๙
๑ แล้ว_พระองค์_พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า มี_บางคน_ใน_ที่_นี้_จะ_ยัง_ไม่_ตาย จน_กว่า_จะ_ได้_เห็น_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า_มา_พร้อม_กับ_ฤทธิ์_เดช_เสีย_ก่อน”
พระ_เยซู_อยู่_กับ_โมเสส และ_เอลียาห์
(มธ. 17:1-13; ลก. 9:28-36)
๒ หก_วัน_ต่อมา_พระ_เยซู_ได้_พา_เปโตร ยากอบ และ_ยอห์น ขึ้น_ไป_บน_ภูเขา_สูง_กัน แล้ว_ลักษณะ_ของ_พระ_เยซู_ก็_เปลี่ยน_ไป_ต่อ_หน้า_พวก_เขา
๓ เสื้อผ้า_ของ_พระองค์_กลาย_เป็น_สีขาว_เปล่ง_ประกาย_แวววับ ขาว_กว่า_ที่_คน_ฟอก_ผ้า_ใน_โลก_นี้_จะ_ฟอก_ให้_ขาว_ขนาด_นี้_ได้
๔ แล้ว_พวก_เขา_ก็_เห็น_เอลียาห์_กับ_โมเสส กำลัง_คุย_อยู่_กับ_พระ_เยซู
๕ เปโตร_บอก_พระ_เยซู_ว่า “อาจารย์_ครับ ดี_มาก_เลย_ที่_พวก_เรา_อยู่_ที่_นี่ พวก_เรา_จะ_ได้_สร้าง_เพิง ขึ้น_มา_สาม_หลัง ให้_อาจารย์_หลัง_หนึ่ง ให้_โมเสส_หลัง_หนึ่ง และ_ให้_เอลียาห์_อีก_หลัง_หนึ่ง”
๖ (เปโตร_ไม่_รู้_ว่า_จะ_พูด_อะไร_ดี เพราะ_พวก_เขา_กำลัง_ตกใจ_กลัว_มาก)
๗ จาก_นั้น_ก็_มี_เมฆ_ลอย_มา_ปกคลุม_พวก_เขา_ไว้ และ_มี_เสียง_พูด_ก้อง_ออก_มา_จาก_เมฆ_ว่า “นี่_คือ_ลูก_รัก_ของ_เรา ให้_เชื่อ_ฟัง_เขา”
๘ พวก_เขา_ก็_หัน_ไป_ดู_รอบๆ_แต่_ไม่_เห็น_ใคร_เลย_นอก_จาก_พระ_เยซู
๙ ขณะ_ที่_เดิน_ลง_มา_จาก_ภูเขา พระ_เยซู_สั่ง_ห้าม_พวก_เขา_ไม่_ให้_เล่า_เรื่อง_ที่_เห็น_นี้_ให้_ใคร_ฟัง จน_กว่า_บุตร_มนุษย์_จะ_ฟื้น_ขึ้น_มา_จาก_ความ_ตาย
๑๐ พวก_เขา_ก็_ทำ_ตาม_ที่_พระ_เยซู_สั่ง แต่_ก็_ถาม_กัน_เอง_ว่า_ที่_พระองค์_พูด_ว่า “ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย” หมายถึง_อะไร
๑๑ พวก_เขา_ถาม_พระองค์_ว่า “ทำ_ไม_พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_ถึง_บอก_ว่า เอลียาห์_ต้อง_มา_ก่อน”
๑๒ พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “ถูก_แล้ว เอลียาห์_ต้อง_มา_ก่อน เพื่อ_มา_เตรียม_ทุก_อย่าง_ให้_เรียบร้อย แต่_ทำ_ไม_ถึง_ได้_มี_คำ_เขียน_ว่า บุตร_มนุษย์_จะ_ต้อง_ทน_ทุกข์_ทรมาน_อย่าง_แสน_สาหัส_และ_ถูก_ทำ_ให้_อับอาย_ขายหน้า
