1 او منی دُردانگێن چُکّان! اے چیزّان په شما نبیسان تان گناه مکنێت، بله اگن کَسێا گناهے کرت، دێمپانے* 2‏:1 دێمپان، بزان کَسے که په تئو هبرَ کنت. اَربی و پارسیا «مدافع». هست که پتئے کِرّا په مئے رَکّێنگا هبرَ کنت، هما پاک و آدلێن ایسّا مَسیه. 2 آ مئے گناهانی شۆدۆکێن کُربانیگ اِنت، تهنا مئێگ نه، سجّهێن جهانئے گناهانی کُربانیگ اِنت.

3 اگن ما آییئے هُکم و پرمانانی سرا کار بکنێن، گڑا سرپدَ بێن که ما آییا زانێن. 4 کَسے که گوَشیت: «من آییا زانان» بله آییئے هُکمانی سرا کارَ نکنت، درۆگبندے و آییئے دلا راستی نێست. 5 بله کَسے که آییئے هبرانی سرا کارَ کنت، په راستی، هُدائے مِهر آییئے دلا کامل و سررێچ بوتگ. چه همے چیزّا زانێن که ما ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا اێن. 6 کَسے که گوَشیت: «من آییئے اَرواه و جَبینا آن،» باید اِنت هماییئے راها برئوت.

7 او دُردانگان! اے نۆکێن هُکمے نه‌اِنت که په شما نبیسگا آن، هما کوَهنێن هُکم اِنت که چه بِنداتا شمارا گۆن اَت. اے کوَهنێن هُکم هما گال و هبر اِنت که شما اِشکتگ. 8 بله پدا هم په شما نۆکێن هُکمے نبیسگا آن که اِشیئے راستی، چه شما و آییا پَدّرَ بیت. چیا که تهارۆکی گارَ بیت و راستێن رُژن همے انّون دْرپشگا اِنت. 9 کَسے که گوَشیت: «رُژناییئے تۆکا آن،» بله چه براتا† 2‏:9 «براتئے» مانا هر باورمند اِنت، مردێن و جنێن. نَپرتَ کنت، اَنگت تهارۆکیا اِنت. 10 کَسے که گۆن وتی براتا مِهرَ کنت، رُژناییا اِنت و رُژناییئے تها هچ چُشێن چیزّے نێست که آییئے رَد کپگ و ٹَگل ورگئے سئوَبساز ببیت. 11 بله آ کَس که چه براتا نَپرتَ کنت، تهاریا اِنت و مان تهارۆکیا گامَ جنت. آ نزانت کجا رئوگا اِنت چیا که تهاریا کۆر کرتگ.

15 دنیا و هر چیزّے که آییئے تها هست، دۆستِش مدارێت. اگن کَسے دنیایا دۆست بداریت، پتئے مِهر آییئے دلا نێست. 16 چیا که دنیائے سجّهێن چیزّ، بزان جسمئے لۆٹ و واهگ، چمّئے لۆٹ و واهگ و مالئے کِبر و گُرور، چه پتا نئیاتکگ‌اَنت، چه دنیایا آتکگ‌اَنت. 17 دنیا و دنیایی واهگ، گار و زئوالَ بنت، بله کَسے که هُدائے واهگانی سرا کارَ کنت، اَبدمان اِنت.

18 او چُکّان! نون گُڈّی دمان و ساهت اِنت. هما دابا که شما اِشکتگ، «مَسیهئے دژمن» پێداک اِنت، همے انّون هم مَسیهئے بازێن دژمنے آتکگ و چه همِشیا زانێن که ساهت، گُڈّی ساهت اِنت. 19 آ چه ما در آتکنت، بله چۆناها چه ما نه‌اتنت، اگن چه ما بوتێننت، گۆن ما منتنت. بله آیانی رئوگا شَرّ پێش داشت چه آیان یکّے هم چه ما نه‌اَت.

20 بله «آ پاکێنا» شمارا «رۆگن پِر مُشتگ»‡ 2‏:20 رۆگن پِر مُشگ، بزان په کارێا گچێن کنگ و واک و توان دئیگ. و شما سجّهێن چیزّانَ زانێت. 21 من په شما نبیسگا آن، په اے سئوَبا نه که راستیا نزانێت، راستیا زانێت و سرکچَ ورێت که چه راستیا هچ درۆگے ودیَ نبیت. 22 درۆگبند کئے اِنت؟ هما اِنت که نمَنّیت ایسّا، مَسیه اِنت. هما کَس که پت و چُکّا نمَنّیت، مَسیهئے دژمن اِنت. 23 هرکَس که چُکّا نمَنّیت، پت هم آییئیگَ نبیت. هرکَس که چُکّا مَنّیت، پت هم آییئیگَ بیت. 24 بِلّێت هرچے که شما چه بِنداتا اِشکتگ شمئے دلا بمانیت. اگن اے هبر که شما چه بِنداتا اِشکتگ شمئے دلا بمانیت، گڑا پت و چُکّئے اَرواه و جَبینا مانێت. 25 اے هما چیزّ اِنت که هماییا مارا لبز و واده داتگ، بزان نمیرانێن زِند.

26 من په شما اے چیزّ همایانی بارئوا نبشتگ‌اَنت که شمارا گُمراه کنگَ لۆٹنت. 27 بله شما چه آییئے نێمگا «رۆگن پِر مُشگ» بوتگێت و اے «پِر مُشگ» شمئے دلا مانیت. شمارا زلورت نێست کَسے شمارا درس و سَبک بدنت، چیا که چه هُدائے نێمگا، «رۆگن پِر مُشگ» وت شمارا سجّهێن چیزّان سَبکَ دنت. اے «رۆگن پِر مُشگ» راست اِنت و درۆگێنے نه‌اِنت. هما پئیما هُدائے اَرواه و جَبینا بمانێت که شمارا تالیمی داتگ.

28 نون، او منی دُردانگێن چُکّان! آییئے اَرواه و جَبینا بمانێت تانکه آییئے زاهرَ بئیگئے وهدا، مئے دل ڈَڈّ ببیت و آییئے دێما شرمندگ مبێن. 29 اگن زانێت که آ راست و پاک اِنت، گڑا زانێت هرکَس که راستیئے راها رئوت چه هماییا پێدا بوتگ.