การ_หย่าร้าง
(มธ. 19:1-12)
๑๐
๑ แล้ว_พระ_เยซู_ก็_ไป_จาก_ที่_นั่น พระองค์_เข้า_ไป_ที่_แคว้น_ยูเดีย ที่_อยู่_อีก_ฝั่ง_หนึ่ง_ของ_แม่น้ำ_จอร์แดน มี_ชาว_บ้าน_มาก_มาย_มา_หา_พระองค์ พระองค์_ก็_สั่งสอน_เขา_เหมือน_เคย
๒ มี_ฟาริสี^ บางคน_มา_ทด_สอบ_พระองค์ โดย_ถาม_ว่า “มัน_ถูก_กฎ_หรือ_เปล่า_ที่_ผู้ชาย_จะ_หย่า_กับ_ภรรยา”
๓ พระองค์_ย้อน_ถาม_ว่า “แล้ว_โมเสส_สั่ง_ว่า_อย่าง_ไร_เกี่ยว_กับ_เรื่อง_นี้”
๔ พวก_เขา_ตอบ_ว่า “โมเสส_ยอม_ให้_ผู้ชาย_เขียน_ใบ_หย่า_ให้_กับ_ภรรยา แล้ว_ก็_หย่า_ได้”
๕ พระองค์_จึง_พูด_ว่า “ที่_โมเสส_เขียน_อย่าง_นั้น_ให้ ก็_เพราะ_จิต_ใจ_ของ_พวก_คุณ_มัน_ดื้อ_ด้าน
๖ แต่_อันที่_จริง ตั้ง_แต่_เริ่ม_สร้าง_โลก_มา_แล้ว ‘พระเจ้า_สร้าง_มนุษย์_ให้_เป็น_ชาย_และ_หญิง’
๗ ผู้ชาย_ถึง_ได้_แยก_จาก_พ่อ_แม่_ไป_อยู่_ร่วม_กัน_กับ_ภรรยา_ของ_เขา
๘ แล้ว_ทั้ง_สอง_ก็_กลาย_เป็น_คนๆ_เดียว_กัน พวก_เขา_ไม่_ใช่_สอง_คน_อีก_ต่อ_ไป_แต่_เป็น_คนๆ_เดียว_กัน
๙ ดัง_นั้น_สิ่ง_ที่_พระเจ้า_ได้_ผูกพัน_เข้า_ด้วย_กัน_แล้ว_ก็_อย่า_ให้_ใคร_มา_แยก_ออก_จาก_กัน_เลย”
๑๐ เมื่อ_พวก_เขา_อยู่_กัน_ตาม_ลำพัง_ใน_บ้าน พวก_ศิษย์_ก็_ถาม_พระ_เยซู_เกี่ยว_กับ_เรื่อง_นี้
๑๑ พระองค์_ตอบ_ว่า “ใคร_ก็_ตาม_ที่_หย่า_กับ_ภรรยา_แล้ว_ไป_แต่งงาน_ใหม่ ก็_ถือ_ว่า_มี_ชู้
๑๒ และ_ถ้า_หญิง_ที่_หย่า_กับ_สามี_แล้ว_ไป_แต่งงาน_ใหม่ ก็_ถือ_ว่า_นาง_มี_ชู้_เหมือน_กัน”
พระ_เยซู_ทรง_อวย_พร_เด็ก_เล็กๆ
(มธ. 19:13-15; ลก. 18:15-17)
๑๓ ผู้คน_ต่าง_พา_เด็ก_เล็กๆ_มา_ให้_พระองค์_แตะ_ต้อง_ตัว แต่_พวก_ศิษย์_ได้_ต่อว่า_พวก_เขา_ไป
๑๔ เมื่อ_พระองค์_เห็น_ก็_ไม่_พอใจ จึง_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “ปล่อย_ให้_พวก_เด็ก_เล็กๆ_เข้า_มา_หา_เรา อย่า_ห้าม_พวก_เขา เพราะ_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_เป็น_ของ_คน_ที่_เป็น_เหมือน_กับ_เด็ก_เล็กๆ_พวก_นี้
๑๕ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า ถ้า_คน_ไหน_ที่_ไม่_ยอม_รับ_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_เหมือน_กับ_ที่_เด็ก_เล็กๆ_พวก_นี้_ยอมรับ คน_นั้น_จะ_ไม่_ได้_เข้า_ใน_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_แน่ๆ”
