พระ_เยซู_ถูก_นำ_ตัว_ไป_ให้_ปีลาต_เจ้าเมือง
(มก. 15:1; ลก. 23:1-2; ยน. 18:28-32)
๒๗
๑ ตอน_เช้ามืด พวก_หัวหน้า_นักบวช_และ_ผู้_อาวุโส_ทั้ง_หมด_ได้_ตัดสิน_กัน_ว่า พระ_เยซู_สมควร_ตาย
๒ พวก_เขา_มัด_พระองค์ แล้ว_นำ_ตัว_ไป_มอบ_ให้_กับ_ปีลาต_เจ้าเมือง
ยูดาส_ฆ่า_ตัว_ตาย
(กจ. 1:18-19)
๓ เมื่อ_ยูดาส_คน_ที่_หักหลัง_พระ_เยซู_เห็น_ว่า_พระองค์_ถูก_ตัดสิน_ลงโทษ_ถึง_ตาย ก็_รู้สึก_เสียใจ_มาก เขา_จึง_คืน_เงิน_สาม_สิบ_เหรียญ_ให้_กับ_หัวหน้า_นักบวช และพวก_ผู้นำ_อาวุโส
๔ ยูดาส_คร่ำ_ครวญ_ว่า “ผม_ทำ_บาป_ไป_แล้ว ที่_หัก_หลัง_คน_ที่_บริสุทธิ์” พวก_หัวหน้า_นักบวช_และพวก_ผู้นำ_อาวุโส_ตอบ_ว่า “แล้ว_มัน_เกี่ยว_อะ_ไร_กับ_เรา_ด้วย นั่น_มัน_เรื่อง_ของ_แก”
๕ ยูดาส_โยน_เงิน_ทิ้ง_ใน_วิหาร และ_เดิน_ออก_ไป_ผูก_คอ_ตาย
๖ พวก_หัวหน้า_นักบวช_เก็บ_เงิน_นั้น_ขึ้น_มา และ_พูด_ว่า “มัน_ผิด_กฎ ที่_จะ_เอา_เงิน_แบบ_นี้_เก็บ_รวม_กับ_เงิน_ของ_วิหาร เพราะ_เป็น_เงิน_เปื้อน_เลือด”
๗ พวก_เขา_ตัดสิน_ใจ_เอา_เงิน_นี้_ไป_ซื้อ_ที่_นา_ของ_ช่าง_ปั้น_หม้อ เพื่อ_เอา_ไว้_เป็น_ที่_ฝังศพ_คน_ต่าง_บ้าน_ต่าง_เมือง
๘ ที่_ตรง_นั้น_ถูก_เรียกว่า “ทุ่ง_เลือด” มา_จน_ถึง_ทุก_วันนี้
๙ เรื่อง_นี้_ก็_เป็น_ไป_ตาม_ที่_เยเรมียาห์ ผู้_พูด_แทน_พระเจ้า^ ได้_พูด_ไว้_ว่า
“พวก_เขา_เอา_เงิน_สาม_สิบ_เหรียญ ซึ่ง_เป็น_ราคา_ค่า_ตัว_ของ_พระองค์_ที่_คน_อิสราเอล_ตั้ง_ขึ้น
๑๐ ไป_ซื้อ_ที่_นา_ของ_ช่าง_ปั้น_หม้อ ตาม_ที่_องค์_เจ้า_ชีวิต_ได้_สั่ง_ผม_ไว้”
ปีลาต เจ้าเมือง_สอบสวน_พระ_เยซู
(มก. 15:2-5; ลก. 23:3-5; ยน. 18:33-38)
๑๑ เขา_ได้_นำ_พระ_เยซู_ไป_ยืน_อยู่_ต่อหน้า_เจ้าเมือง_ปีลาต เจ้าเมือง_ได้_ถาม_พระองค์_ว่า “แก_เป็น_กษัตริย์_ของ_ชาว_ยิว_หรือ” พระ_เยซู_ตอบ_ว่า “ใช่ อย่าง_ที่_ท่าน_ว่า”
๑๒ แต่_เมื่อ_พวก_หัวหน้า_นักบวช_และพวก_ผู้นำ_อาวุโส_กล่าว_หา_พระองค์ พระองค์_ก็_ไม่_ได้_ตอบ_อะไร
๑๓ แล้ว_ปีลาต_จึง_ถาม_พระองค์_ว่า “เจ้า_ไม่_ได้_ยิน_ข้อ_กล่าว_หา_มาก_มาย_ที่_เขา_ว่า_เจ้า_หรือ”