๑๓ เรา_จะ_บอก_ให้_รู้_ว่า เอลียาห์_ก็_ได้_มา_แล้ว และ_พวก_เขา_ก็_ทำ_กับ_เอลียาห์_ตาม_ใจ_ชอบ_ของ_พวก_เขา เหมือน_กับ_ที่_เขียน_ไว้_ใน_พระคัมภีร์”
พระ_เยซู_รักษา_เด็ก_ที่_มี_ผี_ชั่ว_สิง_อยู่
(มธ. 17:14-20; ลก. 9:37-43)
๑๔ เมื่อ_พวก_เขา_ลง_มา_ถึง_ที่ๆ_พวก_ศิษย์_คน_อื่นๆ_อยู่ ก็_เห็น_ฝูงชน_จำนวน_มาก_รุม_ล้อม_พวก_ศิษย์_เหล่า_นั้น พวก_ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ_กำลัง_เถียง_กับ_ศิษย์_พวก_นั้น_อยู่
๑๕ เมื่อ_ฝูงชน_เห็น_พระ_เยซู ก็_รู้สึก_แปลกใจ_มาก แล้ว_พา_กัน_วิ่ง_มา_ต้อนรับ_พระองค์
๑๖ พระ_เยซู_ถาม_ว่า “กำลัง_เถียง_กัน_เรื่อง_อะไร”
๑๗ ชาย_คน_หนึ่ง_ใน_ฝูงชน_ตอบ_ว่า “อาจารย์_ครับ ผม_พา_ลูกชาย_มาหา_ท่าน เขา_ถูก_ผี_ชั่ว_สิง_ทำ_ให้_พูด_ไม่_ได้
๑๘ ทุก_ครั้ง_ที่_มัน_แผลงฤทธิ์_ออก_มา_เด็ก_จะ_ล้ม_ลง น้ำลาย_ฟูม_ปาก กัด_ฟัน_แน่น ตัว_แข็ง_ทื่อ_ไป_หมด ผม_ขอ_ให้_พวก_ศิษย์_ของ_ท่าน_ขับ_ผี_ชั่ว_ออก_ให้ แต่_พวก_เขา_ก็_ทำ_ไม่_ได้”
๑๙ แล้ว_พระ_เยซู_พูด_ว่า “พวก_ขาด_ความ_เชื่อ เรา_จะ_ต้อง_อยู่_กับ_พวก_คุณ_ไป_อีก_นาน_แค่_ไหน เรา_จะ_ต้อง_อดทน_กับ_พวก_คุณ_ไป_ถึง_ไหน พา_เด็ก_นั้น_มา_นี่_ซิ”
๒๐ พวก_เขา_ก็_พา_เด็ก_มา เมื่อ_ผี_ชั่ว_ใน_เด็ก_เห็น_พระ_เยซู มัน_ก็_ทำ_ให้_เด็ก_ชัก_กระ_ตุก_อย่าง_แรง ล้ม_ลง_กลิ้ง_ไป_กลิ้ง_มา_บน_พื้น น้ำลาย_ฟูม_ปาก
๒๑ พระ_เยซู_ก็_ถาม_พ่อ_ของ_เด็ก_ว่า “เป็น_อย่าง_นี้_มา_นาน_แล้ว_หรือ_ยัง” พ่อ_เด็ก_ตอบ_ว่า “เป็น_ตั้ง_แต่_เล็กๆ_เลย_ครับ
๒๒ ไอ้_ผี_ชั่ว_จะ_ฆ่า_เขา_หลาย_ครั้ง_แล้ว ทำ_ให้_ตก_ลง_ไป_ใน_ไฟ_บ้าง หรือ_ตก_น้ำ_บ้าง ถ้า_อาจารย์_ช่วย_ได้_ก็_โปรด_สงสาร_ช่วย_พวก_เรา_ด้วย_เถิด”
๒๓ พระ_เยซู_จึง_ตอบ_ว่า “ทำ_ไม_ถึง_พูด_ว่า ‘ถ้า_อาจารย์_ช่วย_ได้’ ทุก_สิ่ง_ทุก_อย่าง_เป็น_ไป_ได้_สำหรับ_คน_ที่_เชื่อ”
๒๔ พ่อ_ของ_เด็ก_จึง_รีบ_ร้อง_บอก_ทัน_ที_ว่า “ผม_เชื่อ_ครับ ช่วย_ทำ_ให้_ผม_เชื่อ_มาก_ขึ้น_ด้วย_ครับ”
๒๕ เมื่อ_พระองค์_เห็น_ว่า_คน_เริ่ม_มา_มุง_ดู_มาก_ขึ้น พระองค์_ตวาด_ผี_ชั่ว_ว่า “ไอ้_ผี_ชั่ว_ที่_ทำ ให้_คน_หูหนวก_และ_เป็น_ใบ้ เรา_สั่ง_ให้_แก_ออก_มา_จาก_เด็ก_คน_นั้น และ_อย่า_ได้_เข้า_สิง_เขา_อีก_เป็น_อัน_ขาด”