๑๖ แล้ว_พระองค์_ก็_โอบ_เด็กๆ_ไว้_ใน_อ้อม_แขน_และ_วางมือ_อวย_พร_ให้_กับ_พวก_เขา
เศรษฐี_หนุ่ม
(มธ. 19:16-30; ลก. 18:18-30)
๑๗ ใน_ขณะ_ที่_พระองค์_เริ่ม_ออก_เดิน_ทาง_นั้น_ก็_มี_ชาย_หนุ่ม_คน_หนึ่ง_วิ่ง_เข้า_มา_คุก_เข่า_ลง_ต่อหน้า_พระองค์ แล้ว_ถาม_ว่า “อาจารย์_ผู้_ประเสริฐ ผม_จะ_ต้อง_ทำ_ยัง_ไง_ถึง_จะ_มี_ชีวิต_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป_ครับ”
๑๘ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “คุณ_เรียก_เรา_ว่า_ผู้_ประเสริฐ_ทำ_ไม ไม่_มี_ใคร_ประเสริฐ_หรอก นอก_จาก_พระเจ้า_เท่า_นั้น
๑๙ คุณ_ก็_รู้_กฎ_ปฏิบัติ_ดี_อยู่_แล้ว_นี่ ที่_ว่า_อย่า_ฆ่า_คน อย่า_มี_ชู้ อย่า_ขโมย อย่า_เป็น_พยาน_เท็จ อย่า_โกง และ_ให้_เคารพ_นับถือ_พ่อ_แม่”
๒๐ คน_หนุ่ม_คน_นั้น_ก็_ว่า “อาจารย์_ครับ ผม_รักษา_กฎ_ทุก_ข้อ_นี้_มา_ตั้ง_แต่_เด็ก_แล้ว_ครับ”
๒๑ พระ_เยซู_มอง_เขา_ด้วย_ความ_รัก_และ_พูด_ว่า “แต่_คุณ_ยัง_ขาด_อยู่_อีก_อย่าง_หนึ่ง คือ_ให้_ไป_ขาย_ทรัพย์_สมบัติ_ทุก_อย่าง_ที่_คุณ_มี_แล้ว_เอา_เงิน_ไป_แจก_จ่าย_ให้_กับ_คน_ยากจน และ_คุณ_ก็_จะ_มี_ทรัพย์_สมบัติ_อยู่_ใน_สวรรค์ แล้ว_มา_ติด_ตาม_เรา”
๒๒ เมื่อ_ได้_ยิน_พระ_เยซู_พูด_อย่าง_นี้ เขา_ก็_เดิน_จาก_ไป_ด้วย_ความ_เศร้า เพราะ_เขา_ร่ำรวย_มาก
๒๓ พระ_เยซู_มอง_ไป_รอบๆ_และ_พูด_กับ_พวก_ศิษย์_ว่า “มัน_ยาก_มาก_ที่_คน_รวย_จะ_ได้_เข้า_ไป_ใน_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า”
๒๔ พวก_ศิษย์_ต่าง_ก็_งง_ที่_ได้_ยิน_พระองค์_พูด_อย่าง_นั้น แต่_พระ_เยซู_พูด_ต่อว่า “ลูกๆ_เอ๋ย_รู้_ไหม_ว่า อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_นี่_เข้า_ยาก_จริงๆ
๒๕ จะ_ให้_อูฐ_ลอด_รูเข็ม ก็_ยัง_จะ_ง่าย_กว่า_ที่_จะ_ให้_คน_รวย_เข้า_ไป_ใน_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า”
๒๖ พวก_ศิษย์_ก็_ยิ่ง_งง_กัน_ไป_ใหญ่_และ_พูด_กัน_เอง_ว่า “ถ้า_อย่าง_นั้น_ใคร_จะ_ไป_รอด_ได้”
๒๗ พระ_เยซู_มอง_ดู_พวก_เขา_แล้ว_พูด_ว่า “สำหรับ_มนุษย์_ก็_เป็น_ไป_ไม่_ได้_เลย แต่_สำหรับ_พระเจ้า_ก็_เป็น_ไป_ได้ เพราะ_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_เป็น_ไป_ได้_สำหรับ_พระเจ้า”
๒๘ เปโตร_พูด_กับ_พระองค์_ว่า “ดู_สิ_ครับ พวก_เรา_ได้_สละ_ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_เพื่อ_มา_ติด_ตาม_อาจารย์”
