ข่าวดีของพระเจ้าเรื่องพระเยซูคริสต์
เขียนโดย
ยอห์น
เถิงแม้ว่าหนังสือข่าวดีเล่มนี้บ่ได้บอกจื้อของผู้เขียนไว้ แต่คริสตจักรสมัยยุคแรกก็ยอมฮับว่า ผู้เขียนหนังสือข่าวดีเล่มนี้คือ ยอห์น ในหนังสือข่าวดีเล่มนี้มีก๋านอ้างเถิง “สาวกตี้พระเยซูฮัก” หลายเตื้อ ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่หันว่าหมายเถิงยอห์น ต้านได้อ้างเถิงตั๋วเก่า ยอห์นเป๋นลูกของเศเบดีกับเป๋นอ้ายของยากอบ ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่กึ๊ดว่าหนังสือข่าวดีเล่มนี้ได้เขียนหละหว่างปี๋ ค.ศ. 85-96 หนังสือข่าวดีเล่มนี้เป๋นเล่มสุดต๊ายตี้ได้เขียนไว้
คนถือกั๋นว่ายอห์นเขียนหนังสือข่าวดีเล่มนี้ขึ้นตี้เมืองเอเฟซัส ยอห์นบอกจุดประสงค์ของก๋านเขียนนี้ในบทตี้ 20:31 ไว้ว่า “แต่ตี้ได้เขียนสิ่งหมู่นี้ลงไปก็เปื้อหมู่ต้านจะเจื้อว่า พระเยซูเป๋นพระคริสต์ คือพระบุตรของพระเจ้า และถ้าใผวางใจ๋พระองค์ ก็จะมีจีวิตนิรันดร์” ต้านได้เขียนเถิงคนตี้อยู่นอกดินแดนปาเลสไตน์
หนังสือข่าวดีตี้ยอห์นได้เขียนนี้ต่างกั๋นจากหนังสือข่าวดีสามเล่มแรก โดยตี้ยอห์นบ่ได้เล่าเรื่องกำเผียบของพระเยซูเหมือนสามเล่มก่อนหน้านี้ แตนตี้จะเล่าเกี่ยวกับกำเผียบของพระเยซู ยอห์นได้เล่าเถิงหมายสำคัญเจ็ดอย่างตี้พระเยซูเยียะ กับได้บันทึกกำหลายกำตี้พระเยซูอู้เกี่ยวกับพระองค์เอง พระองค์อู้ว่า “เฮาเป๋น” เจ้น “เฮาเป๋นความเป่งแจ้งของโลก” “เฮาเป๋นตางนั้น เป๋นความจริง กับเป๋นจีวิต” ในหนังสือข่าวดีเล่มนี้ยังได้บันทึกกำของพระเยซูตี้บ่มีในสามเล่มแรก หมายสำคัญตึงหมดตี้พระเยซูเยียะกับกำตี้พระองค์อู้เถิงพระองค์เอง ตี้ยอห์นได้เขียนบอกไว้นั้นก็แสดงหื้อหันว่า พระเยซูเป๋นพระบุตรของพระเจ้าแต๊ๆ
1
พระกำได้เกิดมาเป๋นมนุษย์
1 ก่อนตี้พระเจ้าจะสร้างโลกนี้ ก็มีผู้ตี้ฮ้องกั๋นว่า พระกำ อยู่แล้ว พระกำอยู่กับพระเจ้า กับเป๋นพระเจ้าตวย 2 พระกำอยู่กับพระเจ้าตั้งแต่เมื่อเก๊าหัวที 3 พระเจ้าใจ๊พระกำสร้างกู้สิ่งกู้อย่าง ในกู้สิ่งตี้เกิดนั้นบ่มีอะหยังเลยตี้เกิดนอกเหนือจากพระกำ 4 พระกำเป๋นเก๊าเหง้าจีวิต กับจีวิตนั้นก็นำความเป่งแจ้งมาหื้อกู้คน 5 ความเป่งแจ้งส่องเข้ามาในความมืด แต่ความมืดเยียะหื้อความเป่งแจ้งดับบ่ได้
