พระ_เยซู_ส่ง_ศิษย์_เจ็ด_สิบ_สอง_คน_ออก_ไป
๑๐
๑ ต่อมา_พระ_เยซู_เลือก_ศิษย์_อีก_เจ็ด_สิบ_สอง_คน แล้ว_ส่ง_พวก_เขา_ออก_ไป_เป็น_คู่ๆ_ล่วงหน้า_พระองค์_ไป_ตาม_เมือง_และ_หมู่บ้าน_ต่างๆ_ที่_พระองค์_กำลัง_จะ_ไป
๒ พระองค์_บอก_พวก_เขา_ว่า “พืชผล_ที่_จะ_ให้_เก็บ_เกี่ยว_นั้น_มี_มาก_มาย_แต่_คน_งาน_มี_น้อย ดัง_นั้น_ให้_อ้อน_วอน_ขอ_องค์_เจ้า_ชีวิต_ผู้_เป็น_เจ้า_ของ_พืชผล ให้_ส่ง_คน_งาน_มา_ช่วย_เก็บ_เกี่ยว_พืช_ผล_ของ_พระองค์_ด้วย
๓ ไป_เถอะ แต่_อย่า_ลืม_นะ_ว่า_เรา_กำลัง_ส่ง_พวก_คุณ_ออก_ไป_เหมือน_พวก_ลูกแกะ_ไป_อยู่_ท่าม_กลาง_ฝูง_หมา_ป่า
๔ ไม่_ต้อง_เอา_ถุง_เงิน ถุง_ย่าม หรือ_รองเท้า_ติดตัว_ไป และ_ไม่_ต้อง_หยุด_ทักทาย_ใคร_ใน_ระหว่าง_ทาง
๕ เมื่อ_เข้า_บ้าน_ไหน_ก็_ให้_อวย_พร_ก่อน_ว่า ‘ขอ_ให้_บ้าน_นี้_อยู่_เย็น_เป็น_สุข’
๖ ถ้า_บ้าน_นั้น_มี_คน_ที่รัก_ความ_สงบ_สุข_อยู่ พร_นั้น_ก็_จะ_ตก_เป็น_ของ_เขา แต่_ถ้า_ไม่_มี พร_นั้น_ก็_จะ_กลับ_มา_อยู่_กับ_คุณ_อีก
๗ เมื่อ_อยู่_บ้าน_ไหน_ก็_ให้_อยู่_บ้าน_นั้น_ตลอด อย่า_ย้าย_ไป_ย้าย_มา เมื่อ_เขา_เอา_อะไร_มา_ให้_กิน_และ_ดื่ม ก็_กิน_เลย เพราะ_คน_งาน_ก็_สมควร_จะ_ได้_รับ_ค่า_จ้าง
๘ เมื่อ_เข้า_ไป_ใน_เมือง_ไหน เขา_เลี้ยง_อะไร_ก็_ให้_กิน_สิ่ง_นั้น
๙ รักษา_คน_ที่_ไม่_สบาย_ใน_เมือง_นั้น และ_บอก_เขา_ว่า ‘อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_ใกล้_เข้า_มา_แล้ว’
๑๐ แต่_ถ้า_เมือง_ไหน_ไม่_ต้อนรับ_คุณ ก็_ให้_ไป_ยืน_อยู่_ที่_ถนน_แล้ว_พูด_ว่า
๑๑ ‘แม้แต่_ฝุ่น_ใน_เมือง_นี้_ที่_ติด_เท้า_เรา เรา_ก็_จะ_ปัด_ออก_ให้_หมด’ เพื่อ_เป็น_การ_เตือน_พวก_คุณ แต่_ให้_รู้_เอา_ไว้_ว่า ‘อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_ใกล้_เข้า_มา_แล้ว’
๑๒ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ใน_วัน_พิพากษา โทษ_ของ_เมือง_นี้_จะ_รุนแรง_กว่า_โทษ_ของ_เมือง_โสโดม^ เสีย_อีก”
พระ_เยซู_เตือน_ประชาชน_ที่_ไม่_เชื่อ
(มธ. 11:20-24)