๒๙ พระ_เยซู_พูด_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า คน_ที่_ได้_สละ_บ้าน_เรือน พี่_น้อง_ชาย_หญิง พ่อ_แม่ ลูกๆ_หรือ_ไร่_นา_เพื่อ_มา_ติด_ตาม_เรา_และ_ข่าว_ดี_ของ_เรา
๓๐ คนๆ_นั้น_จะ_ได้_รับ_ผล_ตอบแทน_คืน_เป็น_ร้อย_เท่า_ของ_สิ่ง_ที่_เขา_มี_ใน_โลก_นี้ ทั้ง_บ้าน_เรือน พี่_น้อง_ชาย_หญิง พ่อ_แม่ ลูกๆ_และ_ไร่_นา รวม_ถึง_ว่า_พวก_เขา_จะ_ต้อง_ถูก_กด_ขี่_ข่มเหง_ด้วย แต่_พวก_เขา_จะ_มี_ชีวิต_กับ_พระเจ้า_ตลอด_ไป_ใน_โลก_หน้าที่_จะ_มา_ถึง
๓๑ คน_ที่_เป็น_ใหญ่_เป็น_โต_ที่สุด_ใน_ตอน_นี้_จะ_กลาย_เป็น_คน_ที่_ต่ำต้อย_ที่สุด ส่วน_คน_ที่_ต่ำต้อย_ที่สุด_ใน_ตอน_นี้_จะ_ได้_กลาย_เป็น_ใหญ่_เป็น_โต_ที่สุด”
พระ_เยซู_พูด_ถึง_ความ_ตาย_
ของ_พระองค์_อีก_ครั้ง_หนึ่ง
๓๒ พวก_เขา_มุ่ง_หน้า_ไป_เมือง_เยรูซาเล็ม พระ_เยซู_เดิน_นำ_หน้า พวก_ศิษย์_ต่าง_ก็_แปลกใจ ส่วน_พวก_ที่_ติด_ตาม_มา_ก็_หวาดกลัว พระองค์_พา_ศิษย์_ทั้ง_สิบ_สอง_คน_ปลีก_ตัว_ออก_มา_ข้างๆ_และ_เริ่ม_เล่า_เรื่อง_ที่_จะ_เกิด_ขึ้น_กับ_พระองค์_ให้_พวก_เขา_ฟัง_อีก_ครั้ง
๓๓ พระองค์_บอก_ว่า “ฟัง_นะ พวก_เรา_กำลัง_จะ_ขึ้น_ไป_เมือง_เยรูซาเล็ม และ_บุตร_มนุษย์_จะ_ถูก_จับ_ส่ง_ตัว_ไป_ให้_พวก_ผู้นำ_นักบวช และ_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ พวก_เขา_จะ_ตัดสิน_ประหาร_ชีวิต_เขา และ_พวก_นั้น_จะ_จับ_เขา_ส่ง_ไป_ให้_กับ_คน_ที่_ไม่_ใช่_ชาว_ยิว
๓๔ แล้ว_พวก_นั้น_ก็_จะ_หัวเราะเยาะ ถ่ม_น้ำลาย_ใส่ เฆี่ยน_ตี และ_ใน_ที่_สุด_ก็_จะ_ฆ่า_เขา แต่_เขา_ก็_จะ_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย_ใน_วันที่_สาม”
คำขอ_ของ_ยากอบ_กับ_ยอห์น
๓๕ ยากอบ_และ_ยอห์น ลูก_ของ_เศเบดี_เข้า_มา_พูด_กับ_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์_ครับ ช่วย_พวก_เรา_สัก_เรื่อง_ได้_ไหม_ครับ”
๓๖ พระ_เยซู_ถาม_ว่า “จะ_ให้_ทำ_อะไร_ล่ะ”
๓๗ พวก_เขา_ตอบ_ว่า “พอ_อาจารย์_ได้_รับ_เกียรติ_ยศ_อัน_สูงส่ง_อย่าง_กษัตริย์_แล้ว ขอ_ให้_เรา_ได้_นั่ง_ข้าง_ขวา_อาจารย์_คน_หนึ่ง_และ_ข้าง_ซ้าย_อีก_คน_หนึ่ง_นะ_ครับ”
๓๘ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “พวก_คุณ_ไม่_รู้_หรอก_ว่า_กำลัง_ขอ_อะไร_อยู่ พวก_คุณ_จะ_ดื่ม_จาก_จอก_ที่_เรา_ต้อง_ดื่ม_นี้_ได้_หรือ ความ_ทรมาน_นี้_ที่_เรา_ต้อง_รับ คุณ_จะ_รับ_ได้_หรือ”
