۶
زیاده بوستنه پنج‌تأ نان و دوتأ ماهی
۱ مدتی بعد، عیسی به او طرفه دریاچه جلیل کی هو دریاچه تیبِریه بو، بوشو. ۲ گرویه زیادی اونه دونبالسر بوشوییدی چونکی معجزاتی کی با شفایه مریضأن انجام بده بو، بیده بید. ۳ پس عیسی تپه جور بوشو و خو شاگردأنه اَمره اویه بینیشته. ۴ (یهودیأنه عیده پِسَخ نزدیک بو.) ۵ وختی عیسی نیگاه بوکوده، بیده کی گرویه زیادی اونه طرف اَمون دریدی، فیلیپُسه بوگفته: «از کویه نان بیهینیم تا اَشأن بوخورید؟» ۶ عیسی اَ حرفه بوگفته چون خوأستی اونه امتحان بوکونه و خودش بهتر دأنستی کی چی بوکونه.
۷ فیلیپُس جواب بده: «دیویست دینار نانم اوشأنه سئره نوکونه، حتی اگر هر کدامه اوشأن ایپچه نان بوخورید.» (دیویست دینار، او موقع حدوده هشت ماهه کارگره مزد بو.)
۸ ایتأ دیگر از شاگردأن به نامِ آندریاس کی شَمعونِ پِطرُسِ برأر بو، بوگفته: ۹ «ایتأ پسر بچه ایسَه کی پنج‌تأ نانه جو و دوتأ ماهی دأره، امّا اَن، چوطو اَ گرویه سئره کونه؟»
۱۰ عیسی بوگفته: «مردمه بینیشأنید.» اویه سبزه‌زار زیاد بو. او جمعیت میأن پنج هزار نفر فقط مرد بید. ۱۱ اون وخت عیسی نانه فیگیفته و شکرگزاری بوکوده و اونه شاگردأن، بین اوشأنی کی نیشته بید، تقسیم بوکودیدی، و ماهی‌یأنه اَمره‌یم هو کاره بوکوده، به اندازه‌یی کی خوأستیدی اوشأنه فده. ۱۲ وختی سئره بوستیدی، خو شاگردأنه بوگفته: «هر چی زیاد بَمو خورده‌نانأنه جمعَ کونید تا چیزی از بین نشه.» ۱۳ پس اوشأنه جمعَ کودیدی و از باقی‌مانده‌یه او پنج‌تأ نانه جو کی جماعت بوخورده بید، دوازده‌تأ زنبیل پُره بوسته!
۱۴ مردم با دِئنه اَ معجزه کی از عیسی ظاهره بوسته، بوگفتیدی: «راستی، راستی کی اون هو پیامبری ایسه کی بأیستی به جهان بَمو بی.» ۱۵ عیسی وختی بفهمسته کی اوشأن تصمیم دأریدی اونه به زور پادشاه بوکونید، او جایه ترکه کوده و تنهایی به کوه بوشو.
عیسی آبه رو راه شه
۱۶ غروب دم، اونه شاگردأن به سمته دریاچه بیزیر بَموییدی. ۱۷ هوا تاریک بو و عیسی هنوز اوشأنه اَمره نِیسه بو، اوشأن سوارِ قایق بوبوستیدی و به او طرفه دریاچه، به طرفه کَفَرناحوم بوشوییدی. ۱۸ امّا در اَ موقع، دریاچه بخاطره وزشه باده سختی کی اَمویی به تلاطم دکفته. ۱۹ وختی به اندازه پنج یا شیش کیلومتر پارو بزه بید، عیسایه بیده‌ییدی کی آبه رو راه شوئون دره و قایقه نزدیکه بوستن دره. پس هراسأنه بوستیدی. ۲۰ امّا عیسی اوشأنه بوگفته: «منم، نترسید!» ۲۱ اون وخت خوأستیدی اونه سوارِ قایق بوکونید، کی قایق هو لحظه به مقصد فَرسه.
عیسی، نانه حیاته
۲۲ روزِ بعد، جماعتی کی او طرفه دریاچه ایسه بید، بفهمستیدی کی بجز ایتأ قایق، قایقه دیگری اویه ننَه بو و دأنستیدی کی عیسی خو شاگردأنه اَمره اونه سوارَ نوبوسته بو، بلکی شاگردأن تنهایی بوشو بید. ۲۳ اون وخت قایقأنه دیگری از تیبِریه بَموییدی و نزدیکه جایی فَرسه‌ییدی کی اوشأن بعد از شکرگزاریه عیسی، نان بوخورده بید. ۲۴ وختی مردم بفهمستیدی کی نه عیسی اویه ایسه و نه اونه شاگردأن، او قایقأنه سوارَ بوستیدی و به دونباله عیسی به کَفَرناحوم بوشوییدی.