6 พระเจ้าได้ส่งป้อจายมาคนนึ่งจื้อยอห์นผู้หื้อบัพติศมา 7 ต้านมาเป๋นพยานหื้อความเป่งแจ้งนั้น เปื้อกู้คนจะได้เจื้อความเป่งแจ้งนั้นโดยกำพยานของต้าน 8 ยอห์นบ่ใจ้ความเป่งแจ้งนั้น แต่ต้านมาเป๋นพยานหื้อความเป่งแจ้งนั้น 9 พระองค์ ผู้ตี้เป๋นความเป่งแจ้งแต๊ ตี้เยียะหื้อกู้คนหันความจริงเรื่องพระเจ้านั้น ก่ำลังเข้ามาในโลก
10 พระองค์นั้นอยู่ในโลกนี้ เถิงแม้ว่าพระเจ้าสร้างโลกขึ้นมาโดยพระองค์ แต่ก็บ่มีใผในโลกนี้ฮู้จักพระองค์ 11 พระองค์ได้มาตี้บ้านเมืองของพระองค์ แต่ปี้น้องจาวบ้านของพระองค์ ก็ยังบ่ยอมฮับพระองค์ 12 แต่ใผตี้ยอมฮับและเจื้อวางใจ๋ในพระองค์ พระองค์ก็หื้อสิทธิ์เขาเป๋นลูกของพระเจ้า 13 บ่ใจ้ลูกตี้เกิดจากคน กาว่าเกิดจากความต้องก๋านตางก๋าย กาว่าเกิดจากความต้องก๋านของป้อแม่ แต่พระเจ้าเยียะหื้อเป๋นลูกของพระองค์
14 พระกำได้มาเกิดเป๋นคนและอยู่ต้ามก๋างหมู่เฮา พระองค์มีพระคุณกับความจริงเกี่ยวกับพระเจ้าอย่างเต๋มล้น แล้วหมู่เฮาเกยหันความยิ่งใหญ่ของพระบุตรองค์เดียวตี้มาจากพระบิดา 15 ยอห์นเป๋นพยานเรื่องของพระองค์และฮ้องเอิ้นบอกคนตังหลายว่า “คนนี้คือคนตี้เฮาเกยอู้เถิงว่า ‘ผู้ตี้มาเมื่อลูนเฮาจะเป๋นคนตี้ยิ่งใหญ่นักเหลือตั๋วเฮา ย้อนว่าต้านมีอยู่ก่อนตี้เฮาจะเกิดแหม’ ”
16 พระองค์มีพระคุณเต๋มล้น ก็เลยปั๋นปอนหื้อหมู่เฮาบ่ขาดเลย 17 พระเจ้าได้หื้อบทบัญญัติของพระองค์ผ่านตางโมเสส แต่หื้อพระคุณกับความจริงเกี่ยวกับพระองค์ผ่านตางพระเยซูคริสต์ 18 บ่มีใผเกยหันพระเจ้า มีก้าพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า ตี้เป๋นพระเจ้าเอง กับอยู่ใก้พระบิดา ตี้เยียะหื้อเฮาฮู้จักพระเจ้า
ยอห์นเป๋นพยานเรื่องพระเยซู
19 นี่เป๋นกำพยานของยอห์น เมื่อหมู่ผู้นำจาวยิวในกรุงเยรูซาเล็มส่งหมู่ปุโรหิตกับหมู่เลวีไปหายอห์น หมู่เขามาถามยอห์นว่า “ต้านเป๋นใผ”
20 ยอห์นยอมฮับอย่างเปิดเผย กับบอกความจริงกับเขาว่า “เฮาบ่ใจ้พระคริสต์”
21 แล้วหมู่เขาก็ถามแหมว่า “ถ้าจาอั้น เป๋นเอลียาห์กา” ยอห์นก็บอกว่า “บ่ใจ้” หมู่เขาก็ถามแหมว่า “เป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าคนนั้นตี้เฮากอยถ้าอยู่กา”ก 1:21 ฉธบ. 18:15,18 ยอห์นก็บอกว่า “บ่ใจ้”