๑๔ แต่_พระองค์_ไม่_ตอบ_ปีลาต_สัก_คำ ทำ_ให้_ปีลาต_แปลก_ใจ_มาก
ปีลาต_พยายาม_จะ_ปล่อย_ตัว_พระ_เยซู_
แต่_ไม่_สำเร็จ
(มก. 15:6-15; ลก. 23:13-25; ยน. 18:39-19:16)
๑๕ ใน_ช่วง_เทศกาล_วัน_ปลด_ปล่อย^ เป็น_ประเพณี_ของ_เจ้าเมือง_ที่_จะ_ให้_ประชาชน_เลือก_ปล่อย_นักโทษ_หนึ่ง_คน
๑๖ ตอน_นั้น_มี_นักโทษ_อื้อฉาว_คน_หนึ่ง_ชื่อ_บารับบัส^
๑๗ เมื่อ_ประชาชน_มา_ชุมนุม_กัน_แล้ว ปีลาต ถาม_พวก_เขา_ว่า “อยาก_ให้_เรา_ปล่อย_ใคร บารับบัส หรือ_เยซู ที่_เรียก_กัน_ว่า_พระคริสต์^”
๑๘ ปีลาต รู้_ดี_ว่า_ที่_พวก_หัวหน้า_นักบวช_และ_พวก_ผู้นำ_อาวุโส_จับ_พระ_เยซู_ส่ง_มา_ให้_กับ_เขา_นั้น_มัน_เกิด_จาก_ความ_อิจฉา
๑๙ ขณะ_ที่_ปีลาต_นั่ง_อยู่_บน_บัลลังก์_ตัดสิน_คดี ภรรยา_ของ_เขา_ได้_ส่ง_ข้อ_ความ_มา_ให้_เขา_ว่า “อย่า_ไป_ยุ่ง_กับ_ผู้ชาย_ที่_บริสุทธิ์_คน_นี้_เลย เพราะ_เมื่อ_คืน_ฉัน_ฝัน_ร้าย_ถึง_เขา ทำ_ให้_ฉัน_กลุ้ม_ทั้ง_วัน”
๒๐ แต่_พวก_หัวหน้า_นักบวช_และพวก_ผู้นำ_อาวุโส_ได้_ยุยง_ประชาชน_ให้_ขอ_ปีลาต_ปล่อย_บารับบัส และ_ให้_ฆ่า_พระ_เยซู
๒๑ เจ้าเมือง_ถาม_ประชาชน_ว่า “จะ_ให้_ปล่อย_ใคร_ดี_ระหว่าง_สอง_คน_นี้” ประชาชน_ตะโกน_ว่า “บารับบัส”
๒๒ ปีลาต_ถาม_ว่า “แล้ว_จะ_ให้_ทำ_อะไร_กับ_เยซู ที่_คน_เรียก_กัน_ว่า_พระ_คริสต์” พวก_เขา_ทุก_คน_ก็_ตะโกน_ว่า “ตรึง_มัน_ซะ”
๒๓ ปีลาต_ถาม_ว่า “ทำ_ไม เขา_ทำ_ผิด_อะไร_หรือ” แต่_ประชาชน_กลับ_ยิ่ง_ตะโกน_ดัง_ขึ้น_ว่า “ตรึง_มัน_ซะ”
๒๔ เมื่อ_ปีลาต_เห็น_ว่า_เขา_ทำ_อะไร_ไม่_ได้_มาก_กว่า_นี้ และ_เริ่ม_เกิด_ความ_วุ่นวาย_ขึ้น_แล้ว เขา_จึง_เอา_น้ำ_มา_ล้าง_มือ^ ต่อหน้า_ประชาชน และ_พูด_ว่า “เรา_ไม่_เกี่ยว_กับ_การ_ตาย_ของ_ชาย_คน_นี้ พวก_คุณ_รับผิดชอบ_กัน_เอา_เอง_ก็_แล้ว_กัน”
๒๕ ประชาชน_ทั้ง_หมด_บอก_ว่า “พวก_เรา_และ_ลูกๆ_ของ_เรา จะ_รับผิดชอบ_ต่อ_การ_ตาย_ของ_เขา_เอง”
๒๖ ปีลาต_ก็_เลย_ปล่อย_บารับบัส_ให้_พวก_เขา จาก_นั้น_เขา_สั่ง_ให้_เฆี่ยน_ตี_พระ_เยซู และ_ส่ง_ตัว_พระ_องค์_ไป_ให้_กับ_ทหาร_เพื่อ_เอา_ไป_ตรึง_ที่_ไม้_กางเขน
