ความ_ดีใจ_ใน_สวรรค์
(มธ. 18:12-14)
๑๕
๑ ใน_เวลา_นั้น_มี_พวก_เก็บ_ภาษี และ_พวก_คน_บาป_ทั้งหลาย ต่าง_ก็_รุม_ล้อม_กัน_เข้า_มา_ฟัง_พระ_เยซู_สั่งสอน
๒ พวก_ฟาริสี^ และ_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_ก็_บ่น_กัน_ว่า “คน_นี้_ยอม_ต้อนรับ_คน_บาป_และ_ยัง_กิน_อาหาร_กับ_พวก_เขา_ด้วย”
๓ พระ_เยซู_จึง_เล่า_เรื่อง_เปรียบ_เทียบ_นี้_ให้_ฟัง_ว่า
๔ “สมมุติ_ว่า พวก_คุณ_คน_หนึ่ง_มี_แกะ_อยู่_หนึ่ง_ร้อย_ตัว แล้ว_ตัว_หนึ่ง_หลง_หาย_ไป เขา_จะ_ไม่_ทิ้ง_แกะ_เก้า_สิบ_เก้า_ตัว_ไว้_ใน_ทุ่ง_หญ้า_แล้ว_ออก_ไป_ตาม_หา_แกะ_ตัว_ที่_หาย_ไป_จน_กว่า_จะ_พบ_หรือ
๕ เมื่อ_พบ_แกะ_ตัว_นั้น_แล้ว_เขา_ก็ดี_ใจ_มาก แบก_มัน
๖ กลับ_มา_บ้าน แล้ว_เรียก_เพื่อน_บ้าน_เพื่อน_ฝูง_มา_พร้อม_หน้า_กัน_และ_บอก_ว่า ‘มา_ร่วม_ฉลอง_กัน_หน่อย เพราะ_ฉัน_พบ_แกะ_ที่_หลง_หาย_ไป_แล้ว’
๗ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ใน_สวรรค์_ก็_เหมือน_กัน เมื่อ_มี_คน_บาป_คน_หนึ่ง_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ ก็_จะ_เป็น_เรื่อง_ที่_น่า_ยินดี_มาก_กว่า_มี_คนดี_เก้า_สิบ_เก้า_คน_ที่_ไม่_ต้อง_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ”
๘ “สมมุติ_ว่า_หญิง_คน_หนึ่ง_มี_เหรียญ_เงิน อยู่_สิบ_เหรียญ แล้ว_ทำ_ตก_หาย_ไป_หนึ่ง_เหรียญ นาง_จะ_ไม่_จุด_ตะเกียง_และ_กวาด_บ้าน ค้นหา_ทุก_ซอก_ทุก_มุม_จน_กว่า_จะ_พบ_หรือ
๙ เมื่อ_หา_เหรียญ_นั้น_เจอ_แล้ว นาง_ก็_เชิญ_เพื่อน_บ้าน_เพื่อน_ฝูง_มา_พร้อม_หน้า และ_พูด_ว่า ‘มา_ร่วม_ฉลอง_กัน_หน่อย เพราะ_ฉัน_พบ_เหรียญ_ที่_หล่น_หาย_ไป_แล้ว’
๑๐ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า พระเจ้า_ก็_ชื่นชม_ยินดี_อย่าง_นั้น_เหมือน_กัน_ต่อหน้า_พวก_ทูตสวรรค์_ของ_พระองค์ เมื่อ_มี_คน_บาป_คน_หนึ่ง_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ”
พ่อ_ที่_มี_ใจ_เมตตา
๑๑ พระ_เยซู_พูด_ว่า “ชาย_คน_หนึ่ง_มี_ลูกชาย_สอง_คน
๑๒ ลูก_คน_เล็ก_พูด_ว่า ‘พ่อ_ครับ ช่วย_แบ่ง_สมบัติ_ส่วน_ที่_เป็น_ของ_ลูก_ให้_ด้วย’ พ่อ_จึง_แบ่ง_สมบัติ_ให้_กับ_ลูกชาย_ทั้ง_สอง_ไป
๑๓ หลัง_จาก_นั้น_ไม่_นาน ลูก_คน_เล็ก_ก็_รวบ_รวม_ทรัพย์_สมบัติ_ทั้ง_หมด_ของ_เขา เดิน_ทาง_ไป_เมือง_ไกล และ_เขา_ก็_ใช้_จ่าย_เงิน_ทอง_อย่าง_สุรุ่ย_สุร่าย
๑๔ จน_หมด_เนื้อ_หมดตัว พอ_เกิด_กันดาร_อาหาร_อย่าง_รุนแรง_ทั่ว_แผ่นดิน_นั้น เขา_ก็_เริ่ม_ไม่_มี_อะไร_จะ_กิน
๑๕ เขา_ก็_เลย_ไป_รับจ้าง_ทำ_งาน_กับ_ชาว_เมือง_นั้น_คน_หนึ่ง เขา_ถูก_ส่ง_ให้_ไป_เลี้ยง_หมู_ใน_ทุ่ง_นา
