทรมาน_ของ_เธอ พวก_เขา_จะ_พูด_ว่า
‘นคร_ที่_ยิ่ง_ใหญ่ เจ้า_ช่าง_น่า_อับอาย น่า_อับอาย_เสีย_จริงๆ
บาบิโลน_นคร_ที่_เต็ม_ไป_ด้วย_อำนาจ
เพราะ_การ_พิพากษา_โทษ_ของ_เจ้า_นั้น_มา_ถึง_ภาย_ใน_เวลา_แค่_ชั่วโมง_เดียว’
๑๑ พวก_พ่อค้า_บน_โลก_จะ_ร้องไห้_คร่ำ_ครวญ_ให้_กับ_เธอ เพราะ_ไม่_มี_ใคร_ซื้อ_สินค้า_ของ_พวก_เขา_อีก_ต่อ_ไป
๑๒ พวก_เขา_ขาย_ทองคำ เงิน เพชร_พลอย ไข่มุก ผ้า_ลินิน ผ้า_สีม่วง ผ้า_ไหม ผ้า_สี_แดง_สด ไม้_หอม_ทุก_ชนิด และ_สิ่งของ_ต่างๆ_ที่_ทำ_จาก_งา_ช้าง ที่_ทำ_จาก_ไม้_ราคา_แพง ทอง_สัมฤทธิ์ เหล็ก และ_หินอ่อน
๑๓ อบเชย เครื่องเทศ เครื่อง_หอม มดยอบ กำยาน เหล้า_องุ่น น้ำมัน_มะกอก แป้ง_ละเอียด ข้าว_สาลี วัว แกะ ม้า รถ_ม้า ทาส และ_เชลย
๑๔ ‘โอ บาบิโลน พวก_สิ่ง_ของ_ต่างๆ_ที่_เจ้า_หลงใหล_นั้น_ได้_หาย_ไป_จาก_เจ้า_แล้ว
ทั้ง_ความ_หรูหรา และ_สิ่ง_ที่_ทำ_ให้_เจ้า_สวยงาม_นั้น_ได้_หาย_ไป_แล้ว
และ_เจ้า_จะ_ไม่_มี_วัน_ได้_พบ_สิ่ง_เหล่า_นี้_อีก_เลย’
๑๕ พวก_พ่อค้า_ที่_ร่ำรวย_จาก_การ_ขาย_สินค้า_ให้_กับ_เธอ_นั้น จะ_ยืน_อยู่_ห่างๆ_จาก_นคร_บาบิโลน เพราะ_กลัว_ที่_จะ_ต้อง_ร่วม_ใน_ความ_เจ็บ_ปวด_ทรมาน_ที่_เธอ_ได้_รับ พวก_เขา_จะ_ร้องไห้_คร่ำ_ครวญ
๑๖ และ_พูด_ว่า
‘นคร_ที่_ยิ่ง_ใหญ่ เจ้า_ช่าง_น่า_อับอาย น่า_อับอาย_เสีย_จริงๆ
เจ้า_ที่_เคย_ประดับ_ประดา_ด้วย_ผ้า_ลินิน_อย่าง_ดี ผ้า_สีม่วง_และ_ผ้า_สี_แดง_สด
เจ้า_ที่_เคย_ประดับ_ประดา_ด้วย_ทองคำ เพชร_พลอย และ_ไข่มุก’
๑๗ ความ_ร่ำรวย_ต่างๆ_นี้_ได้_ถูก_ทำลาย_ลง_ภาย_ใน_เวลา_แค่_ชั่วโมง_เดียว พวก_กัปตัน_เรือ_และ_ผู้_โดยสาร ลูกเรือ_และ_คน_ทั้งหลาย_ที่_มี_อาชีพ_ทาง_ทะเล ก็_ยืน_อยู่_ห่างๆ_จาก_นคร_บาบิโลน_นั้น
๑๘ เมื่อ_พวก_เขา_เห็น_ควัน_ไฟ_ที่_มา_จาก_การ_เผา_นคร_นั้น พวก_เขา_พูด_ว่า
