ทรัพย์_สมบัติ_ที่_แท้_จริง
๑๖
๑ พระ_เยซู_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “เศรษฐี_คน_หนึ่ง_ได้_จ้าง_ผู้จัดการ_มา_ดูแล_กิจการ_ของ_เขา ต่อมา มี_คน_มา_ฟ้อง_ว่า ผู้จัดการ_คน_นี้_ใช้_จ่าย_เงิน_ทอง_ของ_เศรษฐี_อย่าง_สุรุ่ย_สุร่าย
๒ เศรษฐี_จึง_เรียก_ผู้จัดการ_คน_นั้น_มา_ถาม_ว่า ‘เจ้า_จะ_แก้_ตัว_ว่า_ยัง_ไง_ใน_เรื่อง_ที่_เรา_ได้_ยิน_มา_นี้ ไป_เอา_บัญชี_ที่_เจ้า_จัดการ_อยู่_คืน_มา เรา_ไล่_เจ้า_ออก_แล้ว’
๓ ผู้จัดการ_คน_นี้ จึง_คิด_ใน_ใจ_ว่า ‘ทำ_ยัง_ไง_ดี นาย_กำลัง_จะ_ไล่_ออก จะ_ไป_ขุด_ดิน_ก็_ไม่_มี_แรง จะ_ไป_ขอ_ทาน_ก็_อาย_เขา
๔ อ๋อ รู้_แล้ว_ว่า_จะ_ทำ_ยัง_ไง_ดี จะ_ได้_มี_คน_ต้อนรับ_เข้า_บ้าน_เขา_ตอน_ที่_ตก_งาน’
๕ เขา_จึง_เรียก_ลูกหนี้_ของ_นาย_มา_ถาม_ที_ละ_คน เขา_ถาม_คน_แรก_ว่า ‘คุณ_เป็น_หนี้_นาย_ผม_อยู่_เท่า_ไหร่’
๖ เขา_ตอบ_ว่า ‘น้ำมัน_มะกอก_ร้อย_ถัง’ ผู้จัดการ_จึง_บอก_เขา_ว่า ‘นี่_ใบ_กู้_ยืม_ของ_คุณ รีบ_นั่ง_ลง_แก้_เป็น_ห้า_สิบ_ถัง_เร็ว_เข้า’
๗ แล้ว_เขา_ก็_ถาม_คน_ที่_สอง_ว่า ‘คุณ_เป็น_หนี้_อยู่_เท่า_ไหร่’ เขา_ก็_ตอบ_ว่า ‘ข้าว_สาลี_หนึ่ง_ร้อย_ถัง’ ผู้จัดการ_จึง_พูด_กับ_เขา_ว่า ‘เอา_ใบ_กู้_ยืม_นี้_ไป_แก้_เป็น_แปด_สิบ_ถัง’
๘ เศรษฐี_ก็_ชม_ผู้จัดการ_ขี้_โกง_คน_นี้_ว่า_เอา_ตัว_รอด_เก่ง ที่_เรา_พูด_อย่าง_นี้_ก็_เพราะ_คน_ของ_โลก_นี้_เอา_ตัว_รอด_ใน_เรื่อง_แบบ_นี้_เก่ง_กว่า_คน_ของ_พระเจ้า
๙ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ให้_ใช้_เงิน_ทอง_ที่_มี_อยู่_ใน_โลก_นี้_คบหา_เพื่อน_ไว้ เพราะ_เมื่อ_เงิน_ทอง_หมด_ไป เพื่อนๆ_ก็_จะ_ได้_ต้อน_รับ_คุณ_เข้า_อยู่_ใน_บ้าน_ที่_ถาวร_ตลอด_ไป
๑๐ คน_ที่_ไว้ใจ_ได้_ใน_เรื่อง_เล็กๆ_ก็_จะ_ไว้ใจ_ได้_ใน_เรื่อง_ใหญ่ๆ_ด้วย แต่_คน_ที่_ไว้ใจ_ไม่_ได้_แม้แต่_ใน_เรื่อง_เล็กๆ_ก็_จะ_ไว้ใจ_ไม่_ได้_ใน_เรื่อง_ใหญ่ๆ_ด้วย
๑๑ ถ้า_ขนาด_ทรัพย์_สมบัติ_ใน_โลก_นี้ ยัง_ไว้ใจ_คุณ_ไม่_ได้_เลย แล้ว_จะ_ไว้ใจ_ให้_คุณ_ดูแล_ทรัพย์_สมบัติ_เที่ยง_แท้_ได้_ยัง_ไง