๒๖ ผี_ชั่ว_ก็_กรีด_ร้อง_เสียง_ดัง มัน_ทำ_ให้_เด็ก_ชัก_กระ_ตุก_อย่าง_แรง แล้ว_ออก_จาก_ร่าง_เด็ก_ไป เด็ก_นั้น_ก็_แน่_นิ่ง_เหมือน_ตาย_แล้ว มี_เสียง_บ่น_กัน_พึมพำ_ว่า “เขา_ตาย_แล้ว”
๒๗ แต่_พระ_เยซู_จับ_มือ_ของ_เด็ก_และ_พยุง_เขา_ขึ้น_มา เด็ก_ก็_ลุก_ขึ้น_ยืน
๒๘ เมื่อ_พระ_เยซู_เข้า_ไป_ใน_บ้าน พวก_ศิษย์_มา_ถาม_พระองค์_ส่วน_ตัว_ว่า “อาจารย์ ทำ_ไม_พวก_เรา_ถึง_ไล่_ผี_ชั่ว_ตัว_นั้น_ไม่_ได้_ล่ะ_ครับ”
๒๙ พระองค์_บอก_ว่า “มี_ทาง_เดียว_ที่_จะ_ไล่_ผี_ชั่ว_ชนิด_นี้_ออก_ได้ คือ_การ_อธิษฐาน”
พระ_เยซู_พูด_ถึง_เรื่อง_ความ_ตายของ_พระองค์_อีก
(มธ. 17:22-23; ลก. 9:43-45)
๓๐ พระ_เยซู_และ_พวก_ศิษย์_ก็_เดิน_ทาง_ต่อ_โดย_ผ่าน_แคว้น_กาลิลี พระ_เยซู_ไม่_อยาก_ให้_ใคร_รู้_ว่า_พระองค์_อยู่_ที่_ไหน เพราะ_กำลัง_สอน_พวก_ศิษย์_อยู่ พระองค์_บอก_เขา_ว่า
๓๑ “บุตร_มนุษย์_จะ_ต้อง_ถูก_จับ_ส่ง_ไป_อยู่_ใน_มือ_ของ_มนุษย์ และ_เขา_จะ_ถูก_ฆ่า และ_หลัง_จาก_นั้น_สาม_วัน_เขา_จะ_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย”
๓๒ พวก_ศิษย์_ไม่_เข้า_ใจ_ว่า_พระองค์_กำลัง_พูด_ถึง_เรื่อง_อะไร แต่_ไม่_มี_ใคร_กล้า_ถาม
ใคร_เป็น_ใหญ่_ที่สุด
(มธ. 18:1-5; ลก. 9:46-48)
๓๓ เมื่อ_พวก_เขา_มา_ถึง_เมือง_คาเปอรนาอุม ขณะ_ที่_อยู่_ใน_บ้าน พระองค์_ถาม_พวก_ศิษย์_ว่า “ใน_ระหว่าง_ทาง_พวก_คุณ_เถียง_กัน_เรื่อง_อะไร”
๓๔ ทุก_คน_เงียบ_หมด เพราะ_ใน_ระหว่าง_ทาง_นั้น_พวก_เขา_เถียง_กัน_เรื่อง_ที่_ว่า_ใคร_จะ_ได้_เป็น_ใหญ่_ที่สุด
๓๕ พระองค์_จึง_นั่ง_ลง_เรียก_ศิษย์_ทั้ง_สิบ_สอง_คน_เข้า_มา แล้ว_พูด_ว่า “ถ้า_ใคร_อยาก_จะ_เป็น_ใหญ่ เขา_จะ_ต้อง_เป็น_คน_ที่_ต่ำต้อย_ที่สุด_และ_ยอมรับ_ใช้_ทุก_คน”
๓๖ พระองค์_เอา_เด็ก_เล็กๆ_คน_หนึ่งมา_ยืน_อยู่_ข้าง_หน้า_พวก_เขา พระองค์_โอบ_เด็ก_นั้น_ไว้ แล้ว_สอน_ว่า
๓๗ “คน_ที่_ต้อนรับ_เด็ก_เล็กๆ_อย่าง_นี้_เพราะ_เห็นแก่_เรา ก็_เท่า_กับ_คน_นั้น_ได้_ต้อนรับ_เรา_ด้วย และ_คน_ที่_ต้อนรับ_เรา_ก็_ไม่_ได้_ต้อนรับ_แต่_เรา_เท่า_นั้น แต่_ยัง_ได้_ต้อนรับ_ผู้ที่_ส่ง_เรา_มา_ด้วย”
