1 Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri. 2 Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli. 3 Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri. 4 Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu: 5 „Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“ 6 Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.

7 Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum: 8 Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti. 9 En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur, 10-11  því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér! Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt. 12 Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið. 13 Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir, 14-15  heldur þakklæti og orðheldni. Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera. 16 En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér, 17 þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín. 18 Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum. 19 Þið bölvið og ljúgið 20 og baktalið bróður ykkar. 21 Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst. 22 En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.

23 Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“