1-2 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «әслитиш үчүн» оқулсун дәп, Давут язған күй: —

Пәрвәрдигар, мени қутқузушқа алдириғайсән!

Пәрвәрдигар, тез келип маңа ярдәм қилғайсән!■ Зәб. 39:14-18

3 Мениң җенимни издәватқанлар йәргә қаритилип рәсва қилинсун;

Мениң зийинимдин хурсән болғанлар кәйнигә яндурулуп шәрмәндә болғай.■ Зәб. 34:4,26; 70:13

4 Мени: — «Ваһ! Ваһ!» дәп мәсқирә қилғанлар өз шәрмәндилигидин кәйнигә янғай!

5 Бирақ Сени издигүчиләрниң һәммиси Сәндә шатлинип хошал болғай!

Ниҗатлиғиңни сөйгәнләр һемишә: «Худа улуқлансун» дейишкәй.

6 Бирақ мән езилгәнмән, һәм йоқсулмән;

Йенимға тездин кәл, и Худа!

Сән мениң ярдәмчим, мениң азат қилғучим;

И Пәрвәрдигар, кечикмәй кәлгәйсән!