‘ไม่_มี_นคร_ไหน_ที่_เป็น_เหมือน_นคร_อัน_ยิ่ง_ใหญ่_นี้’
๑๙ พวก_เขา_จะ_โปรย_ผง_ฝุ่น_ลง_บน_หัว_ของ_เขา_และ_ร้องไห้_คร่ำ_ครวญ_ว่า
‘นคร_ที่_ยิ่ง_ใหญ่ เจ้า_ช่าง_น่า_อับอาย น่า_อับอาย_เสีย_จริงๆ
ทุก_คน_ที่_มี_เรือ_เดิน_ทะเล_นั้น ก็_ร่ำรวย_มา_จาก_ความ_มั่งคั่ง_ของ_นคร_นี้
แต่_ตอน_นี้_มัน_ถูก_ทำลาย_ลง_ภาย_ใน_เวลา_แค่_ชั่วโมง_เดียว’
๒๐ สวรรค์_เอ๋ย ขอ_ให้_ดีใจ_กับ_สิ่ง_ที่_เกิด_ขึ้น_กับ_นคร_นั้น ดีใจ_เถิด คน_ของ_พระเจ้า พวก_ศิษย์_เอก และ_พวก_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า ที่_พระองค์_ลงโทษ_นคร_นั้น เพราะ_สิ่ง_ที่_เธอ_ได้_ทำ_กับ_พวก_คุณ_แล้ว”
๒๑ จาก_นั้น_ทูตสวรรค์_ที่_มี_ฤทธิ์_องค์_หนึ่ง ได้_ยก_หิน_ก้อน_หนึ่ง_ขนาด_ใหญ่_พอๆ_กับ_หิน_โม่_แป้ง^ โยน_ลง_ไป_ใน_ทะเล_และ_พูด_ว่า
“นคร_บาบิโลน_อัน_ยิ่ง_ใหญ่ เจ้า_จะ_ถูก_โยน_ลง_มา_อย่าง_แรง_แบบ_นี้
และ_จะ_ไม่_มี_ใคร_เห็น_นคร_ของ_เจ้า_อีก_เลย
๒๒ จะ_ไม่_มี_เสียง_เพลง_จาก_นัก_ดีด_พิณ นัก_ดนตรี นัก_เป่า_ขลุ่ย นัก_เป่า_แตร_ใน_นคร_ของ_เจ้า_อีก_เลย
จะ_ไม่_เห็น_พวก_ช่าง_ฝีมือ_ใน_ด้าน_ใดๆ_ใน_นคร_ของ_เจ้า_อีก
จะ_ไม่_ได้_ยิน_เสียง_โม่_แป้ง_ใน_นคร_ของ_เจ้า_อีก_เลย
๒๓ จะ_ไม่_เห็น_แสงสว่าง_จาก_ตะเกียง ใน_นคร_ของ_เจ้า_อีก_เหมือน_กัน
จะ_ไม่_ได้_ยิน_เสียง_ของ_เจ้า_บ่าว_และ_เจ้าสาว ใน_นคร_ของ_เจ้า_อีก
เพราะ_พวก_พ่อค้า_ของ_เจ้า ได้_เป็น_ผู้_ยิ่ง_ใหญ่_ใน_โลก_และ_ชนชาติ_ทั้ง_หมด_ก็_ถูก_หลอกลวง_ด้วย_เวทมนตร์_คาถา_ของ_เจ้า
๒๔ และ_ใน_นคร_ของ_เจ้า_ก็_พบ_เลือด_ของ_พวก_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า
พวก_ประชาชน_ของ_พระเจ้า_และ_คน_ทั้ง_หมด_ที่_ถูก_ฆ่า_ตาย_บน_โลก”