| 
		 Taš 
		fekk vald at geva mynd dżrsins anda, so at mynd dżrsins enntį kundi tala 
		og gera, at oll, iš ikki vildu tilbišja mynd dżrsins, skuldu verša 
		dripin. Taš far oll, baši smį og stór, baši rķk og fįtak, baši frals og 
		tralir, at lata seta sar merki į hogru hond ella į pannuna, so at 
		eingin skal kunna keypa ella selja uttan tann, iš hevur merkiš, navn 
		dżrsins ella tal navns tess. Her rašur um vķsdóm! Tann, iš skil hevur, 
		rokni śt tal dżrsins! Taš er tal menniskja - tal tess er 666. | 
		 Triši 
		eingilin fylgdi aftan į teimum; hann segši viš haršari rodd: "Tilbišur 
		onkur dżriš og mynd tess - tekur hann merkiš į pannuna ella į hondina - 
		so skal hann drekka av vreišivķni Guds, sum óblandaš er skonkt ķ 
		vreišibikar Hansara; og hann skal verša pķndur viš eldi og svįvuli fyri 
		eygum hinna heilagra eingla og lambsins. 11 Roykurin av pķnu teirra 
		stķgur upp ķ aldur og allar avir, og tey hava ikki hvķld - hvorki 
		dag ella nįtt - sum tilbišja dżriš og mynd tess, og ein og hvor, sum 
		tekur merki navns tess. (sum var 666) | 
	
		| Nógvar gitingar hava 
		veriš um hvussu alt hetta einaferš fer at henda, men hesum kanst tś vera 
		vķsur ķ... EIN OG HVŲR sum 
		tekur dżrsins merki, 666, er bannašur! Tį veršur 
		EINGIN afturvending, EINGIN fyrigeving, EINGIN mųguleiki at angra, 
		EINGIN endurloysing, Eingin frelsa!  Tį 
		ber ikki til at vóna at, "Gud fer at 
		skilja alt, Hann fer at fyrigeva męr, at eg tók merkiš, Hann er 
		nįširķkur, og Hann ynskir ikki, at eg skal fortapast. Męr nżtist ikki at 
		stśra, eg kann vera frelstur, tó at eg havi tikiš merkiš, ikki so?"
		NEI!!!! Um tś tekur merki 
		dżrsins, 666, į pannuna ella hondina, so er śti viš tęr! Tį kanst tś 
		IKKI verša frelstur! Viš at hava tikiš merkiš hevur tś svoriš dżrinum 
		trśskap. Taš fer at verša stór forfylging og trongd um ta tķš, merkiš 
		veršur giviš śt. Óivaš fer taš at sżnast, sum um taš er taš besta at 
		gera fyri at verša į lķvi og sleppa undan trupulleikum. Stórt trżst fer 
		at verša lagt į teg at fįa taš: Tś fert at verša pķndur, vanvirdur, tś 
		fert at missa arbeišiš, ogn tķna, hśsini, fręlsiš, kropslimir, bųrnini 
		verša tikin frį tęr o.s.fr. Profetar hava veriš įvarašir um, at djevulin 
		vil ikki lata teimum, iš nokta at taka merkiš, sleppa viš eini skjótari 
		avhųvding, men hann vil pķna tey miskunnarleyst fyri at tvinga tey at 
		taka merkiš sķtt. Tś ert ikki fųrur fyri at keypa ella selja nakaš uttan 
		taš. Ķ tķ lųtu MĮST tś vera til reišar at doyggja heldur enn at taka taš. 
		Tś mįst vera til reišar at verša avręttašur heldur enn at taka dżrsins 
		merki, sama hvųr revsingin er. Tak onga neyšloysn, og lat ongan iva vera 
		um taš, at tey. iš taka merkiš, sjįlvt trśgvandi, 
		skulu ķ allar ęvir vera DŲMD 
		SEK til brennandi vreiši Guds! |