ทหาร_ของ_ปีลาต_ล้อเลียน_พระ_เยซู
(มก. 15:16-20; ยน. 19:2-3)
๒๗ ทหาร_ของ_ปีลาต_นำ_ตัว_พระ_เยซู_เข้า_ไป_ที่_ศูนย์_บัญชาการ_ใหญ่_ของ_พวก_เขา แล้ว_ให้_ทหาร_ทั้ง_กอง_เข้า_มา_รายล้อม_พระองค์_ไว้
๒๘ พวก_เขา_ถอด_เสื้อผ้า_ของ_พระองค์ แล้ว_เอา_ชุด_สี_แดง_มา_ใส่_ให้_แทน
๒๙ พวก_เขา_เอา_กิ่ง_หนาม_มา_สาน_เป็น_มงกุฎ_สวม_หัว_ของ_พระองค์ และ_ให้_ถือ_กิ่ง_อ้อ_ไว้_ใน_มือ_ขวา จาก_นั้น_พวก_เขา_ก็_แกล้ง_ทำ_เป็น_คุก_เข่า_ลง_ต่อ_หน้า_พระองค์ ล้อเลียน_พระองค์_ว่า “กษัตริย์_ของ_ชาว_ยิว จงเจริญ”
๓๐ แล้ว_ก็_ถ่ม_น้ำลาย_รด_พระองค์ เอา_กิ่ง_อ้อ_มา_ตี_หัว_พระองค์
๓๑ เมื่อ_ล้อ_เลียน_จน_พอใจ_แล้ว พวก_เขา_ก็_ถอด_ชุด_สี_แดง ใส่_เสื้อผ้า_ชุด_เดิม_ให้ และ_นำ_ตัว_พระ_องค์_ไป_ตรึง_ที่_ไม้_กางเขน
พระ_เยซู_ตาย_บน_ไม้_กางเขน
(มก. 15:21-32; ลก. 23:26-43; ยน. 19:17-27)
๓๒ ขณะ_ที่_พวก_เขา_กำลัง_เดิน_ออก_มา ก็_พบ_ชาย_คน_หนึ่ง_มา_จาก_ไซรีน_ชื่อ_ซีโมน พวก_เขา_จึง_ได้_บังคับ_ให้_ซีโมน_แบก_ไม้_กางเขน_แทน_พระ_เยซู
๓๓ เมื่อ_มา_ถึง_สถานที่_ที่_เรียกว่า “กลโกธา” ซึ่ง_หมายถึง “เนิน_หัว_กระ_โหลก”
๓๔ พวก_เขา_เอา_เหล้า_องุ่น_ผสม_กับ_ของ_ขม_มา_ให้_พระองค์ แต่_เมื่อ_พระองค์_ชิม_แล้ว_ก็_ไม่_ยอม_ดื่ม
๓๕ หลัง_จาก_พวก_เขา_จับ_พระองค์_ตรึง_บน_ไม้_กางเขน_แล้ว ก็_เอา_เสื้อผ้า_ของ_พระองค์_มา_จับ_สลาก_แบ่ง_กัน
๓๖ แล้ว_พวก_เขา_ก็_นั่ง_เฝ้า_พระองค์_อยู่_ที่_นั่น
๓๗ เขา_เขียน_คำ_กล่าว_หา_ติด_ไว้_เหนือ_หัว_พระองค์_ว่า “นี่_คือ_เยซู กษัตริย์_ของ_ชาว_ยิว”
๓๘ มี_โจร_สอง_คน_ถูก_ตรึง_กางเขน_พร้อม_กับ_พระ_เยซู ทาง_ขวา_คน_หนึ่ง_และ_ทาง_ซ้าย_คน_หนึ่ง
๓๙ คน_ที่_เดิน_ผ่าน_ไป_มา_ต่าง_ส่าย_หัว และ_พูด_เยาะเย้ย_ว่า
๔๐ “อ้าว_ไหน_บอก_ว่า_จะ_ทำลาย วิหาร^ แล้ว_สร้าง_มัน_ขึ้น_มา_ใหม่_ภาย_ใน_สาม_วัน_ไง ถ้า_แก_เป็น_ลูก_ของ_พระเจ้า_จริง_ก็_ให้_ช่วย_ชีวิต_ตัวเอง แล้ว_ลง_มา_จาก_ไม้_กางเขน_สิ”