๑๓ “น่า_ละอาย_จริงๆ_เมือง_โคราซิน_และ_เมือง_เบธไซดา เพราะ_ถ้า_เรื่อง_อัศจรรย์_ที่_เกิด_ขึ้น_ใน_เมือง_ของ_เจ้า_นี้_ไป_เกิด_ที่_เมือง_ไทระ_และ_เมือง_ไซดอน แล้ว_ละ_ก็ คน_ที่_นั่น_ก็_คง_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ ใส่_ผ้า_กระสอบ^_และ_เอา_ขี้เถ้า_โรย_หัว_ไป_นาน_แล้ว
๑๔ ใน_วัน_พิพากษา_นั้น โทษ_ของ_เมือง_นี้_จะ_รุนแรง_กว่า_โทษ_ของ_เมือง_ไทระ_และ_เมือง_ไซดอน_เสีย_อีก
๑๕ ส่วน_เจ้า เมือง_คาเปอรนาอุม^ เจ้า_คิด_ว่า เจ้า_จะ_ถูก_ยก_ขึ้น_สูง_เทียม_ฟ้า_หรือ ไม่_มี_ทาง เจ้า_จะ_ต้อง_ถูก_โยน_ลง_ไป_ใน_แดน_คน_ตาย_ต่าง_หาก”
๑๖ แล้ว_พระองค์_ก็_บอก_กับ_ศิษย์_ว่า “คน_ที่_ยอมรับ_ถ้อย_คำ_ของ_พวก_คุณ ก็_เท่า_กับ_ยอมรับ_เรา_ด้วย และ_คน_ที่_ปฏิเสธ_พวก_คุณ ก็_เท่า_กับ_ปฏิเสธ_เรา_ด้วย แล้ว_คน_ที่_ปฏิเสธ_เรา ก็_เท่า_กับ_ปฏิเสธ_พระเจ้า_ผู้ที่_ส่ง_เรา_มา_ด้วย”
ศิษย์_เจ็ด_สิบ_สอง_คน_กลับ_มา
๑๗ ศิษย์_ทั้ง_เจ็ด_สิบ_สอง_คน กลับ_มา_ราย_งาน_พระ_เยซู_ด้วย_ความ_ดีใจ_ว่า “อาจารย์_ครับ ตอน_ที่_เรา_อ้าง_ชื่อ_ของ_อาจารย์ แม้แต่_พวก_ผี_ร้าย ยัง_เชื่อ_ฟัง_เรา_เลย”
๑๘ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “เรา_เห็น_ซาตาน_ตกลง_มา_จาก_ฟ้า_เหมือน_ฟ้าแลบ
๑๙ เรา_ให้_อำนาจ_พวก_คุณ ใน_การ_เหยียบ_ย่ำ_งู_ร้าย_และ_แมลง_ป่อง และ_ให้_มี_อำนาจ_เหนือ_ศัตรู_ทั้ง_หมด ไม่_มี_อะไร_ทำร้าย_พวก_คุณ_ได้
๒๐ แต่_อย่า_ดีใจ_เพราะ_พวก_ผี_ร้าย_เชื่อ_ฟัง_พวก_คุณ แต่_ให้_ดีใจ_เพราะ_มี_ชื่อ_ของ_พวก_คุณ_จด_ไว้_บน_สวรรค์_แล้ว”
พระ_เยซู_ขอบคุณ_พระบิดา
(มธ. 11:25-27; 13:16-17)
๒๑ ใน_เวลา_นั้น_พระ_เยซู_เต็ม_ไป_ด้วย_ความ_สุข_ใน_พระ_วิญญาณ_บริสุทธิ์ พระองค์_พูด_ว่า
“ลูก_ขอ_ขอบคุณ_พระองค์_ผู้_เป็น_เจ้า_ของ_ฟ้า_สวรรค์ และ_แผ่นดิน_โลก เพราะ_พระองค์_ได้_ปิด_บัง_เรื่อง_เหล่า_นี้_จาก_พวก_ที่_มี_การ_ศึกษา_และ_เฉลียว_ฉลาด แต่_เปิดเผย_ให้_กับ_คน_ที่_ไร้_เดียงสา_เหมือน_เด็ก_เล็กๆ_ได้_รู้ ใช่_แล้ว นี่_แหละ_เป็น_สิ่ง_ที่_ทำ_ให้_พระองค์_พอใจ”
