અને હવે હું કહ્યાં વગર પણ કેવી રીતે રહી શકું?

અને તેં અનેક દુર્બળ હાથોને મજબૂત કર્યા છે.

અને જેં લોકો પોતાની જાતે પગભર નથી તેમને તેં પ્રબળ કર્યા છે.

ત્યારે તું ઉત્સાહ ભંગ થઇ ગયો છે,

ત્યારે તું ગભરાઇ જાય છે.

તારી વિશ્વસનીયતાને કારણે તું આશા રાખે છે?

કદી એક સારી વ્યકિતનો નાશ થયો છે?

તેઓ તેવું જ તે લણે છે.

તેમના એક કોપના ફૂંફાડા માત્રથી જ તેઓ ફેંકાઇ જાય છે.

પરંતુ દેવ દુષ્ટોને મૂંગા કરી દે છે, અને તેઓના દાંત તોડી નાખે છે.

તેઓ મરી જાય છે અને તેઓના બચ્ચાં રખડી પડે છે.

અને તેના ભણકારા મારા કાને પડ્યા.

ત્યારે રાતનાં સંદર્શનો પરથી આવતા વિચારોમાં.

અને મારાઁ સર્વ હાડ થથરી ઊઠયાં.

અને મારા શરીરનાં રૂઆં ઉભા થઇ ગયાં.

પણ હું તેનું સ્વરૂપ ઓળખી શક્યો નહિ.

અને ત્યાં શાંતિ હતી.

પછી મેં એક ખૂબજ શાંત અવાજ સાંભળ્યો.

શું તે તેના સર્જનહાર કરતાં વધારે પવિત્ર હોઇ શકે?

એ તો એના દેવદૂતોનો પણ વાંક કાઢે છે.

તેમના પાયા ગંદવાડમાં હોય છે.

તેઓને કચરીને મારવું તે પતંગિયા મારવા કરતાં પણ સહેલું છે.

તેઓ સદાને માટે ચાલ્યા જાય છે, કોઇ તેઓની ચિંતા કરતું નથી.

તો આ લોકો ડહાપણ રહિત મરી જાય છે.’ ”