๓๙ พวก_เขา_ตอบ_ว่า “ได้_ครับ” พระ_เยซู_จึง_พูด_ว่า “จริงอยู่_ที่_คุณ_จะ_ดื่ม_จาก_จอก_ที่_เรา_จะ_ต้อง_ดื่ม และ_คุณ_จะ_ทน_ทุกข์_ทรมาน_แบบ_เดียว_กับ_ที่_เรา_จะ_ต้อง_ทน
๔๐ แต่_จะ_ให้_ใคร_นั่ง_ทาง_ขวา_หรือ_ทาง_ซ้าย_ของ_เรา_นั้น เรา_ไม่_ได้_เป็น_คน_เลือก พระเจ้า_จะ_เป็น_ผู้_เลือก_เอง”
๔๑ เมื่อ_ศิษย์_อีก_สิบ_คน_รู้_เรื่อง_นี้ ก็_โกรธ_ยากอบ_และ_ยอห์น
๔๒ พระ_เยซู_เลย_เรียก_พวก_เขา_เข้า_มา_หา_และ_พูด_ว่า “พวก_คุณ_ก็_รู้_ว่า_กษัตริย์_ของ_พวก_คน_ต่าง_ชาติ_ทำ_ตัว_เป็น_เจ้า_เป็น_นาย_เหนือ_ประชาชน และ_พวก_ข้าราชการ_ระดับ_สูง_ก็_ชอบ_ใช้_อำนาจ_ต่อ_ประชาชน
๔๓ แต่_ใน_พวก_คุณ_มัน_จะ_ไม่_เป็น_อย่าง_นั้น คน_ไหน_ที่_อยาก_จะ_เป็น_ใหญ่ ก็_ให้_เขา_เป็น_ผู้_รับใช้_พวก_คุณ
๔๔ และ_คน_ไหน_อยาก_เป็น_คน_สำคัญ_ที่สุด ก็_ให้_เขา_เป็น_ทาส_รับใช้_ทุก_คน
๔๕ เพราะ_แม้แต่_บุตร_มนุษย์ ก็_ยัง_ไม่_ได้_มา_เพื่อ_จะ_ให้_คน_อื่น_รับใช้ แต่_มา_เพื่อ_จะ_รับใช้_คน_อื่น และ_ยอม_สละ_ชีวิต_เพื่อ_ปลด_ปล่อย_ให้_คน_มาก_มาย_เป็น_อิสระ”
พระ_เยซู_รักษา_บารทิเมอัส
(มธ. 20:29-34; ลก. 18:35-43)
๔๖ พระ_เยซู_และ_พวก_ศิษย์_เดิน_ทาง_มา_ถึง_เมือง_เยริโค และ_ใน_ระหว่าง_ที่_พระองค์_และ_พวก_ศิษย์_กำลัง_เดิน_ทาง_ออก_จาก_เมือง_เยริโค_พร้อม_กับ_ชาว_บ้าน_นั้น ก็_มี_คน_ตา_บอด_คน_หนึ่ง_ชื่อ_บารทิเมอัส_ซึ่ง_เป็น_ลูก_ของ_ทิเมอัส นั่ง_ขอ_ทาน_อยู่_ริม_ถนน
๔๗ เมื่อ_เขา_รู้_ว่า_เป็น_พระ_เยซู_ชาว_นาซาเร็ธ เขา_ก็_ร้อง_ตะโกน_ว่า “เยซู บุตร_ดาวิด สงสาร_ผม_ด้วย_ครับ”
๔๘ หลาย_คน_ตวาด_ให้_เขา_เงียบ แต่_เขา_ยิ่ง_ตะโกน_ดัง_ขึ้น “เยซู_บุตร_ดาวิด_สงสาร_ผม_ด้วย_ครับ”
๔๙ พระ_เยซู_จึง_หยุด และ_พูด_ว่า “เรียก_เขา_มา_สิ” พวก_เขา_ก็_เลย_เรียก_คน_ตาบอด_นั้น และ_บอก_เขา_ว่า “ดีใจ_ได้_แล้ว ลุก_ขึ้น_สิ อาจารย์_เรียก_แก_ไป_หา_แล้ว”
๕๐ คน_ตาบอด_นั้น_ก็_โยน_เสื้อคลุม_ทิ้ง_ไป_ข้างๆ_แล้ว_กระโดด_ลุก_ขึ้น_มา_หา_พระ_เยซู
๕๑ พระองค์_ถาม_เขา_ว่า “อยาก_ให้_เรา_ช่วย_อะไร” คน_ตาบอด_ตอบ_ว่า “ผม_อยาก_มอง_เห็น_ครับ_อาจารย์”
๕๒ พระ_เยซู_จึง_พูด_ว่า “ไป_เถอะ ความ_เชื่อ_ของ_คุณ_ทำ_ให้_คุณ_หาย_แล้ว” เขา_ก็_มอง_เห็น_ทัน_ที และ_ติด_ตาม_พระองค์_ไป