๒๒ “พระ_บิดา_ได้_ให้_เรา_มี_สิทธิ_อำนาจ_เหนือ_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง ไม่_มี_ใคร_รู้จัก_พระบุตร นอก_จาก_พระบิดา และ_ไม่_มี_ใคร_รู้จัก_พระบิดา นอก_จาก_พระบุตร และ_คน_ที่_พระ_บุตร_เลือก_ที่_จะ_บอก_ให้_รู้_เกี่ยว_กับ_พระบิดา”
๒๓ พระ_เยซู_หัน_มา_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_เป็น_การ_ส่วน_ตัว_ว่า “เป็น_เกียรติ_จริงๆ_สำหรับ_พวก_คุณ_ที่_ได้_เห็น_สิ่ง_เหล่า_นี้
๒๔ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า มี_พวก_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า^ และ_พวก_กษัตริย์ อยาก_เห็น_อยาก_ได้_ยิน_สิ่ง_ที่_พวก_คุณ_เห็น_และ_ได้_ยิน_นี้ แต่_พวก_เขา_ก็_ไม่_ได้_เห็น_และ_ก็_ไม่_ได้_ยิน_ด้วย”
ชาว_สะมาเรีย_ใจดี
๒๕ มี_คน_ที่_เก่ง_กฎ_ของ_โมเสส_คน_หนึ่ง ลุก_ขึ้น_ทด_สอบ_พระ_เยซู เขา_ถาม_ว่า “อาจารย์_ครับ ผม_จะ_ต้อง_ทำ_ยัง_ไง_ถึง_จะ_มี_ชีวิต_อยู่_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป”
๒๖ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “กฎ_เขียน_ไว้_ว่า_อะไร แล้ว_คุณ_ตีความ_ว่า_ยัง_ไง”
๒๗ เขา_ก็_ตอบ_ว่า “ให้_รัก_องค์_เจ้า_ชีวิต_พระเจ้า_ของ_คุณ ด้วย_สุดใจ สุดจิต สุด_กำลัง และ_สุด_ความ_คิด และ_ให้_รัก_เพื่อน_บ้าน_เหมือน_รัก_ตน_เอง”
๒๘ พระ_เยซู_พูด_ว่า “ถูกต้อง_แล้ว ไป_ทำ_ตาม_นั้น_เถอะ แล้ว_จะ_มี_ชีวิต_อยู่_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป”
๒๙ แต่_เขา_อยาก_จะ_อวด_ว่า เขา_ทำ_ถูก_แล้ว_ที่_ถาม_คำ_ถาม_อย่าง_นี้ เขา_จึง_ถาม_ต่อว่า “แล้ว_ใคร_เป็น_เพื่อน_บ้าน_ของ_ผม_ล่ะ_ครับ”
๓๐ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “มี_ชาย_คน_หนึ่ง_เดิน_ทาง_จาก_เมือง_เยรูซาเล็ม ไป_เมือง_เยริโค ใน_ระหว่าง_ทาง เขา_ถูก_โจร_ปล้น_และ_ทำร้าย พวก_โจร_ถอด_เอา_เสื้อผ้า_เขา_ไป ทุบ_ตี_เขา_แล้ว_หนี_ไป ทิ้ง_เขา_ให้_นอน_บาด_เจ็บ_ปาง_ตาย_อยู่_ที่_นั่น
