4.KİTAP
90
90. Mezmur
Tanrı adamı Musa'nın duası
1 Ya Rab, barınak oldun bize
Kuşaklar boyunca.
2 Dağlar var olmadan,
Daha evreni ve dünyayı yaratmadan,
Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
3 İnsanı toprağa döndürürsün,
“Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.
4 2Pe.3:8 Çünkü senin gözünde bin yıl
Geçmiş bir gün, dün gibi,
Bir gece nöbeti gibidir.
5 İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün,
Sabah biten ot misali:
6 Sabah filizlenir, büyür,
Akşam solar, kurur.
7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden,
Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
8 Suçlarımızı önüne,
Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
9 Gazabından kısalıyor günlerimiz,
Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
10 Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor,
Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak;
En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor,
Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
11 Kim bilir gazabının gücünü?
Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
12 Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki,
Bilgelik kazanalım.
13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek?
Acı kullarına!
14 Sabah bizi sevginle doyur,
Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
15 Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa,
Kaç yıl çile çektirdinse,
O kadar sevindir bizi.
16 Yaptıkların kullarına,
Görkemin onların çocuklarına görünsün.
17 Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın.
Ellerimizin emeğini boşa çıkarma.
Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.