๑๒ ถ้า_ของ_ของ_คน_อื่น ยัง_ไว้ใจ_คุณ_ไม่_ได้_เลย แล้ว_ใคร_จะ_กล้า_ให้_คุณ_เป็น_เจ้า_ของ_อะไร_เล่า
๑๓ ไม่_มี_ทาส_คน_ไหน_รับใช้_นาย_สอง_นาย_ได้ เพราะ_เขา_จะ_เกลียด_นาย_คน_หนึ่ง และ_รัก_อีก_คน_หนึ่ง หรือ_ไม่_ก็_จะ_ทุ่มเท_ให้_กับ_คน_หนึ่ง และ_จะ_ดูถูก_อีก_คน_หนึ่ง พวก_คุณ_จะ_รับใช้_พระเจ้า และ_เงิน_ทอง_พร้อมๆ_กัน_ไม่_ได้_หรอก”
คำ_สอน_ข้อ_อื่นๆ
(มธ. 11:12-13)
๑๔ ฝ่าย_พวก_ฟาริสี^ ที่_เห็น_แก่_เงิน เมื่อ_ได้_ยิน_เรื่อง_ทั้ง_หมด_นี้_ก็_หัวเราะเยาะ_พระ_เยซู
๑๕ พระองค์_จึง_พูด_ว่า “พวก_คุณ_พยายาม_จะ_ให้_คน_มอง_ว่า_พวก_คุณ_ทำ_ตามใจ_พระเจ้า แต่_พระเจ้า_รู้_ว่า_จิต_ใจ_ของ_พวก_คุณ_ชั่ว_ร้าย สิ่ง_ที่_มนุษย์_เห็น_ว่า_สุด_ยอด พระเจ้า_กลับ_เห็น_ว่า_น่า_ขยะ_แขยง
๑๖ แต่_ก่อน_นั้น_พระเจ้า_ให้_กฎ_ต่างๆ_ผ่าน_มา_ทาง_โมเสส และ_ให้_คำ_พูด_ต่างๆ_ผ่าน_มา_ทาง_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า จน_กระทั่ง_มา_ถึง_สมัย_ของ_ยอห์น_คน_ที่_ทำ_พิธี_จุ่ม_น้ำ_นั้น นับ_ตั้ง_แต่_สมัย_ของ_ยอห์น_เป็น_ต้นมา ข่าว_ดี_เกี่ยว_กับ_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_ก็_ได้_ประกาศ_ออก_ไป ทำ_ให้_ทุก_คน_ตอบ_สนอง_ต่อ_ข่าว_ดี_นี้_อย่าง_เอา_เป็น_เอา_ตาย
๑๗ ให้_ฟ้า_และ_ดิน_หาย_ไป ยัง_ง่าย_กว่า ที่_จะ_ให้_จุด_หนึ่ง_หรือ_ตัว_อักษร_หนึ่ง_ใน_กฎ_ปฏิบัติ หมด_ผล_บังคับ_ไป
๑๘ ผู้ชาย_ที่_หย่า_กับ_ภรรยา_ของ_ตน_แล้ว_ไป_แต่งงาน_ใหม่ ก็_ถือ_ว่า_มี_ชู้ และ_ผู้ชาย_ที่_มา_แต่งงาน_กับ_หญิง_ที่_หย่าร้าง_นี้ ก็_ถือ_ว่า_มี_ชู้_ด้วย
เศรษฐี_กับ_ลาซารัส
๑๙ ครั้ง_หนึ่ง_มี_เศรษฐี_คน_หนึ่ง เขา_แต่งกาย_ด้วย_ชุด_สีม่วง_ราคา_แพง และ_ผ้า_ป่าน_เนื้อ_ดี และ_ใช้_ชีวิต_อย่าง_หรูหรา_ทุก_วัน
๒๐ มี_ขอทาน_คน_หนึ่ง_ชื่อ ลาซารัส มี_แผล_เต็มตัว_ไป_หมด นอน_อยู่_หน้า_ประตู_บ้าน_เศรษฐี
๒๑ เขา_อยาก_จะ_กิน_แค่_อาหาร_ที่_ตก_จาก_โต๊ะ_ของ_เศรษฐี หมา_ก็_มา_เลีย_แผล_ของ_เขา