22 หมู่เขาก็เลยถามว่า “แล้วต้านเป๋นใผกั๋นแน่ บอกหื้อเฮาฮู้กำ เฮาต้องปิ๊กไปตอบคนตี้ใจ๊เฮามา ต้านว่าต้านเป๋นใผ”
23 ยอห์นก็เลยตอบต๋ามอิสยาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า ตี้ได้อู้ไว้ว่า
“เฮาเป๋นเสียงฮ้องเอิ้นของคนนึ่งในดินแดนทุรกั๋นดารว่า จงแป๋งหนตางซื่อๆ หื้อองค์พระผู้เป๋นเจ้า”ข 1:23 อสย. 40:3
24 บางคนตี้หมู่ฟาริสีส่งมา 25 ถามว่า “ถ้าต้านบ่ใจ้พระคริสต์ บ่ใจ้เอลียาห์ กับบ่ใจ้ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าคนนั้น แล้วจาใดต้านเถิงหื้อบัพติศมากับคนตังหลาย”
26 ยอห์นก็ตอบว่า “เฮาหื้อบัพติศมาด้วยน้ำ แต่จะมีแหมผู้นึ่งในหมู่ต้าน ตี้หมู่ต้านยังบ่ฮู้จักว่าเป๋นใผ 27 ต้านเป๋นผู้ตี้จะมาเมื่อลูนเฮา แม้แต่แก้สายมัดเกิบของต้าน ตั๋วเฮายังบ่สมควรจะเยียะจาอั้นเลย”
28 เหตุก๋ารณ์นี้เกิดขึ้นตี้หมู่บ้านเบธานีเผิกตังวันออกของแม่น้ำจอร์แดนตี้ยอห์นก่ำลังหื้อบัพติศมาอยู่
29 แหมวันนึ่ง ยอห์นหันพระเยซูเตียวซื่อมาตางเขา ยอห์นก็เอิ้นว่า “หั้นลอ ลูกแกะของพระเจ้า๑ 1:29 พระคัมภีร์ ไทยฉบับมาตรฐานใจ๊กำว่า พระเมษโปดก ตี้จะมาฮับเอาโต้ษบาปของโลกไป 30 คนนี้คือคนตี้เฮาเกยอู้เถิงว่า ‘จะมีคนนึ่งมาเมื่อลูนเฮา จะเป๋นคนตี้ยิ่งใหญ่นักเหลือตั๋วเฮา ย้อนว่าต้านมีอยู่ก่อนตี้เฮาจะเกิดแหม’ 31 ตั๋วเฮาก็บ่ฮู้ว่าต้านเป๋นใผ แต่ตี้เฮาหื้อบัพติศมาด้วยน้ำ ก็เปื้อจะเปิดเผยหื้อจาวอิสราเอลได้ฮู้จักต้าน”
32-33 ยอห์นก็อู้เป๋นพยานแหมว่า “เฮาบ่ฮู้ว่าต้านผู้นั้นเป๋นใผ แต่ผู้ตี้ใจ๊เฮามาหื้อบัพติศมาด้วยน้ำเกยบอกว่า ‘เมื่อต้านหันพระวิญญาณของพระเจ้าลงมาอยู่กับใผ คนนั้นละจะเป๋นคนหื้อบัพติศมาด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์’ แล้วเฮาได้หันพระวิญญาณลงมาจากฟ้าสวรรค์มีฮูปฮ่างเหมือนนกก๋าแก๋ลงมาอยู่กับป้อจายคนนี้ 34 เฮาหันเรื่องนี้กับต๋าตั๋วเก่า เป๋นพยานได้ว่า คนนี้เป๋นพระบุตรของพระเจ้าแต๊ๆ”
สาวกรุ่นแรกของพระเยซู
35 ต่อมาแหมวันนึ่ง ยอห์นก่ำลังยืนอยู่กับสาวกของเขาสองคน 36 เมื่อยอห์นหันพระเยซูเตียวก๋ายไป ก็อู้ว่า “หั้นลอ ลูกแกะของพระเจ้า”