۲۵ وختی اونه او طرفه دریاچه پیدا بوکودید، اونه وَورسه‌ییدی: «ای اوستاد، کِـی اَیه بَمویی؟»
۲۶ عیسی جواب بده: «آمین، آمین، شمره گم، می دونبال گردیدی نه به دلیله معجزاتی کی بیده‌ییدی، بلکی بخاطره او نانی کی بوخوردیدی و سئره بوستیدی. ۲۷ کار بوکونید امّا نه خوراکه فانی‌ره، برای خوراکی کی تا زندگی‌یه اَبدی باقی‌یه، خوراکی کی انسانه پسر شمره فده. چونکی بر پسره کی خدایه پئر، مُهرِ تأیید بزه.»
۲۸ اون وخت از اون وَورسه‌ییدی: «چی بوکونیم تا کارأیی کی خدا خوأیه انجام بدیم؟»
۲۹ عیسی در جواب بوگفته: «کاری کی خدا خوأسته‌یه اَنه کی به او کسی کی اون اوسه کوده ایمأن بأورید.»
۳۰ بوگفتیدی: «چی معجزه‌یی اَمَره نیشأن دیهی تا با اونه دِئن، تره ایمأن بأوریم؟ چی کونی؟ ۳۱ اَمی پئرأن بیابانه میأنی مَنّایه *نان کی خدا برای قومه اسرائیل بیابانه میأن فده. تورات، کیتابه خروج، بابه ۱۶، آیه ۴. کی خوراکه آسمانی بو، بوخوردیدی هوطو کی بینیویشته نَهه: ‹اون از آسمان اوشأنه نان فده تا بوخورید.›»
۳۲ عیسی جواب بده: «آمین، آمین، شمره گم، موسی نبو کی از آسمان او نانه شمره فده، بلکی می پئر بو کی نانه حقیقی‌یه از آسمان شمره فده. ۳۳ چونکی خدا نان، کسی‌یه کی از آسمان نازله به و به دنیا حیات بخشه.»
۳۴ پس بوگفتیدی: «اَ نانه برای همیشه اَمَره فدن.» ۳۵ عیسی اوشأنه بوگفته: «من نانه حیات ایسم، هر کی می ورجه بأیه، هرگز گرسنه نیبه و هر کی مره ایمأن بأوره، هرگز تشنه نیبه. ۳۶ ولی هوطو کی شمره بوگفتم، هرچند کی مره بیده‌ییدی، امّا ایمأن نأوریدی. ۳۷ هر کسی کی پئر، مره ببخشه، می ورجه اَیه و هر کی می ورجه بأیه، هیچ وخت اونه از خودم دوره نوکونم. ۳۸ چونکی از آسمان بیزیر نَموم کی می خوأسته‌یه عمل بوکونم، بلکی بَموم تا خوأسته‌یه کسی‌یه کی مره اوسه کوده انجام بدَم. ۳۹ و خوأسته‌یه کسی کی مره اوسه کوده اَنه کی کسأنی‌یه کی اون مره ببخشه، هیچ‌کدامه از دست ندم، بلکی اوشأنه در روزِ آخر ویریزأنم. ۴۰ و می پئره خوأسته اَنه کی هر کسی کی پسره بیدینه به اون ایمأن بأوره، از زندگی‌یه اَبدی برخوردأره به، و من اونه در روزِ آخر ویریزأنم.»
۴۱ اون وخت یهودیأن درباره‌یه اون شروع به همهمه بوکودیدی، چونکی بوگفته بو: «من او نان ایسم کی، از آسمان نازله بوسته.» ۴۲ اوشأن گفتیدی: «مگر اَ مرد، عیسی، یوسفه پسر نی‌یه کی اونه پئر و ماره اَمأن شنأسیم؟ پس چوطو گه کی ‹از آسمان نازله بوستم›؟»
۴۳ عیسی در جواب بوگفته: «همدیگره اَمره همهمه نوکونید! ۴۴ هیچکس نتأنه می ورجه بأیه مگر، پئری کی مره اوسه کوده اونه جذب بوکونه. من اونه در روزِ آخر ویریزأنم. ۴۵ در کیتابه انبیا بَمو کی: ‹همه از خدا تعلیم گیریدی.› *تورات، کیتابه اِشَعْیا، بابه ۵۴، آیه ۱۳. پس هر کی از خدا بیشنَوه و از اون تعلیم بیگیره، می ورجه اَیه. ۴۶ هیچ کس پئره نیده، مگر اون کسی کی از طرفه خدا بَمو؛ اون، پئره بیده. ۴۷ آمین، آمین، شمره گم، هر کی ایمأن بأوره، از زندگی‌یه اَبدی برخوردأره. ۴۸ من نانه زندگی ایسم. ۴۹ شیمی پئرأن بیابانه میأن مَنّایه بوخوردیدی، ولی به هر حال بمَردیدی. ۵۰ امّا نانی کی از آسمان نازله به، هر کی از اون بوخوره، نیمیره. ۵۱ اون نانه زنده من ایسم کی از آسمان نازله بوسته. هر کی اَ نانه بوخوره، تا اَبد زنده مأنه. نانی کی من برای حیاته دنیا بخشم، می بدنه.»