๑๖ เขา_หิว_มาก อยาก_จะ_กิน_อาหาร_ที่_หมู_กิน แต่_ก็_ไม่_มี_ใคร_ให้_อะไร_เขา_กิน_เลย
๑๗ ใน_ที่_สุด เขา_ก็_สำนึก_ตัว_ได้_และ_พูด_ว่า ‘ลูกจ้าง_ของ_พ่อ_เรา_มี_อาหาร_กิน_อย่าง_เหลือ_เฟือ แต่_ดู_เรา_สิ กำลัง_จะ_อด_ตาย_อยู่_แล้ว
๑๘ เรา_จะ_กลับ_ไปหา_พ่อ_และ_พูด_กับ_พ่อ_ว่า “พ่อ_ครับ ลูก_ได้_ทำ_บาป_ต่อ_พระเจ้า_และ_ต่อ_ตัว_พ่อ
๑๙ ลูก_ไม่_สมควร_ที่_จะ_เป็น_ลูก_ของ_พ่อ_อีก_ต่อ_ไป ให้_ลูก_เป็น_ลูกจ้าง_คน_หนึ่ง_ของ_พ่อ_เถอะ_ครับ”’
๒๐ ดัง_นั้น เขา_จึง_ลุก_ขึ้น_กลับ_ไป_หา_พ่อ_ของ_เขา ขณะ_ที่_เขา_ยัง_อยู่_แต่_ไกล พ่อ_ของ_เขา_ก็_มอง_เห็น_และ_เวทนา_สงสาร วิ่ง_ออก_ไป_สวม_กอด_และ_จูบ_เขา
๒๑ ลูกชาย_จึง_พูด_ว่า ‘พ่อ_ครับ ลูก_ได้_ทำ_บาป_ต่อ_พระเจ้า_และ_ต่อ_พ่อ ลูก_ไม่_สมควร_ที่_จะ_เป็น_ลูก_ของ_พ่อ_อีก_ต่อ_ไป’
๒๒ แต่_พ่อ_หัน_ไป_สั่ง_คน_ใช้_ว่า ‘เร็วๆ_เข้า_ไป_เอา_เสื้อผ้า_ที่_ดี_ที่_สุด_มา_ใส่_ให้_เขา เอา_แหวน_มา_สวม_นิ้ว_เขา_และ_เอา_รองเท้า_มา_ใส่_ให้_เขา_ด้วย
๒๓ แล้ว_ไป_ฆ่า_ลูก_วัว_ตัว_อ้วน_พี_มา_เลี้ยง_ฉลอง_กัน
๒๔ เพราะ_ลูก_ข้า_คน_นี้ ได้_ตาย_ไป_แล้ว_แต่_ฟื้น_ขึ้น_มา_ใหม่ เคย_หลง_หาย_ไป_แต่_ตอน_นี้_พบ_แล้ว’ แล้ว_พวก_เขา_ก็_เลี้ยง_ฉลอง_กัน
๒๕ เมื่อ_ลูกชาย_คน_โต_ที่ทำ_งาน_อยู่_ใน_ทุ่ง_กลับ_มา_ใกล้_จะ_ถึง_บ้าน เขา_ได้_ยิน_เสียง_ร้อง_รำ_ทำ_เพลง_กัน
๒๖ จึง_เรียก_คน_ใช้_เข้า_ไป_ถาม_ว่า ‘เกิด_อะไร_ขึ้น’
๒๗ คน_ใช้_จึง_ตอบ_ว่า ‘น้อง_ชาย_ของ_ท่าน_กลับ_มา_บ้าน_ด้วย_ความ_ปลอดภัย พ่อ_ของ_ท่าน_ก็_เลย_ให้_ฆ่า_ลูก_วัว_ตัว_อ้วน_พี_เลี้ยง_ฉลอง_กัน’
๒๘ พี่ชาย_โกรธ_มาก_และ_ไม่_ยอม_เข้า_ไป_ใน_งาน_เลี้ยง พ่อ_เขา_จึง_ออก_มา_ขอ_ร้อง_ให้_เข้า_ไป_ข้าง_ใน
๒๙ แต่_เขา_ตอบ_พ่อ_ไป_ว่า ‘ดู_เอา_เถอะ ผม_ได้_รับ_ใช้_พ่อ_มา_หลาย_ปี และ_ไม่_เคย_ขัด_คำ_สั่ง_พ่อ_เลย แต่_พ่อ_ยัง_ไม่_เคย_ให้_อะไร_ผม_เลย แม้แต่_แพะ_สัก_ตัว_เพื่อ_เลี้ยง_ฉลอง_กับ_เพื่อน_ฝูง_ก็_ไม่_มี
๓๐ แต่_พอ_ไอ้_ลูก_ของ_พ่อ_คน_นี้_กลับ_มา หลัง_จาก_ที่_ผลาญ_ทรัพย์_สมบัติ_ของ_พ่อ_ไป_กับ_หญิง_โสเภณี_จน_หมด_เกลี้ยง พ่อ_ก็_ฆ่า_ลูก_วัว_ตัว_อ้วน_พี_ฉลอง_ให้_กับ_มัน’
๓๑ พ่อ_จึง_พูด_ว่า ‘ลูก_รัก ลูก_อยู่_กับ_พ่อ_ตลอด_เวลา ทรัพย์_สมบัติ_ทุก_อย่าง_ของ_พ่อ_ก็_เป็น_ของ_ลูก_อยู่_แล้ว
๓๒ แต่_พวก_เรา_ควร_จะ_ดีใจ_และ_เฉลิม_ฉลอง_กัน เพราะ_น้อง_ตาย_ไป_แล้ว_แต่_ฟื้น_ขึ้น_มา_ใหม่ หลง_หาย_ไป_แล้ว_แต่_กลับ_พบ_กัน_อีก’”