๔๑ นอก_จากนี้_พวก_หัวหน้า_นักบวช ครู_สอน_กฎ_ปฏิบัติ และพวก_ผู้นำ_อาวุโส ต่าง_ก็_พา_กัน_พูด_เยาะเย้ย_พระองค์_ว่า
๔๒ “มัน_ช่วย_คน_อื่น_ให้_รอด_ได้ แต่_ช่วย_ตัวเอง_ไม่_ได้ ถ้า_มัน_เป็น_กษัตริย์_ของ_อิสราเอล_จริง ให้_มัน_ลง_มา_จาก_ไม้_กางเขน_เดี๋ยว_นี้ แล้ว_เรา_จะ_เชื่อ
๔๓ มัน_ไว้ใจ_พระเจ้า ถ้า_พระเจ้า_ต้อง_การ_ตัว_มัน ก็_ขอ_ให้_พระเจ้า_ช่วย_ชีวิต_มัน_เดี๋ยว_นี้ เพราะ_มัน_พูด_ว่า ‘เรา_เป็น_ลูก_ของ_พระเจ้า’”
๔๔ โจร_สอง_คน_ที่_ถูก_ตรึง_ไม้_กางเขน_กับ_พระองค์_ก็_พูดจา_ดูถูก_พระองค์_เหมือน_กัน
พระ_เยซู_ตาย
(มก. 15:33-41; ลก. 23:44-49; ยน. 19:28-30)
๔๕ ตั้ง_แต่_เที่ยง_วัน มี_แต่_ความ_มืด_มิด_ปกคลุม_ไป_ทั่ว_ทั้ง_แผ่นดิน_จน_ถึง_บ่าย_สาม_โมง
๔๖ ประมาณ_บ่าย_สาม_โมง พระ_เยซู_ร้อง_ออก_มา_เสียง_ดัง_ว่า “เอลี เอลี ลามา สะบัก_ธานี” แปล_ว่า “พระเจ้า_ของ_ลูก พระเจ้า_ของ_ลูก ทำ_ไม_ถึง_ทอด_ทิ้ง_ลูก_ไป”
๔๗ เมื่อ_บางคน_ที่_ยืน_อยู่_ตรง_นั้น_ได้_ยิน พวก_เขา_ก็_พูด_กัน_ว่า “เขา_กำลัง_เรียก_เอลียาห์”^
๔๘ ทัน_ใด_นั้น คน_หนึ่ง_ใน_พวก_เขา_วิ่ง_ไป_เอา_ฟองน้ำ_มา_ชุบ_เหล้า_องุ่น_เปรี้ยว_มา_เสียบ_ที่_ปลาย_ไม้อ้อ_แล้ว_ยื่นขึ้น_ไป_ให้_พระองค์_ดื่ม
๔๙ แต่_พวก_ที่_เหลือ_พูด_ว่า “ให้_คอย_ดูซิ_ว่า_เอลียาห์_จะ_มา_ช่วย_ชีวิต_เขา_หรือ_เปล่า”
๕๐ พระ_เยซู_ร้อง_เสียง_ดัง_ออก_มา_อีก_ครั้ง แล้ว_ก็_สิ้น_ใจ_ตาย
๕๑ ใน_ขณะ_นั้น_เอง ม่าน_ภาย_ใน_วิหาร^ ได้_ฉีก_ขาด_ออก_เป็น_สอง_ส่วน_จาก_บน_ลง_ล่าง เกิด_แผ่นดิน_ไหว และ_ก้อน_หิน_แตก_เป็น_เสี่ยงๆ
๕๒ พวก_อุโมงค์_ฝัง_ศพ_เปิด_ออก และ_ร่าง_ของ_ประชาชน_ของ_พระเจ้า_หลาย_คน_ที่_ตาย_ไป_แล้ว_ก็_ฟื้น_ขึ้น_มา
๕๓ หลัง_จาก_พระ_เยซู_ฟื้น_ขึ้น_มา_อีก_ครั้ง พวก_เขา_ก็_ออก_มา_จาก_อุโมงค์_ฝัง_ศพ จาก_นั้น_พา_กัน_เข้า_ไป_ใน_เมือง_เยรูซาเล็ม และ_ปรากฏ_ตัว_ให้_ประชาชน_จำนวน_มาก_ได้_เห็น
๕๔ เมื่อ_นาย_ร้อย^ และ_พวก_ทหาร_ที่_เฝ้า_พระ_เยซู_อยู่ เห็น_แผ่นดิน_ไหว_และ_เหตุการณ์_ทั้ง_หมด_ที่_เกิด_ขึ้น_ก็_กลัว_มาก ต่าง_ก็_พูด_ว่า “เขา_เป็น_ลูก_ของ_พระเจ้า_แน่ๆ”
