100
هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان
شُگرگزاریئے زَبورے.
1 او سجّهێن زمین!
په هُداوندا شادمانیئے گوانکا بجن.
2 هُداوندا په شادهی پرستش کنێت،
گۆن شادمانیئے سئوتان آییئے بارگاها بیاێت.
3 بزانێت که هُداوند، هُدا اِنت،
هماییا مارا اَڈّ کرتگ و ما هماییئیگ اێن،
ما آییئے کئوم، آییئے چَراگاهئے رمگ اێن.
4 آییئے دروازگان گۆن شُگرگزاری بپُترێت و
آییئے بارگاها گۆن ستا و سنا.
آییئے شُگرا بگرێت و آییئے ناما بساڑاێت،
5 که هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان،
آییئے وپاداری نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.