๒๒ ต่อมา_เมื่อ_ขอ_ทาน_นั้น_ตาย เหล่า_ทูตสวรรค์_ก็_มา_รับ_เขา_ไป_อยู่_กับ_อับราฮัม^ เศรษฐี_ก็_ตาย_เหมือน_กัน และ_ถูก_ฝัง_ไว้
๒๓ เศรษฐี_ไป_อยู่_ใน_แดน_คน_ตาย และ_ได้_รับ_ความ_ทุกข์_ทรมาน_มาก เขา_มอง_เห็น_อับราฮัม_อยู่_แต่_ไกล และ_เห็น_ลาซารัส_อยู่_ข้างๆ_อับราฮัม
๒๔ เศรษฐี_จึง_ร้อง_ตะโกน_ว่า ‘คุณ_พ่อ_อับราฮัม สงสาร_ผม_ด้วย_เถิด_ครับ ช่วย_ส่ง_ลาซารัส_มา_นี่_หน่อย เพื่อ_เอา_ปลาย_นิ้ว_จุ่ม_น้ำ_มา_แตะ_ลิ้น_ของ_ผม_ให้_เย็น_ลง เพราะ_ผม_เจ็บ_ปวด_ทรมาน_เหลือ_เกิน_ใน_เปลว_ไฟ_นี้’
๒๕ แต่_อับราฮัม_พูด_ว่า ‘ลูก_เอ๋ย จำ_ได้_ไหม_ตอน_ที่_เจ้า_ยัง_มี_ชีวิต_อยู่_นั้น เจ้า_ได้_รับ_แต่_สิ่ง_ดีๆ_แต่_ลาซารัส_นั้น_ได้_รับ_แต่_สิ่ง_ที่_ไม่_ดี ตอน_นี้_เขา_มี_ความ_สุข_อยู่_ที่_นี่ ส่วน_เจ้า_ได้_รับ_ความ_ทุกข์_ทรมาน
๒๖ นอก_จาก_นั้น_ก็_มี_เหว_กว้าง_ใหญ่_ขวาง_กั้น_พวก_เรา_อยู่ เพื่อ_ไม่_ให้_ไป_มา_หา_สู่_กัน_ได้’
๒๗ เศรษฐี_จึง_พูด_ว่า ‘ถ้า_อย่าง_นั้น ขอ_ร้อง_คุณ_พ่อ_อับราฮัม_ให้_ช่วย_ส่ง_ลาซารัส_ไป_ที่_บ้าน_พ่อ_ผม_ด้วย
๒๘ เพราะ_ผม_มี_พี่_น้อง_อยู่_ห้า_คน ลาซารัส_จะ_ได้_ไป_เตือน_พวก_เขา เพื่อ_พวก_เขา_จะ_ได้_ไม่_ต้อง_มา_ทน_ทุกข์_ทรมาน_เหมือน_กับ_ผม_ใน_ที่_นี้’
๒๙ แต่_อับราฮัม_ตอบ_ไป_ว่า ‘พวก_เขา_มี_โมเสส และ_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า_คอย_เตือน_อยู่_แล้ว ให้_เขา_ฟัง_คน_เหล่า_นั้น_เถิด’
๓๐ ฝ่าย_เศรษฐี_จึง_พูด_ว่า ‘แต่_นั่น_ไม่_พอ_หรอก คุณ_พ่อ_อับราฮัม ถ้า_มี_คน_ที่_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย_ไป_เตือน_พวก_เขา พวก_เขา_จะ_กลับ_ตัว_กลับ_ใจ_เสียใหม่’
๓๑ อับราฮัม_จึง_พูด_กับ_เขา_ว่า ‘ถ้า_พวก_เขา_ไม่_ฟัง_โมเสส และ_พวก_ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า ถึง_จะ_มี_คน_ที่_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย เขา_ก็_จะ_ไม่_ฟัง_อยู่_ดี’”