๕๕ มี_ผู้หญิง_หลาย_คน_ที่_ยืน_ดู_อยู่_ห่างๆ_พวก_เธอ_เคย_ติด_ตาม_รับใช้_พระ_เยซู_มา_ตั้ง_แต่_แคว้น_กาลิลี
๕๖ ใน_พวก_นั้น_มี มารีย์_ชาว_มักดา_ลา มารีย์_แม่_ของ_ยากอบ_กับ_โยเซฟ และ_แม่_ของ_ยากอบ_กับ_ยอห์น_ที่_เป็น_ภรรยา_ของ_เศเบดี
ฝังศพ_พระ_เยซู
(มก. 15:42-47; ลก. 23:50-56; ยน. 19:38-42)
๕๗ ใน_ตอน_เย็น มี_เศรษฐี_คน_หนึ่ง_จาก_เมือง_อาริมาเธีย_ชื่อ โยเซฟ เขา_เป็น_ศิษย์_ของ_พระ_เยซู
๕๘ โยเซฟ_ได้_ไป_หา_ปีลาต_เพื่อ_ขอ_ศพ_พระ_เยซู ปีลาต_จึง_สั่ง_ให้_ทหาร_มอบ_ศพ_พระ_เยซู_ให้_กับ_โยเซฟ
๕๙ โยเซฟ_ได้_นำ_ศพ_พระ_เยซู_ไป และ_เอา_ผ้า_ลินิน_สะอาด_พัน_ศพ_ไว้
๖๐ เขา_นำ_ศพ_ไป_ไว้_ที่_อุโมงค์_ฝัง_ศพ_ใหม่_ของ_เขา_เอง ซึ่ง_เขา_ได้_ขุด_เข้า_ไป_ใน_หิน และ_ก่อน_จะ_จาก_ไป เขา_กลิ้ง_หิน_ก้อน_ใหญ่_มา_ปิด_ปาก_อุโมงค์_ไว้
๖๑ ตอน_นั้น มารีย์ ชาว_เมือง_มักดาลา และ_มารีย์ อีก_คน_หนึ่ง ได้_มา_นั่ง_มอง_อยู่_ตรง_ข้าม_อุโมงค์_ฝัง_ศพ
การ_จัด_ทหาร_ยาม_เฝ้า_
อุโมงค์_ฝัง_ศพ_พระ_เยซู
๖๒ วันรุ่งขึ้น_ซึ่ง_ตรง_กับ_วัน_หยุด_ทาง_ศาสนา^ พวก_หัวหน้า_นักบวช_และ_พวก_ฟาริสี^ มา_พบ_ปีลาต
๖๓ และ_บอก_ว่า “พวก_เรา_จำ_ได้_ว่า เจ้าจอม_หลอก_ลวง_คน_นั้น เคย_พูด_ไว้_ตอน_ที่_ยัง_มี_ชีวิต_ว่า ‘หลัง_จาก_สาม_วัน เรา_จะ_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย’
๖๔ ช่วย_สั่ง_ให้_คน_ไป_เฝ้า_ที่_อุโมงค์_ฝัง_ศพ_ด้วย_เถอะ เพื่อ_เฝ้า_อย่าง_แน่น_หนา_จน_ถึง_วันที่_สาม เพราะ_ไม่_แน่_พวก_ศิษย์_ของ_มัน_อาจ_จะ_มา_ขโมย_ศพ_ไป_ก็_ได้ แล้ว_ไป_บอก_กับ_ประชาชน_ทั้งหลาย_ว่า ‘เขา_ฟื้น_ขึ้น_จาก_ความ_ตาย’ การ_หลอกลวง_ครั้ง_นี้_จะ_เลว_ร้าย_ยิ่งกว่า_ครั้ง_แรก_เสีย_อีก”
๖๕ ปีลาต_พูด_กับ_พวก_เขา_ว่า “เอา_ทหาร_ไป_เฝ้า_อุโมงค์_ฝัง_ศพ_ให้_แน่น_หนา_เท่า_ที่_พวก_คุณ_จะ_ทำ_ได้”
๖๖ ดัง_นั้น_พวก_เขา_ไป_ที่_อุโมงค์_ฝัง_ศพ จัด_เวร_ยาม_ดูแล_อย่าง_แน่น_หนา และ_ได้_ประทับ_ตรา_ไว้_บน_หิน_ที่_ปิด_ปาก_ทาง_เข้า_อุโมงค์_ฝัง_ศพ