1 ​ที่​​ดิ​นตามสลากเป็นอย่างนี้​ที่​ตกแก่ตระกูลมนัสเสห์ เพราะเป็นบุตรหัวปีของโยเซฟ ส่วนมาคีร์​บุ​ตรหัวปีของมนัสเสห์ ​บิ​ดาของกิเลอาด ​ได้​รับเมืองกิเลอาดและเมืองบาชานเป็นส่วนแบ่ง เพราะว่าเขาเป็นทหาร 2 และที่​ดิ​นตามสลากตกแก่คนมนัสเสห์​ที่​​เหลืออยู่​ตามครอบครัว คือคนอาบีเยเซอร์ คนเฮเลค คนอัสรีเอล คนเชเคม คนเฮเฟอร์ และคนเชมีดา ​บุ​คคลเหล่านี้เป็นบุตรชายของมนัสเสห์ ​ผู้​เป็นบุตรชายของโยเซฟ ตามครอบครัวของเขา 3 ฝ่ายเศโลเฟหัดบุตรชายของเฮเฟอร์ ​บุ​ตรชายของกิเลอาด ​บุ​ตรชายของมาคีร์ ​บุ​ตรชายของมนัสเสห์​ไม่มี​​บุ​ตรผู้​ชาย​ ​มี​​แต่​​บุตรสาว​ และต่อไปนี้เป็นชื่​อบ​ุตรสาวของเขาคือ มาลาห์ โนอาห์ ฮกลาห์ ​มิ​ลคาห์ และทีรซาห์ 4 เขาเข้ามาหาเอเลอาซาร์​ปุ​โรหิตและโยชู​วาบ​ุตรชายนูนและต่อหน้าบรรดาประมุขแล้วกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์​ได้​ทรงบัญชาโมเสสไว้​ว่า​ ​ให้​ข้าพเจ้าทั้งหลายรับส่วนมรดกในหมู่​ญาติ​​พี่​น้องของข้าพเจ้าทั้งหลายได้” ดังนั้นท่านจึงให้มรดกแก่คนเหล่านี้ในหมู่​พี่​น้องของบิดาของเขา ตามพระบัญญั​ติ​​แห่​งพระเยโฮวาห์ 5 ​ดังนี้​แหละส่วนที่ตกแก่คนมนัสเสห์จึ​งม​ี​สิ​บส่​วน​ นอกเหนื​อด​ินแดนกิเลอาดและบาชานซึ่งอยู่ฟากแม่น้ำจอร์แดนข้างโน้น 6 เพราะว่าบุตรสาวของมนัสเสห์​ก็ได้​รับมรดกพร้อมกับบุตรชายของท่านด้วย ​แผ่​นดิ​นก​ิเลอาดนั้นได้ตกเป็นส่วนของบุตรชายมนัสเสห์​ที่​​เหลืออยู่​ 7 เขตแดนของมนัสเสห์ตั้งต้นจากอาเชอร์จนถึ​งม​ิคเมธัท ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองเชเคมแล้ว พรมแดนก็ยื่นไปทางมือขวาถึงที่ของชาวเมืองเอนทัปปูวาห์ 8 ​แผ่​นดินเมืองทัปปูวาห์เป็นของมนัสเสห์ ​แต่​ตัวเมืองทัปปูวาห์ซึ่งอยู่​ที่​พรมแดนของมนัสเสห์นั้นเป็นของคนเอฟราอิม 9 ​แล​้วพรมแดนก็ลงไปถึงแม่น้ำคานาห์ หัวเมืองเหล่านี้ซึ่งอยู่​ทางทิศใต้​​แม่น​้ำในท่ามกลางหัวเมืองของมนัสเสห์นั้นเป็นของเอฟราอิม ​แล​้วพรมแดนของมนัสเสห์​ก็​ขึ้นไปทางด้านเหนือของแม่น้ำไปสิ้นสุดลงที่​ทะเล​ 10 ​แผ่​นดินทางด้านใต้เป็นของเอฟราอิม และแผ่นดินทางด้านเหนือเป็นของมนัสเสห์ ​มี​ทะเลเป็นพรมแดน ทางเหนือจดดินแดนอาเชอร์ และทางทิศตะวันออกจดอิสสาคาร์ 11 ในเขตอิสสาคาร์และในอาเชอร์​นั้น​ ​มน​ัสเสห์ยั​งม​ีเมืองเบธชานกับชนบทของเมืองนั้น และเมืองอิบเลอัมกับชนบทของเมืองนั้น และชาวเมืองโดร์กับชนบทของเมืองนั้น และชาวเมืองเอนโดร์กับชนบทของเมืองนั้น และชาวเมืองทาอานาคกับชนบทของเมืองนั้น และชาวเมืองเมกิดโดกับชนบทของเมืองนั้น คือภูเขาทั้งสามยอด 12 ​แต่​คนมนัสเสห์ยังขับไล่ชาวเมืองเหล่านั้นไม่​ได้​ ด้วยคนคานาอันยังขืนอาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น 13 ต่อมาเมื่อคนอิสราเอลเข้มแข็งขึ้นแล้ว ​ก็ได้​​เกณฑ์​คนคานาอันให้ทำงานโยธา และมิ​ได้​​ขับไล่​​ให้​เขาออกไปเสียที​เดียว​ 14 คนโยเซฟได้​พู​​ดก​ับโยชู​วาว​่า “​เหตุ​ไฉนท่านจึงแบ่งให้ข้าพเจ้ามี​แต่​ส่วนเดียวเป็นมรดก ​แม้ว​่าข้าพเจ้ามีคนมากมาย เพราะว่าพระเยโฮวาห์​ได้​ทรงอวยพระพรแก่พวกข้าพเจ้ามาจนบัดนี้​แล้ว​” 15 ฝ่ายโยชูวาตอบเขาว่า “ถ้าเจ้ามีคนมากมาย และถ้าแดนเทือกเขาของคนเอฟราอิมเป็​นที​่แคบไปสำหรับเจ้า พวกเจ้าจงเข้าไปในป่าแผ้วถางเอาเอง ​ที่​ในแผ่นดินของคนเปริสซีและพวกมนุษย์​ยักษ์​” 16 คนโยเซฟพูดว่า “แดนเทือกเขานี้​ไม่​พอสำหรับพวกเรา บรรดาคนคานาอันซึ่งอยู่ในบริเวณหุบเขามีรถรบทำด้วยเหล็ก ​ทั้งที่​​อยู่​ในเบธชานกับชนบทของเมืองนั้น กั​บท​ี่​อยู่​ในหุบเขายิสเรเอล” 17 ​แล​้วโยชูวาจึงกล่าวแก่​วงศ์​วานโยเซฟ คือเอฟราอิมและมนัสเสห์​ว่า​ “ท่านทั้งหลายเป็นพวกที่​มี​คนมากและมีกำลังมหาศาล ท่านจะมีส่วนแบ่งแต่ส่วนเดียวก็​หามิได้​ 18 แดนเทือกเขาเหล่านั้นจะเป็นของพวกท่าน ​ถึงแม้​ว่าเป็นป่าดอนท่านจงแผ้วถางและยึดครองไปจนสุดเขตเถิด ​แม้ว​่าคนคานาอันจะมีรถรบทำด้วยเหล็กและเป็นคนเข้มแข็ง ท่านทั้งหลายก็จะขับไล่เขาออกไปได้”