1  Калі сядзеш есьці з вялікім панам, пільна зважай, што перад табою,

2  і прыстаў нож да горла твайго, калі прагавітая душа твая.

3  Ня квапся на прысмакі ягоныя, бо гэта падманлівы хлеб.

4  Не намагайся мець багацьце, пакінь разважаньні свае.

5  Зьвернеш вочы твае на яго, а яго няма, бо справіць яно крылы сабе і паляціць, як арол, аж у неба.

6  Ня еш хлеб з зайздросным і ня квапся на яго прысмакі,

7  бо якія думкі ў сэрцы ягоным, такі і ён. «Еш і пі», — кажа ён табе, але сэрца яго не з табою.

8  Кавалак, які ты зьеў, званітуеш, дарэмныя будуць салодкія словы твае.

9  Не гавары ў вушы дурня, бо ён узгардзіць разумнымі мовамі тваімі.

10  Не перасоўвай мяжы старадаўняй і на поле сіротаў не ўваходзь,

11  бо дужы Абаронца іхні, і Ён будзе бараніць іх у справе іхняй з табою.

12  Зьвярні сэрца тваё да настаўленьня, і вушы твае — да словаў веданьня.

13  Не пакідай юнака без настаўленьня, бо калі пакараеш яго дубцом, ён не памрэ.

14  Ты пакараеш яго дубцом і выратуеш душу ягоную ад пекла.

15  Сыне мой, калі мудрым будзе сэрца тваё, будзе радавацца з табою і маё сэрца.

16  І будуць цешыцца ныркі мае, калі на вуснах тваіх будуць словы правасьці.

17  Няхай сэрца тваё не зайздросьціць грэшнікам, але кожны дзень няхай будзе яно ў страху ГОСПАДАВЫМ,

18  бо ёсьць будучыня, і надзея твая не загіне.

19  Слухай, сыне мой, і будзь мудры, і скіроўвай сэрца тваё на шлях [просты].

20  Ня будзь сярод тых, што напіваюцца віна, сярод тых, што аб’ядаюцца мясам,

21  бо п’яніца і абжора зьбяднеюць, і заспанасьць апране ў лахманы.

22  Слухай бацьку твайго, які нарадзіў цябе, і не цурайся маці тваёй, калі яна састарэе.

23  Купляй праўду і не прадавай мудрасьці, настаўленьня і розуму.

24  Цешыцца і весяліцца бацька праведнага, і той, хто нарадзіў мудрага, радуецца з яго.

25  Няхай радуецца бацька твой, і тая, што нарадзіла цябе, няхай весяліцца.

26  Сыне мой, дай мне сэрца тваё, і няхай вачам тваім будуць даспадобы шляхі мае.

27  Бо распусьніца — яма глыбокая, і чужая [жонка] — цесны калодзеж.

28  Яна цікуе, быццам забойца, і памнажае ліхадзеяў паміж людзьмі.

29  У каго стогн? У каго гора? У каго сваркі? У каго смутак? У каго раны без прычыны? У каго чырвоныя вочы?

30  У тых, якія доўга сядзяць пры віне, у тых, якія прыходзяць спрабаваць віна мяшанага.

31  Не глядзі на віно, як яно чырванее, як прамяніцца ў келіху, як роўненька ліецца,

32  у рэшце яно ўкусіць, як зьмяя, і ўджаліць, як гадзіна.

33  Вочы твае будуць глядзець на чужых [жонак], і сэрца тваё загаворыць падступна.

34  І будзеш ты як той, што ляжыць пасярод мора, і як той, што ляжыць на версе мачты.

35  [І скажаш:] «Білі мяне, а я не адчуваў, штурхалі мяне, а я ня ведаў. Калі прачнуся, зноў буду шукаць таго самага».