37 เมื่อสาวกสองคนนั้น ได้ยินจาอั้นก็เตียวตวยพระเยซูไป 38 พระเยซูก็งว้ายมา แล้วหันเขาสองคนเตียวตวยมา พระองค์ก็ถามว่า “ต้านต้องก๋านอะหยัง” แล้วหมู่เขาก็ตอบว่า “รับบี” (หมายเถิงอาจ๋ารย์) “ต้านพักอยู่ตี้ไหน”
39 พระเยซูก็บอกว่า “ตวยมาผ่อแล่” แล้วสาวกของยอห์นสองคนก็ตวยพระเยซูไปตี้อยู่ของพระองค์ ต๋อนนั้นเป๋นเวลาสี่โมงแลงแล้ว หมู่เขาก็เลยอยู่ตวยพระเยซูจ๋นเสี้ยงวันนั้น
40 อันดรูว์ น้องบ่าวของซีโมนเปโตรเป๋นคนนึ่งในสองคนนั้นตี้ได้ยินยอห์นอู้ แล้วตวยพระเยซูไป 41 อย่างแรกตี้อันดรูว์เยียะ ก็คือไปหาซีโมนอ้ายของเขา แล้วอันดรูว์ก็เล่าหื้อซีโมนฟังว่า “เฮาได้ปะกับพระเมสสิยาห์แล้ว” (พระเมสสิยาห์แป๋ว่าพระคริสต์)
42 อันดรูว์ก็ปาซีโมนไปปะพระเยซู บ่ากองพระเยซูหันซีโมนก็อู้ว่า “ต้านคือซีโมนลูกบ่าวของยอห์น แต่คนจะฮ้องต้านว่า เคฟาส” (คือเปโตร ตี้แป๋ว่า บ่าหินใหญ่)
ฮ้องฟีลิปกับนาธานาเอล
43 แหมวันนึ่ง พระเยซูตัดสินใจ๋จะไปแคว้นกาลิลี แล้วพระองค์ก็ไปหาฟีลิป อู้กับเขาว่า “ตวยเฮามาเต๊อะ” 44 ฟีลิปเป๋นคนเมืองเบธไซดา เหมือนอันดรูว์กับเปโตร 45 แล้วฟีลิปก็ไปหานาธานาเอล แล้วบอกเขาว่า “เฮาได้ปะคนนั้นตี้โมเสสเขียนเถิงในบทบัญญัติ กับผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าได้เขียนเถิงต้านไว้ตวย คือเยซูจาวเมืองนาซาเร็ธตี้เป๋นลูกบ่าวของโยเซฟ”
46 แล้วนาธานาเอลก็อู้ว่า “นาซาเร็ธนั่นหนะก๋า ของดีอะหยังจะมาจากเมืองนาซาเร็ธได้” ฟีลิปก็บอกว่า “ตวยเฮามาผ่อแล่”
47 บ่ากองพระองค์หันนาธานาเอลเตียวเข้ามาหา พระองค์ก็อู้ว่า “นี่ลอ จาวอิสราเอลแต๊ๆ ตี้บ่ขี้จุเลย”
48 นาธานาเอลก็ถามว่า “ต้านฮู้จักเฮาได้จาใด” พระเยซูก็บอกว่า “เฮาหันต้านอยู่ปื๊นเก๊าบ่าเดื่อก่อนตี้ฟีลิปไปฮ้องต้านแหม”
49 นาธานาเอลก็บอกว่า “อาจ๋ารย์ ต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า กับเป๋นกษัตริย์ของจาวอิสราเอลแต๊ๆ”
50 พระเยซูก็อู้แหมว่า “ตี้ต้านเจื้อนี้ ก็ย้อนเฮาบอกว่า เฮาหันต้านอยู่ปื๊นเก๊าบ่าเดื่อกา แต่ต้านจะได้หันสิ่งตี้ยิ่งใหญ่นักเหลือนี้แหม” 51 พระองค์ก็อู้ต่อแหมว่า “เฮาจะบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า หมู่ต้านจะได้หันต๊องฟ้าเปิดออกเป๋นฮ่อม กับจะหันทูตสวรรค์ของพระเจ้าขึ้นๆ ลงๆ อยู่บนบุตรมนุษย์”ค 1:51 ปฐก. 28:10-22