คน_ที่_ไม่_ได้_ต่อ_ต้าน_พระ_เยซู_
ก็_เป็น_พวก_พระองค์
(ลก. 9:49-50)
๓๘ ยอห์น_เล่า_ให้_พระ_เยซู_ฟัง_ว่า “อาจารย์_ครับ พวก_ผม_เห็น_ชาย_คน_หนึ่ง_ขับ_ผี_ร้าย_ออก โดย_อ้าง_ชื่อ_ของ_อาจารย์ พวก_ผม_ก็_เลย_พยายาม_ห้าม_เขา เพราะ_เขา_ไม่_ใช่_พวก_เดียว_กับ_เรา”
๓๙ แต่_พระ_เยซู_บอก_ว่า “อย่า_ไป_ห้าม_เขา_เลย เพราะ_ไม่_มี_ใคร_ที่_อ้าง_ชื่อ_เรา_ทำ_สิ่ง_อัศจรรย์ แล้ว_อีก_ประเดี๋ยว_หนึ่ง_ก็_มา_ใส่ร้าย_เรา
๔๐ คน_ที่_ไม่_ได้_ต่อ_ต้าน_เรา_ก็_เป็น_พวก_เรา
๔๑ ใคร_ก็_ตาม_ที่_ให้_น้ำ_พวก_คุณ_ดื่ม_เพราะ_พวก_คุณ_เป็น_คน_ของ_พระคริสต์ เรา_รับรอง_ว่า เขา_จะ_ได้_รับ_รางวัล_ตอบแทน_อย่าง_แน่_นอน
โทษ_สำหรับ_ผู้ที่_ทำ_ให้_คน_อื่น_ทำ_บาป
(มธ. 18:6-9; ลก. 17:1-2)
๔๒ ระหว่าง_การ_ทำ_ให้_คน_ที่_ต่ำต้อย_คน_หนึ่ง_ใน_พวก_นี้_ที่_ไว้วางใจ_ใน_เรา หลง_ไป_ทำ_บาป กับ_การ_ถูก_ถ่วง_น้ำ_โดย_มี_หิน_โม่_แป้ง_แขวน_คอ_ไว้ อย่าง_หลัง_นี้_ก็_ยัง_จะ_ดี_กว่า
๔๓ ถ้า_มือ_ข้าง_หนึ่ง_ของ_คุณ_ทำ_ให้_คุณ_ทำ_บาป ตัด_มัน_ทิ้ง_ซะ เพราะ_มือ_ด้วน_ข้าง_หนึ่ง_แล้ว_มี_ชีวิต_อยู่_กับ_พระเจ้า_ก็ดี_กว่า_มี_มือ_ครบ_ทั้ง_สอง_ข้าง_แต่_ต้อง_ตก_นรก_ใน_ไฟ_ที่_ไม่_มี_วัน_ดับ
๔๔
๔๕ ถ้า_ขา_ข้าง_หนึ่ง_ของ_คุณ_ทำ_ให้_คุณ_ทำ_บาป ก็_ตัด_มัน_ทิ้ง_ซะ เพราะ_ขา_ข้าง_หนึ่ง_ด้วน_แล้ว_มี_ชีวิต_อยู่_กับ_พระเจ้า ก็_ยัง_ดี_กว่า_มี_ขา_ครบ_ทั้ง_สอง_ข้าง_แต่_ต้อง_ถูก_โยน_ลง_ไป_ใน_นรก
๔๖
๔๗ ถ้า_ตา_ของ_คุณ_ทำ_ให้_คุณ_ทำ_บาป_ก็_ควัก_ทิ้ง_ซะ เพราะ_เหลือ_ตา_ข้าง_เดียว_แล้ว_ได้_เข้า_ไป_อยู่_ใน_อาณา_จักร_ของ_พระเจ้า ก็_ยัง_ดี_กว่า_มี_ตา_สอง_ข้าง_แล้ว_ถูก_โยน_ลงไป_ใน_นรก
๔๘ ที่_เต็ม_ไป_ด้วย_ตัว_หนอน_ที่_ไม่_มี_วัน_ตาย_และ_ไฟ_ที่_ไม่_มี_วัน_ดับ
๔๙ เพราะ_ไฟ_จะ_ตกลง_มา_บน_ตัว_ทุก_คน_เหมือน_กับ_เกลือ_ที่_โรย_ลง_บน_อาหาร”
๕๐ “เกลือ_นั้น_ดี แต่_ถ้า_เกลือ_หมด_รส_เค็ม_แล้ว_พวก_คุณ_จะ_ทำ_ให้_มัน_กลับ_มา_เค็ม_อีก_ได้_อย่าง_ไร ขอ_ให้_พวก_คุณ_มี_เกลือ อยู่_ใน_ตัว คือ_อยู่_ด้วย_กัน_อย่าง_สงบ_สุข”