๓๑ บังเอิญ_มี_นักบวช_คน_หนึ่ง_เดิน_ผ่าน_มา_ทาง_นั้น_พอดี แต่_พอ_เขา_เห็น_ชาย_คน_นั้น_เขา_ก็_หลีก_ข้าม_ไป_เดิน_อีก_ฝั่ง_หนึ่ง
๓๒ ผู้ช่วย_ใน_วิหาร^ คน_หนึ่ง_ก็_เหมือน_กัน เมื่อ_เดิน_มา_พบ_ชาย_คน_นั้น เขา_ก็_หลีก_เดิน_ข้าม_ไป_อีก_ฝั่ง_หนึ่ง_ของ_ถนน
๓๓ แต่_มี_ชาว_สะมาเรีย^ คน_หนึ่ง_เดิน_ผ่าน_มา เมื่อ_เห็น_ชาย_คน_นั้น เขา_ก็_สงสาร
๓๔ รีบ_เข้า_ไป_ช่วย เอา_เหล้า_องุ่น_และ_น้ำมัน_มะกอก เทลง_บน_บาดแผล และ_พัน_ผ้า_ไว้ แล้ว_ก็_ยก_ขึ้น_หลังลา_ของ_เขา พา_ไป_ที่_โรงแรม ดูแล_พยาบาล_เขา
๓๕ วัน_ต่อมา ชาว_สะมาเรีย_คน_นี้_ก็_ให้_เงิน_สอง_เหรียญ_กับ_เจ้า_ของ_โรงแรม_และ_บอก_ว่า ‘ช่วย_ดูแล_เขา_ให้_ดี_ด้วย_นะ_ส่วน_ที่_เกิน_จาก_นี้ ผม_จะ_จ่าย_คืน_ให้_ตอน_ขา_กลับ’”
๓๖ “คุณ_คิด_ว่า ใน_สาม_คน_นี้ ใคร_ทำ_ตัว_เป็น_เพื่อน_บ้าน_ของ_ชาย_ที่_ถูก_โจร_ปล้น_นี้”
๓๗ คน_ที่_เก่ง_กฎ_ของ_โมเสส_คน_นี้_ก็_ตอบ_ว่า “คน_ที่_แสดง_ความ_เมตตา_กับ_เขา_นะ_สิ_ครับ”
พระ_เยซู_ก็_พูด_กับ_เขา_ว่า “คุณ_ก็_ทำ_อย่าง_เขา_บ้าง_สิ”
มารีย์_กับ_มารธา
๓๘ ใน_ระหว่าง_ทาง_นั้น พระ_เยซู_และ_พวก_ศิษย์_เข้า_ไป_ใน_หมู่บ้าน_แห่ง_หนึ่ง ที่_นั่น_มี_หญิง_คน_หนึ่ง_ชื่อ_มารธา นาง_เชิญ_พระองค์_พัก_ที่_บ้าน_ของ_นาง
๓๙ มารีย์_ซึ่ง_เป็น_น้อง_สาว_ของ_มารธา มา_นั่ง_อยู่_ที่_เท้า_ของ_องค์_เจ้า_ชีวิต และ_ฟัง_พระองค์_พูด_อย่าง_ตั้งใจ
๔๐ ส่วน_มารธา_นั้น_กำลัง_ยุ่ง_อยู่_กับ_การ_จัด_เตรียม_ต่างๆ นาง_ก็_มา_ตัดพ้อ_กับ_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์ ไม่_สนใจ_เลย_หรือ_ที่_น้อง_สาว_ปล่อย_ให้_ดิฉัน_ทำ_งาน_อยู่_คน_เดียว ช่วย_บอก_ให้_เธอ_มา_ช่วย_หน่อย_เถอะ_ค่ะ”
๔๑ แต่_องค์_เจ้า_ชีวิต_ตอบ_นาง_ไป_ว่า “มารธา มารธา_เอ๋ย เธอ_กำลัง_กังวล_และ_วุ่นวาย_กับ_หลาย_เรื่อง_นัก
๔๒ แต่_มี_สิ่ง_เดียว_เท่า_นั้น_ที่_จำเป็น และ_มารีย์_ก็_เลือก_เอา_สิ่ง_นั้น_ที่_ดี_กว่า_ไว้_แล้ว และ_จะ_ไม่_มี_ใคร_แย่ง_สิ่ง_นั้น_ไป_จาก_เธอ”