۵۲ پس بحثه تندی حاکمأنه یهوده میأن به وجود بَمو کی: «اَ مرد چوطو تأنه خو بدنه اَمَره فده تا بوخوریم؟»
۵۳ عیسی اوشأنه بوگفته: «آمین، آمین، شمره گم کی تا انسانه پسره بدنه نوخورید و اونه خونه ننوشید، در خودتأن زندگی اَبدی نأریدی. ۵۴ هر کی می بدنه بوخوره و می خونه بنوشه، زندگی‌یه اَبدی دأره و من در روزِ آخر اونه ویریزأنم. ۵۵ چونکی می بدن خوراکه حقیقی و می خون نوشیدنی‌یه حقیقی‌یه. ۵۶ کسی کی می بدنه خوره و می خونه نوشه در من ساکنه به و منم در اون ساکنه بم. ۵۷ هوطو کی پئره زنده مره اوسه کوده منم به می پئر زنده‌یم، اونی کی مره خوره، توسطه من زنده مأنه. ۵۸ اَن، نانی‌یه کی از آسمان نازله بوسته، نه مثله اونچی کی شیمی پئرأن بوخوردیدی و به هر حال بمَردیدی؛ بلکی هر کی از اَ نان بوخوره، تا اَبد زنده مأنه.» ۵۹ عیسی اَ حرفأنه زمانی بوگفته کی کَفَرناحومه کنیسه میأن تعلیم دَیی.
عیسی شاگردأن عیسایه ترکه کودید
۶۰ خیلی از اونه شاگردأن با ایشنَوستنه اَ حرفأن بوگفتیدی: «اَ تعلیم خیلی سخته، کی تأنه اونه قبول بوکونه؟»
۶۱ عیسی دأنستی کی اونه شاگردأن درباره‌یه اونه حرفأن همهمه کودن دریدی. اوشأنه بوگفته: «آیا اَن باعثه شیمی انحراف به؟ ۶۲ پس اگر انسانه پسره بیدینید کی به خو جایه اوّل صعود بوکونه، چی کونیدی؟ ۶۳ روحه کی زندَه کونه، جسم فایده‌یی نأره. حرفأنی کی من شمره بوگفتم، روح و زندگی‌یه. ۶۴ امّا بعضی از شومأن ایسه‌ییدی کی ایمأن نأوریدی.» عیسی از اوّل دأنستی کی چی کسأنی ایمأن نأوریدی و کی‌یه کی اونه به دشمن تسلیم کونه. ۶۵ بعد از اون، بوگفته: «هَنه وستی شمره بوگفتم کی هیچکس نتأنه می ورجه بأیه، مگر اَنکی از پئره طرف به اون عطا بوبوسته بی.»
۶۶ در اَ زمان خیلی از اونه شاگردأن وأگردستیدی و دِ اونه همرأهی نوکودیدی. ۶۷ پس عیسی او دوازده شاگرده کی قبلاً انتخاب بوکوده بو بوگفته: «آیا شومأنم خوأییدی بیشید؟»
۶۸ شَمعونِ پِطرُس جواب بده: «ای سرور، کی ورجه بیشیم؟ کلماته زندگی‌یه اَبدی تی ورجه نَهه. ۶۹ و اَمأن ایمأن بأوردیم و دأنیم کی تویی او قدّوس از پیشه خدا.»
۷۰ عیسی اوشأنه جواب بده: «مگر شومأن دوازده نفره من انتخاب نوکودم؟ با اَ حال ایتأ از شومأن از ابلیسه.» ۷۱ اون به یهودا، شَمعونِ اِسْخَریوطی پسر، اشاره کودی، چونکی ایتأ از او دوازده نفر بو کی بعد از مدتی عیسایه به دشمن تسلیم کودی.