23
David’in mezmuru
Yahve benim çobanımdır,
Hiçbir eksiğim olmaz.
Beni yeşil çayırlarda yatırır.
Sakin suların kıyısına götürür.
Canımı tazeler.
Adı uğruna doğruluk yollarında bana rehberlik eder.
Ölümün gölgesindeki vadiden geçsem bile,
Hiçbir kötülükten korkmam çünkü sen benimlesin.
Senin asan, değneğin,
Teselli eder beni.
Düşmanlarımın huzurunda,
Önüme sofra kurarsın.
Başımı yağla meshedersin.
Kâsem taşmakta.
Kesinlikle yaşamımın tüm günlerinde
İyilik ve sevgi izleyecek beni.
Sonsuza dek Yahve’nin evinde oturacağım.