۱۷
عیسی دعا خودشهره
۱ بعد از اَ حرفأن عیسی آسمانه نیگاه بوکوده و بوگفته: «پئر! وختش فَرسه. تی پسره جلال بدَن تا تی پسرم تره جلال بده. ۲ چونکی تو اونه قدرت فدَیی بر تمامییه بشر تا همهیه کسأنییه کی تو به اون عطا بوکودی، زندگییه اَبدی ببخشه. ۳ و اَنه زندگییه اَبدی، کی تره، تنها خدایه حقیقی و عیسی مسیحه کی اوسه کودی، بشنأسید. ۴ من او کارییه کی مره بیسپرده بی، به کمال فَرسأنم، و اَجور تره زمینه رو جلال بدَم. ۵ پس الأن ای پئر، تونم مره در حضور خودت جلال بدَن، همان جلالی کی قبل از دنیا، تی ورجه دأشتیم.
عیسی دعا شاگردأنهره
۶ «من تی نامِ به اوشأنی کی از دنیا مره ببخشهیی، آشکاره کودم. تیشین بید و تو اوشأنه مره ببخشهیی و تی کلامه بدأشتیدی. ۷ الأن بفهمستیدی کی هر چی کی مره ببخشهیی حقیقتاً از طرفه تویه. ۸ چونکی او کلامییه کی مره بیسپردی، اوشأنه بیسپردم و اوشأن اونه قبول بوکودیدی و یقین بدأنستیدی کی از طرفه تو بَمو و ایمأن بأوردیدی کی تو مره اوسه کودی. ۹ می درخوأست اوشأنه وستییه؛ من نه دنیا وستی، بلکی اوشأنی وستی تقاضا کونم کی تو مره ببخشهیی. چونکی تیشینیدی. ۱۰ هر اونچی کی به من تعلّق دأره، تیشینه و هر اونچی کی به تو تعلّق دأره، میشینه و در اوشأن جلال پیدا بوکودم. ۱۱ بیشتر از اَن، دنیا میأن نِیسم، امّا اوشأن هنوز در دنیا ایسیدی. من تی ورجه اَیم. ای پئره قدّوس، تی نامِ مره ببخشهیی، اوشأنه به قدرته تی نام حفظ بوکون، تا ایتأ بیبید، هَطو کی اَمأن ایسیم. ۱۲ من اوشأنه تا زمانی کی می اَمره ایسه بید، حفظ بوکودم، و از اوشأن به قدرته تی نام کی مره ببخشهیی، محافظت بوکودم. هیچکدام از اوشأن هلاکه نوبوستیدی، جز اونی کی بأید به هلاکت برسه، تا پیشگویییه کیتابه مقدّس ثابت ببه. ۱۳ امّا الأن تی ورجه اَیم و اَ حرفأنه زمانی گم کی دنیا میأن ایسم تا می شادییه خوشأنه میأن به کمال برسأنید. ۱۴ من تی کلامه اوشأنه فدم، امّا دنیا از اوشأن نفرت دأشتی، چونکی متعلق به دنیا نیییدی. هَطو کی من تعلّق نأرم. ۱۵ می درخوأست اَن نییه کی اوشأنه از اَ دنیا ببری، بلکی خوأیم از شَرور محافظت بوکونی. ۱۶ اوشأن به اَ دنیا تعلّق نأریدی هَطو کی من تعلّق نأرم. ۱۷ اوشأنه به وسیلهیه تی حقیقت تقدیس بوکون؛ تی کلام، حقیقته! ۱۸ هَطو کی تو مره به اَ دنیا اوسه کودی، منم اوشأنه اَ دنیا میأن اوسه کودم. ۱۹ من خودمه اوشأنه وستی تقدیس کونم، تا اوشأنم حقیقته اَمره تقدیس بیبید.
عیسی دعا خو همهتأ پیروأنهره
۲۰ «می درخوأست فقط اوشأنهره نییه، بلکی برای کسأنییه کی توسطه اوشأنه پیغام به من ایمأن اَوریدی. ۲۱ تا همه ایتأ بیبید، هَطو کی تو ای پئر در منی و من در تو، طوری بوکون کی اوشأنم در اَمأن بیبید، تا دنیا ایمأن بأوره کی تو مره اوسه کودی. ۲۲ و من جلالییه کی مره ببخشهیی، اوشأنه ببخشم، تا ایتأ بیبید، هَطویی کی اَمأن ایتأییم. ۲۳ من در اوشأن و تو در من، طوری بوکون کی اوشأنم کاملاً ایتأ بیبید، تا دنیا بدأنه کی تو مره اوسه کودی و اوشأنه هوطویی دوست دأشتی کی مره دوست دأشتی. ۲۴ ای پئر خوأیم اوشأنی کی مره ببخشهیی، می اَمره بیبید، هو جایی کی من ایسم، تا می جلاله بیدینید، جلالی کی تو مره ببخشهیی؛ چون قبل از اَنکی دنیا به وجود بأیه، مره دوست دأشتی.
۲۵ «ای پئره عادل، دنیا تره نشنأسه، امّا من تره شنأسم، و اوشأن دأنیدی کی تو مره اوسه کودی. ۲۶ من تی نامِ به اوشأن بشنأسأنم و بازم شنأسأنم، تا او محبتی کی تو مره دأشتی، در اوشأنم بمأنه و منم در اوشأن بمأنم.»